عباس منصوری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «کارشکنی در انتخابات، دشمنی با نظام» نوشت:

جامعه ما به سمت انتخاباتی پیش می‌رود که چه بسا بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی سرنوشت‌سازترین انتخابات است و آینده کشور و انقلاب را تعیین می‌کند. مردمسالاری دینی که امام بزرگوار بنیانگذار آن بوده است، در تاریخ اسلام و تاریخ ایران بی سابقه است. این مردمسالاری دینی که رهبر معظم انقلاب ۳۲ سال است به آن غنا بخشیده و پایدار کرده است، قادر است برای دهه‌ها و سده‌ها در هدایت جوامع اسلامی نقش‌آفرینی کند.

در نقطه مقابل هم دشمنان انقلاب اسلامی اسب‌ها را زین کرده و سازوکارها را برای تخریب این انتخابات به‌راه انداخته‌اند تا با استفاده از مشکلات و نارسایی‌هایی که در سال‌های گذشته گریبانگیر کشور ما شده، مردم را نسبت به انتخابات بدبین نموده تا مشارکت پایین بیاید و اعتبار و مشروعیت نظام زیر علامت سوال برود. این موضوعی است که دشمنان ما را علیرغم اختلافات ماهوی و سیاسی و علیرغم اختلاف منافع، به هم پیوند می‌دهد.

در این میان نقش، شاخه ایرانی این دشمنان یعنی سازمان منافقین در به هم پیوند دادن این دشمنان نباید نادیده گرفته شود. آنها به‌دلیل شناسنامه ایرانی و به‌دلیل تجاربی که در طول چهل سال گذشته در خدمتگذاری به نظام سلطه پیدا کرده‌اند و با توجه به آشنایانی که در عرصه‌های سیاسی در کشورهای مختلف جهان دارند، در سازمان دادن این دشمنی‌ها ید طولایی دارند. ما همه این حقیقت را به سادگی می‌بینیم که چگونه اکثریت اعضای کنگره آمریکا از منافقین حمایت می‌کنند. نمایندگانی که در مسائل داخلی آمریکا سایه یکدیگر را با تیر می‌زنند، پای قطعنامه مشترکی را امضا می‌کنند که از طرح مریم رجوی برای تشکیل یک جمهوری دمکراتیک حمایت می‌کند.

اما آنچه به آن کمتر توجه می‌شود، نقش مرموز و کمتر آشکار منافقین در بسیج جوامع سیاسی در اروپا علیه نظام است، آنها با حضور و زندگی آزادنه در کشورهای مختلف اروپایی در چهل سال گذشته شبکه گسترده‌ای از سیاست‌سازان و سیاستمداران شکل داده و به‌طور سیستماتیک و منظم آنها را تغذیه کرده‌اند، آنها در مواقع حساس با اسم منافقین و یا بدون اسم آنها به میدان می‌آیند و کفه سیاست را علیه نظام سنگین می‌کنند. سیستم دیپلماسی ما هم علیرغم همه امکاناتی که داشته نتوانسته است این شبکه‌ها را خنثی کند و یا لااقل با تشکیل شبکه‌های مشابه آنها را کم اثر کند.

منافقین توانسته اند با استخدام و تربیت برخی مهره‌های خارجی وفادار به خودشان، اداره ظاهری این شبکه از سیاستمداران را به این گونه افراد بسپارند و در نتیجه بسیاری از سیاستمداران اروپایی بدون اینکه خودشان بدانند اهداف منافقین را علیه نظام پیش می‌برند. تشکیل نهادهایی تحت عنوان دوستان ایران آزاد، یا مدافعان حقوق بشر یا اسامی و عناوین دیگر همین هدف را دنبال می‌کند. به عنوان مثال منافقین با خریدن یک یا چند نماینده معتبر و برجسته پارلمان اروپا مانند ویدال کوادراس اسپانیایی یا پائولو کازاکای پرتغالی به‌نحوی بیش از نیمی از اعضای پارلمان ۷۵۰نفره اروپا را از ۲۷ کشور به‌دنبال خود می‌کشند بدون اینکه اکثر آنها بدانند که دارند آب به آسیاب چه جریان منحطی می‌ریزند.

در یک مثال دیگر با اینکه منافقین خودشان در کشورهای اسکاندیناوی و کشورهای نوردیک نماینده رسمی دارند، به یکباره می‌بینیم که فردی بنام لارش ریسه که هم نماینده پارلمان است و هم هتلدار و بیزینسمن، کباده‌کش مجاهدین و شورای ملی مقاومت در کشورهای نوردیک (۵کشور شمال اروپا) می‌شود و نقش سخنگوی غیر رسمی آنها را بازی می‌کند! و از خطوط و منافع منافقین نزد دولت‌های مربوطه حمایت می‌کند و فراتر از حمایت‌های سیاسی عملا به عامل پیشبرد خواسته‌های فرقه رجوی تبدیل شده است. این ارتباطات تا آنجا پیش می‌رود که منافقین با اینگونه افراد رفت و آمدهای خانوادگی هم برقرار می‌کنند. منافع مادی این نوع رفت و آمدها و هدیه گرفتن‌ها هم بر کسی پوشیده نیست. آنها معمولا به عراق نیز سفر کرده و در اشرف با منافقین دیدار کرده‌اند!

آنها در جایی که منافع منافقین اقتضا بکند اقداماتی می‌کنند که معمولا کمتر یک سیاستمدار غربی انجام می‌دهد، مثلا رفتار سرکوبگرانه این سازمان با اعضای سابق و ناراضیان درون مجاهدین را وقیحانه توجیه می‌کنند و با منتسب کردن این افراد به سرویس‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی راه سرکوب آنها را توسط پلیس آن کشورها هموار می‌کنند! به این افراد باید هشدار داد که در دام منافقین گرفتار شده‌اند و این از دید مردم ایران پنهان نمی‌ماند.

تبحر منافقین در هزینه کردن پرسود را هم نباید نادیده گرفت. یکی از دیپلمات‌های ایرانی از طرف حساب‌های خارجی‌اش نقل می‌کرد که کمک‌هایی که منافقین به این گونه شخصیت‌های خارجی می‌کنند، بسیار پر راندمان است. چون فقط بحث پول دادن نیست بلکه اعتماد آنها را جذب و به خودشان متعهد می‌کنند و بر روی یک زمینه اخلاقی و سیاسی، کمک‌های مادی صد چندان موثر واقع می‌شود. به عبارت دیگر هر دلاری که منافقین به سیاستمداران غربی حق و حساب می‌دهند، به انداز صد دلاری که فلان دولت عربی یا غربی هزینه کند راندمان دارد. این حقیقت هم که درون این سازمان حداقل تا آنجا که ما می‌دانیم فساد مالی چشمگیری وجود ندارد این فعل و انفعالات را تسهیل می‌کند.

از اصل بحث دور نیفتیم، امروز این شبکه جهنمی منافقین خودش را آماده کرده است که انتخابات را بر سر ما خراب کند. باید هوشیار باشیم، ما هم در همین چند هفته‌ای که به انتخابات باقی مانده است با تمام قوا سفارتخانه‌ها، مساجد، انجمن‌های دوست، انجمن‌ها وسازمان‌های طرفدار حزب الله و یمن و عراق را فعال کنیم تا شبکه سیاسی منافقین را خنثی کنیم. ما باید این شبکه و اعضای آن را به‌خوبی شناسایی کنیم، توانایی‌های آنها را رصد کنیم، مطمئنا ما امکانات زیادی برای از دور خارج کردن سیاسی و عملی این شبکه داریم، نیاز به شجاعت و اراده سیاسی دارد که به‌نظر می‌رسد مسئؤلان ذیربط در هفته‌ها و ماه‌های اخیر نسبت به آن اهتمام بیشتری نشان می‌دهند.

انتهای پیام