‏به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، شب قدر از پر فضیلت‌ترین موقعیت‌های سال است که خداوند مقدرات امو ر عالم را طی مراسمی توسط روح و ملائکه خدمت امام عصر عجل الله تعالی فرجه نازل می‌کند. اهمیت این شب به آن اندازه است که خداوند سوره‌ای از قرآن را به نام سورۀ قدر نامید و مراسم شب قدر را طی پنج آیه بیان کرد.

داود بن فرقد نقل می‌کند از امام صادق علیه‌السلام درباره آیات سوره قدر سؤال کردم، فرمود: آنچه باید از این سال تا سال آینده بشود از مرگ یا تولد (و مانند آن) مقدراتش نازل می‌شود. به ایشان عرض کردم: بر چه کسی؟ فرمود: گمان داری بر چه کسی نازل شود؟ مردم در آن شب همگی مشغول‌اند و در حال نماز یا دعا و مسئلت از خدا هستند و «صاحب این امر» در این شب کارش این است که ملائکه بر ایشان نازل می‌شود برای افاضه امور سال از هر امری؛ از زمان غروب خورشید تا طلوع مجدد آن و برای ایشان سلامت است تا آن هنگام که فجر طلوع کند. نَزَلَ فِیهَا مَا یَکُونُ مِنَ السَّنَةِ إِلَى السَّنَةِ مِنْ مَوْتٍ أَوْ مَوْلُودٍ قُلْتُ لَهُ إِلَى مَنْ فَقَالَ إِلَى مَنْ عَسَى أَنْ یَکُونَ إِنَّ النَّاسَ فِی تِلْکَ اللَّیْلَةِ فِی صَلَاةٍ وَ دُعَاءٍ وَ مَسْأَلَةٍ وَ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ فِی شُغُلٍ‏ «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ» إِلَیْهِ بِأُمُورِ السَّنَةِ مِنْ غُرُوبِ الشَّمْسِ إِلَى طُلُوعِهَا «مِنْ کُلِّ أَمْرٍ سَلامٌ هِیَ‏» لَهُ إِلَى أَنْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ. (بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۲۲۰)

بر اساس این روایت در می‌یابیم از آنجا که مقام امامت در جایگاه خلافت الهی قرار دارد، خداوند امور را در هر سال و در موقعیت شب قدر بر امام آن زمان جاری می‌کند، از این جهت است که امام را «صاحب الأمر» یا «اولوا الأمر» می‌خوانیم؛ یعنی انوار مقدسی که امورات کل عالم از ابتدا تا انتها به ید قدرت ایشان است و کسی که صاحب امر باشد، در واقع مالک امور و مدبّر امور از جانب خداوند هم است. امام صادق علیه‌السلام نیز ضمن روایتی ذیل آیۀ ۴ سورۀ دخان «فی‌ها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکیم‏»، فرمود .. این همان شب قدر است که در آن برات حاجیان و آنچه از طاعت خدا یا معصیت یا مرگ یا زندگی و آنچه بخواهد در شبانه‌روز حادث می‌شود، حواله می‌شود و به صاحب زمین القاء می‌شود. راوی پرسید: صاحب زمین کیست؟ فرمود: صاحب شما. (امام زمانتان) (تفسیر نور الثقلین، ج ۴، ص ۶۲۵)

در دیگر روایت می‌خوانیم شخصی به نام بریده نقل می‌کند در محضر رسول خدا نشسته بودم و علی (ع) هم با ایشان نشسته بود. حضرت فرمود: یا علی، آیا تو را شاهد بگیرم در هفت موطن با من بودی؟ موطن پنجم در شب قدر است که خداوند ما را به برکت آن مخصوص و ممتاز کرده است و این امتیاز برای غیر ما نیست؛ یَا عَلِیُّ أَلَمْ أُشْهِدْکَ مَعِی سَبْعَةَ مَوَاطِنَ الْمَوْطِنِ الْخَامِسِ لَیْلَةَ الْقَدْرِ خُصِصْنَا بِبَرَکَتِهَا لَیْسَتْ لِغَیْرِنَا. (بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۲۲۲)

این معارف، ما را هدایت می‌کند به این سو که در شب قدر نباید از یاد امام غافل باشیم و در درجۀ اول ظهور حضرتش را از خداوند متعال بطلبیم و در وهلۀ بعد از خداوند بطلبیم امورمان را در راستای سربازی برای آستان آن امام بزرگوار اصلاح کند.