خانم گل شدم، از تیم ملی عراق پیشنهاد گرفتم ثابت کردم یک هندبالیست ایرانی چقدر می‌تواند موفق باشد

حامد جیرودی/شنیدن خبرهای خوب و امیدوارکننده درباره ورزش زنان دیگر به یک اتفاق عادی تبدیل شده است.
یکی از این موفقیت‌ها در خصوص شقایق باپیری عضو تیم ملی هندبال بانوان ایران رخ داده که در تیم ئافرتان اربیل عراق عضویت دارد و در مسابقات بطوله عرب با ۷۰ گل به‌عنوان خانم گل انتخاب شد. باپیری درباره خانم گلی خود در عراق به خبرنگار «ایران» چنین توضیح داد:«من در 2 فصل گذشته لیگ برتر هندبال ایران در تیم اشتادسازه مشهد بازی می‌کردم که قهرمان ایران شدیم و پس از آن، از عراق پیشنهادی آمد و وقتی با فدراسیون صحبت کردم، با من همکاری کردند و ITC من صادر شد و با تیم ئافرتان اربیل در مسابقات بطوله عرب شرکت کردم و با این تیم به مقام نایب قهرمانی رسیدم. البته من در بازی آخر تیم‌مان بازی نمی‌کردم و به من گفتند که چرا بازی نمی‌کنی و من گفتم تصمیم مربی بوده. بعد پرسیدم مگر خانم گل را معرفی می‌کنید که گفتند بله و بعد به بازی رفتم و 12 گل دیگر هم زدم  و خوشبختانه با 70 گل زده به‌عنوان خانم گل مسابقات انتخاب شدم.»
او درباره واکنش‌هایی که به خانم گلی اش شد هم صحبت کرد:«خانم گلی من خوشبختانه بازتاب زیادی داشت و همه به من می‌گفتند که بهترین بازیکن مسابقات هستی. البته شرایط عراق با ایران از لحاظ رعایت پروتکل‌ها به خاطر کرونا فرق داشت و در سالن هم تماشاگران زیادی حضور داشتند که بسیار تشویقم می‌کردند. بعد از این هم که خانم گل شدم، حتی پیشنهاد حضور در تیم ملی عراق هم به من داده شد که البته من هیچ جوابی به آنها ندادم. چون به اردوی تیم ملی جهت آماده‌سازی برای مسابقات قهرمانی آسیا دعوت شده‌ام و اولویتم تیم ملی هندبال ایران است.»
این هندبالیست سنندجی درباره تجربه‌اش به‌عنوان یک لژیونر زن و بازی در خارج از کشور توضیح داد:«اول از همه باید بگویم که سطح لیگ هندبال بانوان ایران از عراق بالاتر است. درباره تجربه لژیونری هم باید بگویم ما چند سال پیش هم گاهی به عراق برای بازی می‌آمدیم ولی ITC نداشتیم اما این بار فدراسیون خیلی همکاری کردند که من خیلی از آقای پاکدل رئیس فدراسیون هندبال تشکر می‌کنم که حمایت خوبی داشتند. لژیونر شدن حس خیلی خوبی دارد. وقتی خارج از ایران بازی می‌کنیم، انگیزه خیلی بالایی داریم که بیشتر بدرخشیم و توانایی‌های‌مان را نشان دهیم. خودم هم همیشه دوست دارم تا آنجا که می‌شود گل بزنم. چون هیچ وقت دوست ندارم ببازم. حتی اگر یک بازی دوستانه باشد. از طرفی چون یک بازیکن ایرانی بودم، خیلی حواسم بود که اشتباهی به‌لحاظ فنی یا رفتاری نداشته باشم و با تمام وجود بازی می‌کردم و ثابت کردم یک هندبالیست زن ایرانی چقدر می‌تواند موفق باشد. البته با اینکه شرایط مالی خوبی هم دارند ولی یک مشکلی که وجود دارد این است که من از خانواده‌ام دور هستم و برای همین تصمیم نگرفته‌ام که به بازی در عراق ادامه بدهم یا نه و باید مشورت کنم تا برای آینده تصمیم بگیرم.»