به گزارش روز شنبه ایرنا از شورای عالی انقلاب فرهنگی متن این یادداشت آمده است: «انسان» شریف‌ترین آفریده خدا، برای ایفای نقش خود نیازمند شرایطی برای حفظ، رشد و توانمندی است تا «کرامت انسانی» او خدشه‌دار نشود. این کار هر قدر هزینه داشته باشد، بازهم برای جوامع سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود؛ بنابراین مفاهیمی چون «آموزش» و «سلامت» برای آحاد جامعه امری فراگیر و الزامی است.

وی نوشته است: مشخص کردن منشأ و علت بیماری؛ دانستن سرشت، شکل و عوارض بیماری؛ بررسی ویژگی و تفاوت هر بیماری از طریق تجزیه و تحلیل سریع و دقیق آن؛ پیش‌بینی این امر که چه رخدادهای زیان‌آور و یا مفیدی در سیر بیماری رخ خواهد داد؛ تصمیم همراه با اعتماد به‌نفس برای انتخاب روش درمانی‌ای که آثار آن سریع‌ترین، خوشایندترین و یقینی‌ترین موفقیت را به‌همراه دارد؛ استفاده از تمام تجارب و غنیمت شمردن فرصت‌ها و محاسبه دقیق شانس موفقیت و خطرات آن؛ محاسبه عواطف و تسکین درد بیماران و آرام کردن اضطراب، پیش‌بینی نیازها و همراهی بیماران مانند پدری مهربان که بر سرنوشت فرزندان خویش نظارت می‌کند؛ آن چیزی است که در سیر تشخیص تا درمان بر «پزشک»، «بیمار» و «همراهان» می‌گذرد.

او در این نوشتار  آورده است: در یک تعریف عملیاتی، بیماری صعب‌العلاج (chronic diseases) به بیماری‌هایی اتلاق می‌شود که برای مدت طولانی (حداقل بیش از ۳‌ماه) استمرار داشته، قابل پیشگیری با واکسن یا درمان با دارو نباشد و بیشتر محصول رفتارهای آسیب‌رسان به‌سلامتی ـ به‌ویژه سبک زندگی نامناسب و مخرب‌های محیطی مستمر ازجمله آلودگی‌های زیست محیطی ـ یا عدم رعایت الگوهای پیشگیری از ابتلا است. بنابراین در این تعریف، هر دو دسته بیماری‌های مزمن واگیردار (مانند ایدز و هپاتیت) و غیرواگیردار (از جمله دیابت، بیماری‌های قلبی و سرطان‌ها) به استثنای اختلالات ژنتیکی قرار می‌گیرد.

عاملی به آمار اشاره کرده و گفته است: درحال حاضر، در ایران ۵۹‌ هزار بیمار مبتلا به ایدز (با آمار جهانی ۳۸ میلیون نفر) وجود دارد که ۴۱‌ درصد از طریق رابطه جنسی، ۳۹‌ درصد از طریق اشتراک سرنگ آلوده، ۳‌ درصد از مادر به نوزاد و ۱۷‌درصد نیز از منشأ نامشخص منتقل شده است.در کشور یک میلیون و ۴۰۰‌ هزار نفر بیمار مبتلا به هپاتیت بی (با آمار جهانی ۲۵۷‌میلیون نفر) و ۱۸۶ هزار بیمار مبتلا به هپاتیت سی (۷۱‌میلیون در جهان) وجود دارد که الگوی انتقال آن در کشور کم‌وبیش مشابه ویروس اچ. آی. وی. است.

وی ادامه داده است: تعداد افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ در کشور ۳/۵میلیون نفر (با آمار جهانی ۳۷۴‌میلیون نفر)   است که عمده‌ترین علل ابتلا به آن سبک زندگی ناسالم ازجمله عدم تحرک و ورزش، مصرف غذاها و نوشیدنی‌های پرقند و در نتیجه اضافه وزن است که مجموعاً سالانه ۱۱۲‌هزار نفر در کشور (در جهان ۱۷‌میلیون) به یکی از انواع سرطان‌ها دچار می‌شوند و روند آن صعودی است.

در این یاد داشت به بیماری سرطان اینطور اشاره شده است: در بین انواع سرطان‌های شایع، سرطان سینه زنان با ۳۳‌ هزار (در جهان حدود ۲‌میلیون)، سرطان پروستات با ۱۴هزار، سرطان معده با ۱۴‌هزار (با آمار جهانی سالانه یک میلیون)، سرطان پوست (غیرملانوم) ۱۳‌هزار و سرطان روده بزرگ با ۱۲‌هزار مورد در سال(با آمار جهانی ۱/۸میلیون) شیوع دارد. سرطان‌های سینه زنان، معده، روده بزرگ و ریه به‌عنوان مهلک‌ترین و البته با بالاترین ضریب رشد سالیانه در ایران است که بسته به نوع سرطان، علل مختلف ازجمله سبک زندگی آسیب‌زا، رژیم غذایی نامناسب و آلودگی‌های زیست‌محیطی دارد. درنهایت سکته‌های قلبی و مغزی در ایران هر یک نزدیک به ۱۵۰‌هزار نفر در سال (به‌ترتیب با آمار جهانی ۱۹۷‌میلیون و ۱۰۱‌میلیون مورد جهانی) مهمترین علل مرگ و میر در کشور است.

بنابر گفته عاملی در مجموع ۴۴‌ درصد مرگ و میرها در کشور به‌علت بیماری قلبی عروقی رخ می‌دهد که دلایل اصلی سکته قلبی و مغزی در ایران فشار خون بالا و آلودگی هوا است.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفته است: سازمان بهداشت جهانی «سبک زندگی» را نشانه‌ای از ارزش‌های اجتماعی و همچنین ترکیبی از الگوهای رفتاری و عادت‌های فردی در سراسر زندگی (فعالیت بدنی، تغذیه، مدیریت وزن بدن، کنترل اضطراب و استرس، مصرف و اعتیاد به الکل و دخانیات) معرفی می‌کند.  اصلاح عادات غلط مربوط به سبک زندگی یک راهبرد پیشگیرانه کلیدی در بسیاری از بیماری‌هاست و اهمیت آن به‌حدی است که «پزشکی رفتاری» به‌عنوان شاخه جدیدی از علوم پزشکی محسوب می‌شود.

عاملی می افزاید: در کنار تلاش برای تقویت سلامت جسمی، تأثیر آموزه‌های دینی و الهی بر سلامت و بهداشت اجتماعی و معنوی که نتیجه ارتباط عمیق با خدای متعال و سبک زندگی الهی است، بسیار راهگشاست.  سلامت معنوی نیز از رهگذر باور به ذات یکتای باری‌تعالی که منشأ بخشایش، گشایش و آرامش بخش قلوب است، سه بعد دیگر سلامت (جسمی، روانی و اجتماعی) را ارتقا می‌بخشد و آن را در پیوند با منشأ حقیقی هستی و نجات قرار می‌دهد.

وی نوشته است: بنابراین از بعد سیاست‌گذاری آموزشی، باید موضوع سبک زندگی اسلامی و سلامت همه‌جانبه را در دستور کار برنامه‌های درسی پایه در همه رشته‌های مرتبط با سلامت، امنیت غذایی، پیشگیری، تشخیص و درمان قرار داد.

در پایان این یاد داشت آمده است که بیماران مبتلا به بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج  برای ادامه زندگی و کاهش رنج‌های خود به حمایت‌های اجتماعی، حقوقی و مادی دولت، پزشکان، پژوهشگران و سازمان‌های مردم‌نهاد نیاز دارند توصیه می‌شود نهادهای سیاست‌گذار، قانون‌گذار و اجرایی و نهادهای مردم‌نهاد به جامعه گرفتار بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج توجه حمایتی کنند و عدالت اجتماعی در حوزه سلامت را نسبت به همه بیماران بدون تبعیض در نوع بیماری در محور بسته‌های حمایتی اجتماعی قرار دهند.