شرایط ویروس کرونا در همه جهان آنقدر نگرانکننده است که دیدن اسم وزرای بهداشت در متن خبرهای فوتبالی هم دیگر عجیب به نظر نمیرسد اما اینکه شخص وزیر بهداشت دولت درست در فاصله یک روز قبل از مسابقه حساس نماینده ایران، از لزوم «قرنطینه» شدن این تیم حرف میزند و چنین موضوعی را با رسانهها هم در میان میگذارد، تصمیم چندان مدبرانهای نیست. البته که همه مراحل بهداشتی و پزشکی باید به خوبی سپری شوند و همه پروتکلها نیز باید به دقت رعایت شوند اما اصرار شخص وزیر به در بوق و کرنا کردن خبری شبیه به این، تصمیمی علیه فوتبال است.
پرسپولیس این روزها برای پشت سر گذاشتن مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا در هندوستان به سر میبرد. این تیم برای رسیدن به هند، یک سفر طولانی را پشت سر گذاشته و حالا در کشوری بازی میکند که تا امروز هرگز در مرحله گروهی لیگ قهرمانان با فرمت جدید، نمایندهای نداشته است. قرمزها همین حالا، با دشواریهای زیادی روبهرو هستند. اول اینکه آنها باید کیلومترها دورتر از ایران و در غیاب تماشاگر، دیدارهای آسیایی را پشت سر بگذارند. دوم اینکه از همین تیم، سعید آقایی در ایران به ویروس کرونا دچار شده تا پرسپولیس عملا بدون مدافع چپ تخصصی به هند برود. در کنار همه این مشکلات، مسائل مالی همیشگی تیم هم به قوت خودشان باقی هستند. باشگاهی که در سه سال گذشته دو بار به فینال آسیا رسیده و درآمدزایی دلاری قابل توجهی داشته، حتی در هزینههای اولیهاش هم با مشکل روبهرو میشود. در کنار همه این مسائل، به این موضوع هم فکر کنید که لیگ قهرمانان آسیا به صورت متمرکز در زمین تیم میزبان هر گروه برگزار میشود و همه نفرات پرسپولیس از مدتها قبل، اعضای خانوادهشان را ندیدهاند. این روند حداقل برای یک هفته دیگر هم ادامه دارد و جدایی این نفرات از اعضای خانواده، همچنان ادامه پیدا خواهد کرد. البته که همه این نفرات فوتبالیست حرفهای هستند، دستمزد حرفهای دریافت میکنند و باید چنین مسائلی را نیز پشت سر بگذارند اما اینکه ناگهان با خبری مبنی بر «قرنطینه در تهران» روبهرو شوند، کوچکترین کمکی به آنها نخواهد کرد. زمانبندی دکتر نمکی برای اعلام چنین خبری، در نوع خودش بسیار عجیب به نظر میرسد. اینکه او درست در فاصله یک روز تا دیدار مهم پرسپولیس با سختترین رقیب گروهش چنین حرفهایی میزند، تنها روحیه سرخپوشان را تضعیف خواهد کرد. اگر واقعا الزام به انجام چنین کاری وجود دارد، هیچ اشکالی ندارد که وزارت بهداشت متولی آن باشد و پرسپولیسیها را قرنطینه کند اما اعلام عمومی این خبر، حداقل باید پس از پایان آخرین بازی صورت بگیرد، نه در زمانی که تیم هنوز در کوران مسابقات قرار دارد.
ویروس کرونای هندی به عنوان نوعی جهشیافته از ویروس کرونا، حالا نگرانیهای زیادی را برای تمام مردم دنیا ایجاد کرده است. هیچکس هم دوست ندارد که این ویروس، به تهران برسد و مردم ایران را با خودش درگیر کند. چراکه گفته میشود این ویروس جهش یافته پس از سپری کردن مراحل موتاسیون، آمار بالایی از مرگ و میر را به همراه میآورد. حساسیت دکتر نمکی و دوستانش در مورد پرسپولیس که اتفاقا این روزها در کشور هند حضور دارد، قابل درک است اما به شرطی که برای سایر مسافرانی که از هند به تهران میآیند هم چنین پروتکلی وجود داشته باشد. اگر واقعا نگران کرونای هندی هستیم، مسیر پروازها از هند را برای مدتی متوقف کنیم و یا اینکه هر فردی که از این کشور به ایران سفر میکند را برای چند روز به قرنطینه اجباری بفرستیم. نه اینکه تنها روی یک تیم فوتبال مانور بدهیم و وانمود کنیم که در حال انجام وظیفه به بهترین شکل ممکن هستیم. این برخورد با ستارههای فوتبال، اصلا درست به نظر نمیرسد. همین نفرات هستند که در شرایط تلخ فعلی و در محاصره انبوه بحرانها، کاری میکنند تا مردم برای لحظاتی مشکلاتشان را به فراموشی بسپارند. همین افراد هستند که به عنوان نماینده ایران، در آسیا با رقبای تا دندان مسلح میجنگند. هیچ اشکالی ندارد اگر آنها را قرنطینه کنیم. این قرنطینه حتی میتواند برای سلامتی خودشان هم مفید باشد اما باید با همه آنها کمی محترمانهتر و کمی مهربانانهتر برخورد کرد. این طرز صحبت یک وزیر در مورد یک باشگاه فوتبال که در این سالها بارها به اسم ایران درخشیده و موفقیت کسب کرده، نشان میدهد که جناب نمکی کوچکترین شناختی از فوتبال و اهمیتش در جامعه ندارد.
این «گناه» پرسپولیس نیست که باید کیلومترها دورتر از ایران در هندوستان به مصاف رقبای آسیایی برود. این شاهکار مدیرانی است که عادت کردهاند با توهینهای مستقیم و غیرمستقیم ای.اف.سی زندگی کنند. این شاهکار فوتبالی است که ژست میزبانی جام ملتها را میگیرد اما نمیتواند سه تیم باشگاهی در این قاره هم باشد! پرسپولیسیها خودشان قربانی این اتفاق و این ضعفهای بزرگ ساختاری هستند. با آنها طوری برخورد نکنید که انگار با شور و اشتیاق، میخواهند یک بیماری جدید را به کشور وارد کنند!
نظر شما