به گزارش خبرنگار حوزه تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، محمد حسین عسگری فعال دانشجویی و عضو جامعه اسلامی دانشجویان دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دریادداشتی نوشت: برای مقابله با تحریم دو راه وجود دارد. یک راه رفع تحریم ها و راه دیگر بی اثر کردن تحریم هاست. با شنیدن عبارت بی اثر کردن تحریم ها شاید اغلب آن را غیر ممکن بدانند اما نکته ای که اغلب از آن غافل هستند یا به دلیل دشوار بودن، آن را فراموش می کنند این است که بی اثر کردن تحریم ها فرآیندی طولانی و تدریجی است.

تحریم از سوی دشمنان کشور و برای فشار آوردن به آن کشور وضع می شوند و تا وقتی که کشور هدف اهرم فشاری داشته باشد همواره کشور های قوی تر می توانند از طریق اعمال و وضع تحریم ها آن کشور را مجبور به عقب نشینی و واگذاری اهرم فشار خود کنند. پس کشوری که فقط به دنبال رفع تحریم باشد هیچ وقت نمی تواند از وابستگی به کشور های قوی تر رها شود. این موضوع به وضوح درباره کشور در حال رخ دادن است.

تحریم های ظالمانه و خلاف قانون که کشور های قدرتمند علیه ما اعمال می کنند در ازای قابلیت ها و فرصت های جدیدی وضع می شوند که کشور های قدرتمند را از به خطر افتادن موقعیت خود می ترساند. با اعمال تحریم ها بعضی مردم این پیشرفت ها را مقصر تلقی خواهند کرد و دشمن به هدف خود خواهید رسید. 

اما بی اثر کردن تحریم ها نتیجه کاملا متفاوتی خواهد داشت. همانطور که قبل تر گفتیم این فرآیند تدریجی است و بی اثر کردن تحریم ها از کم اثر کردن آن ها آغاز می شود. یکی از اساسی ترین راه های کاهش این تاثیر که متاسفانه مورد بی توجهی زیادی قرار گرفته استفاده از فرصت های اقتصادی بسیار کلان منطقه و کشور های همسایه است. کشور هایی مثل عراق، ارمنستان، سوریه، روسیه و ... 

از بازار عراق بدلیل حجم واردات و ارزش مبادلات تجاری و سرمایه گذاری های مورد نیاز بعنوان بزرگترین پروژه اقتصادی نیم قرن اخیر دنیا نام برده می شود. عراق یک منبع ارزآور برای تولیدکنندگان ایرانی است و صادرات کالا به این کشور در رتبه اول قرار دارد. کشور عراق بیش از 90 درصد کالاهای مورد نیاز خود را از طریق واردات تأمین می‌کند.

فرصت مشارکت در بازسازی سوریه پس از جنگ، از بزرگترین فرصت های اقتصادی برای ایران بود. از سال ۸۸ تا ۹۸، بیشترین میزان تجارت ایران و سوریه در سال ۸۹ با ۵۱۶ میلیون دلار رقم خورد؛ این در حالی است که در سال ۹۷ و علی رغم افزایش تلاش‌های دو کشور برای بهره مندی از ظرفیت‌های یکدیگر، کمترین حجم تجارت ایران و سوریه انجام شد و به رقم ۹۹ میلیون دلار رسید هرچند که این میزان تجارت خارجی در سال ۹۸ رشد نسبتاً مناسب‌تری داشت و به رقم ۱۶۲ میلیون دلار رسید. مجموع صادرات ایران به سوریه در یک دهه (۸۸ تا ۹۸) حدود ۲.۵ میلیارد دلار بود؛ اما ترکیه‌ای ها تنها در سال ۲۰۱۸ توانستند یک میلیارد و ۳۵۰ میلیون دلار به سوریه انواع کالا صادر کنند. این در حالی است که حتی برخی از کشورهایی که از ابتدای بحران تاکنون با دولت و ملت سوریه وارد جنگ شده‌اند، صادرات بسیار گسترده‌تری به بازارهای این کشور دارند.

با یک برنامه ریزی صحیح و دقیق می‌توان از این فرصت های اقتصادی منطقه ای استفاده کرد و کاهش ارزش پول ملی را با صادرات کالا به این کشور ها جبران کرد.

انتهای پیام/