به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، نظام آموزشی کشور با مشکلاتی از قبیل روشهای تدریس سنتی و ناکارآمد، بهروز نبودن دروس و سختگیریهای نادرست، مواجه است. مشکلاتی که نه تنها بر کیفیت آموزش و ارتقای توانمندیهای علمی دانشآموختگان اثر میگذارد بلکه عواقب روانی بلندمدتی هم خواهد داشت.
کارشناسان معتقدند دانشجویانی که در دانشگاههای برتر درس میخوانند، مشکلات روانشناختی بیشتری نسبت به سایر دانشجویان دارند. در این راستا، مهم است به این سوال بپردازیم که نقایص و کاستیهای آموزشی کشور در مدارس و دانشگاهها چه تاثیرات مخربی بر روان دانشآموزان و دانشجویان دارد؟
شهره قویروح در گفتوگو با ایسکانیوز درباره تاثیرات منفی سیستم آموزشی بر دانشجویان، اظهار کرد: نخستین مشکلی که از سوی سیستم آموزشی ما برای دانشجویان در دانشگاهها اتفاق میافتد، بیانگیزگی است. ریشه ایجاد بیانگیزگی به فشاری برمیگردد که کنکور به داوطلبان وارد میکند.
کارشناس ارشد روانشناسی با بیان این که کنکور نه استعدادها و نه علایق داوطلبان را به درستی نمیسنجد، افزود: داوطلب ورود به دانشگاه با وجود پتانسیل و تواناییهای بالایی که دارد در یک رقابت عددی قرار میگیرد. رقابتی که میتواند با یک سرما خوردگی از بین برود.
وی با اشاره به این که دانشگاههای ایران رتبه سالار هستند نه علاقهسالار یا شایستهسالار، گفت: یعنی اگر کسی رتبهاش تک رقمی باشد، به رشتههای پرمتقاضی در یک دانشگاه خوب میرود و علاقه و تواناییهای منحصر به فرد او هیچ اهمیتی ندارد.
قویروح با تصریح بر این که آثار روانی نامطلوب کنکور برای داوطلبان غیرقابل اجتناب است، بیان کرد: وقتی یک نخبه بعد از گذراندن فشار روانی کنکور، وارد دانشگاهی میشود که خیلی سختگیر هستند و تازه میبیند که رشتهاش را هم دوست ندارد، این بیانگیزگی به دلیل علاقه نداشتن به رشته بیشتر و بیشتر میشود.
این مربی خودشناسی، وسواس فکری و افسردگی را از جمله اختلالات رایج دانشجویان باهوش دانست و گفت: جامعه از این نابغه انتظار کشف و اختراع دارد و دانشگاه هم به او سخت میگیرد؛ اما خودش هم میداند که جایگاهش آنجا نیست.
وی با بیان این که ریشه اختلالات دانشجویان به دوران دبستان برمیگردد، افزود: از یک طرف پدر و مادر بر اساس زندگی نزیسته خود، خواستههایی دارند و میخواهند فرزندشان شاگرد اول باشد. از طرف دیگر هم انتظارات جامعه و فشار کنکور.
قویروح با اشاره به این که استعداد دانشجویان در دانشگاه، سرکوب میشود، یادآور شد: شیوه دانشگاههای ایران سنتی است هم در کشف استعداد و هم در سختگیری.
این کارشناس ارشد روانشناسی با تاکید بر این که نبوغ در دانشگاههای ایران از بین میرود چون تفاوتهای فردی لحاظ نمیشود، افزود: دانشگاههای ما برنامهای برای سلیقه و نبوغ شخصی دانشجویان ندارند، در حالی که در برخی کشورها، دانشگاهها با تاسیس باشگاه گلف یا برگزاری سمینارهای نقاشی و کلاس آشپزی، به دانشجو این امکان را میدهند که سلایق و وجههای مختلف شخصیتاش را در کنار درس اصلی رشد دهد.
وی با بیان این که سختگیری در همه دانشگاهها وجود دارد اما نباید یک وجهی به دانشجو نگاه شود، گفت: مشکل دیگر دانشگاههای ما این است که محتوای درسها در دانشگاه به روز نیستند. همچنین سیستم ما هنوز بر اساس حفظیات و نمره است در حالی که این سیستم منسوخ شده است.
قویروح در ادامه خاطرنشان کرد: اگر کسی هیچ خلاقیتی نداشته باشد اما فقط بخواند و بخواند میتواند، نمره بیاورد و دروس را بگذراند، در حالی که اگر آن فرد خلاق، کاشف و جستجوگر باشد؛ اما به دروس حفظی علاقه نداشته باشد، نمیتواند نمره بگیرد و مشروط شود.
این مربی خودشناسی با اشاره به این که نمره نیاوردن برای گروه سنی حساس در تعریف شخصیت افراد موثر است، افزود: وقتی به افراد گفته میشود؛ تو باید هدف محور باشی و فقط نمرهات مهم است، این فرد فکر میکند که در همه مراحل زندگی باید نمره بیاورد و به همین دلیل نمیتواند از لحظات زندگی لذت ببرد و لذت نبردن از لحظه حال، یک انسان بیانگیزه و افسرده ایجاد میکند.
وی با تاکید بر این که مشروط کردن افراد به نمره این پیغام را به فرد میرساند که استعدادها و علایقاش مهم نیستند، گفت: من این موضوع را در فارغالتحصیلان زیادی دیدهام که پس از فارغالتحصیلی از دانشگاه دیگر هیج علاقه و انگیزهای ندارند.
قویروح در پایان اظهار کرد: اگر نظر مرا پس از سابقه تدریس ۱۶ ساله بپرسید، باید بگویم؛ دانشجویان را از دانشگاهها به هوای آزاد ببرید و به آنها یاد دهید که زندگی کنند. دانشگاههای ما لحظات را میکشند و افرادی افسرده و بیانگیزه به جامعه میفرستند.
انتهای پیام/
نظر شما