زهره صفاری/ «بنیامین نتانیاهو» 71 ساله، نهمین نخستوزیر رژیم صهیونیستی در سال 1949 در «تلآویو» متولد شد. او که سالهای جوانیاش را در ایالات متحده گذراند، مدرک کارشناسی را در رشته معماری، کارشناسی ارشد را در مدیریت اجرایی از دانشگاه ام آی تی و مدرک دکترایش را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه هاروارد گرفت. «نتانیاهو» از سال 1967 دوران سربازی را در اسرائیل آغاز و 6 سال بعد با درجه فرماندهی، ارتش را ترک کرد.
اما حیات سیاسی او در سال 1982 با پیوستن به مأموریت دیپلماتیک اسرائیل در امریکا رقم خورد و «نتانیاهو» را دو سال در مقام معاون در کنار «موشه آرن» قرار داد. او همچنین به عنوان یکی از اعضای نخستین هیأت اعزامی مذاکرات استراتژیک امریکا و اسرائیل نیز برگزیده شد. نخستوزیر فعلی رژیم صهیونیستی در سال 1988 به کنست راه یافت و به عضویت لیکود درآمد. وی 4 سال نیز معاون وزیر خارجه بود. در سال 1993، «نتانیاهو» رئیس لیکود و کاندیدای نخستوزیری شد و در سال 1996 در نخستین انتخابات مستقیم نخستوزیری اسرائیل با شکست «شیمون پرز»، کاندیدای حزب کارگر، به عنوان نهمین نخستوزیر رژیم صهیونیستی برگزیده شد. وی پس از پایان دوره چهار ساله اول تا 2002 از کرسی نخستوزیری فاصله گرفت و به عنوان مشاور تجاری شرکتهای فناوری برتر اسرائیل فعالیت داشت. اما از سال 2002 با روندی پلهای با تصدی مقام وزیر خارجه و سپس وزیر دارایی جایگاه سیاسیاش را محکم کرد و در زمان هفدهمین دولت اسرائیل رهبری احزاب مخالف در کنست را برعهده گرفت تا در فوریه 2009 و پس از هجدهمین دوره انتخابات کنست، او مسئول تشکیل دولت بعدی شود و به این ترتیب «نتانیاهو» در مارس 2009 به عنوان نخستوزیر سوگند یاد کرد. او پس از آن در سال 2013 و 2015 نیز در کرسی نخستوزیری اسرائیل ابقا شد.
اما این پایان جولان سیاسی «نتانیاهو» بود. چرا که او در سال 2017 به همراه تعدادی از وزرا، بازرگانان و روزنامهنگاران اسرائیلی متهم به فساد مالی شد و پرونده رسواییهای مالی او مانند رشوه، کلاهبرداری و فساد علنی و پس از 7 جلسه بازجویی، بالاترین مقام اجرایی اسرائیل را پای میز محاکمه کشاند.
همین اتفاق سریال تظاهراتهای گسترده علیه او را کلید زد و کارنامه سیاسی او را به چالش کشاند. در این شرایط «نتانیاهو» به رغم حمایتهای «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری امریکا و امضای توافق عادیسازی روابط با چندین کشور عربی، اما همچنان به دلیل زیادهخواهیهایش در تصرف اراضی فلسطینیها و کشتار غیرنظامیان بیگناه و محاصره چندین باره و موشکباران باریکه غزه از سال 2019 برای ماندن در قدرت، اسرائیل را با بحرانی سیاسی روبهرو کرد. به طوری که در حدود دو سال 4 انتخابات بیحاصل برگزار شد و در نهایت ائتلاف او با «بنی گانتس» رهبر حزب آبی و سفیدها نیز به بنبست کشید.
اما شکست ننگین اخیر اسرائیل از حماس آن هم پس از ناکامی «نتانیاهو» برای تشکیل کابینه در ضربالاجل تعیین شده، ضربه کاری را به او وارد آورد و «یائیر لاپید» رقیب میانه روی او با قبول مسئولیت تشکیل دولت، جلب حمایت احزاب چپ، راست و میانهرو و عرب مسلمان کنست و ائتلاف با «نفتالی بنت» راستگرا برای ریاست کابینه اسرائیل، «نتانیاهو» را به لبه پرتگاه سقوط فرستاد. حالا در حالی که به نوشته رسانههای اسرائیلی مانند «تایمز» و «هاآرتص»، «نتانیاهو» برای ماندن در قدرت و کشاندن کار به انتخابات پنجم، حتی حاضر به ترک خانهاش در «بالفور» نیز نیست، از سوی همحزبیهایش نیز تحت فشار قرار گرفته است و «نیر بارکات»، شهردار سابق قدس و بخت اول جانشینی نتانیاهو در لیکود، خواستار کنارهگیری مسالمتآمیز نتانیاهو از قدرت شده است.
∎
اما حیات سیاسی او در سال 1982 با پیوستن به مأموریت دیپلماتیک اسرائیل در امریکا رقم خورد و «نتانیاهو» را دو سال در مقام معاون در کنار «موشه آرن» قرار داد. او همچنین به عنوان یکی از اعضای نخستین هیأت اعزامی مذاکرات استراتژیک امریکا و اسرائیل نیز برگزیده شد. نخستوزیر فعلی رژیم صهیونیستی در سال 1988 به کنست راه یافت و به عضویت لیکود درآمد. وی 4 سال نیز معاون وزیر خارجه بود. در سال 1993، «نتانیاهو» رئیس لیکود و کاندیدای نخستوزیری شد و در سال 1996 در نخستین انتخابات مستقیم نخستوزیری اسرائیل با شکست «شیمون پرز»، کاندیدای حزب کارگر، به عنوان نهمین نخستوزیر رژیم صهیونیستی برگزیده شد. وی پس از پایان دوره چهار ساله اول تا 2002 از کرسی نخستوزیری فاصله گرفت و به عنوان مشاور تجاری شرکتهای فناوری برتر اسرائیل فعالیت داشت. اما از سال 2002 با روندی پلهای با تصدی مقام وزیر خارجه و سپس وزیر دارایی جایگاه سیاسیاش را محکم کرد و در زمان هفدهمین دولت اسرائیل رهبری احزاب مخالف در کنست را برعهده گرفت تا در فوریه 2009 و پس از هجدهمین دوره انتخابات کنست، او مسئول تشکیل دولت بعدی شود و به این ترتیب «نتانیاهو» در مارس 2009 به عنوان نخستوزیر سوگند یاد کرد. او پس از آن در سال 2013 و 2015 نیز در کرسی نخستوزیری اسرائیل ابقا شد.
اما این پایان جولان سیاسی «نتانیاهو» بود. چرا که او در سال 2017 به همراه تعدادی از وزرا، بازرگانان و روزنامهنگاران اسرائیلی متهم به فساد مالی شد و پرونده رسواییهای مالی او مانند رشوه، کلاهبرداری و فساد علنی و پس از 7 جلسه بازجویی، بالاترین مقام اجرایی اسرائیل را پای میز محاکمه کشاند.
همین اتفاق سریال تظاهراتهای گسترده علیه او را کلید زد و کارنامه سیاسی او را به چالش کشاند. در این شرایط «نتانیاهو» به رغم حمایتهای «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری امریکا و امضای توافق عادیسازی روابط با چندین کشور عربی، اما همچنان به دلیل زیادهخواهیهایش در تصرف اراضی فلسطینیها و کشتار غیرنظامیان بیگناه و محاصره چندین باره و موشکباران باریکه غزه از سال 2019 برای ماندن در قدرت، اسرائیل را با بحرانی سیاسی روبهرو کرد. به طوری که در حدود دو سال 4 انتخابات بیحاصل برگزار شد و در نهایت ائتلاف او با «بنی گانتس» رهبر حزب آبی و سفیدها نیز به بنبست کشید.
اما شکست ننگین اخیر اسرائیل از حماس آن هم پس از ناکامی «نتانیاهو» برای تشکیل کابینه در ضربالاجل تعیین شده، ضربه کاری را به او وارد آورد و «یائیر لاپید» رقیب میانه روی او با قبول مسئولیت تشکیل دولت، جلب حمایت احزاب چپ، راست و میانهرو و عرب مسلمان کنست و ائتلاف با «نفتالی بنت» راستگرا برای ریاست کابینه اسرائیل، «نتانیاهو» را به لبه پرتگاه سقوط فرستاد. حالا در حالی که به نوشته رسانههای اسرائیلی مانند «تایمز» و «هاآرتص»، «نتانیاهو» برای ماندن در قدرت و کشاندن کار به انتخابات پنجم، حتی حاضر به ترک خانهاش در «بالفور» نیز نیست، از سوی همحزبیهایش نیز تحت فشار قرار گرفته است و «نیر بارکات»، شهردار سابق قدس و بخت اول جانشینی نتانیاهو در لیکود، خواستار کنارهگیری مسالمتآمیز نتانیاهو از قدرت شده است.
نظر شما