صاحب‌خبر - جبهه پایداری همواره با وجودی که از سوی شورای وحدت اصولگرایان و شورای ائتلاف نیروهای انقلاب دعوت به همکاری شد اما تا این لحظه ترجیح داده است که مسیر مستقل خودش را طی کند، هرچند کم و بیش این مسیر زیگزاگ باشد و یکی به میخ و یکی به نعل تعبیر شود. با وجودی که در بهمن سال گذشته مرتضی آقاتهرانی رئیس شورای مرکزی جبهه پایداری در مجلس برای کاندیداتوری سیدابراهیم رئیسی مشغول لابی گری بود، به یک باره «محمد ناصر سقای بی ریا»، عضو دیگر جبهه پایداری در روزهای پایانی اسفند از بررسی انتخاب نامزد اصلح از میان جلیلی و محصولی سخن گفت، طولی نکشید که سید امیرحسین قاضی زاده هاشمی نایب رئیس مجلس و عضو رسمی جبهه پایداری نیز اعلام کاندیداتوری کرد و خود را برای پوشیدن ردای نامزد اصلح مناسب دانست. به نوشته فردانیوز ،در روزهای اخیر اخبار حکایت از قوی‌تر شدن احتمال سرمایه گذاری جبهه پایداری بر حمایت از سعید جلیلی دارد و پیش بینی می شود که او بتواند تا حدودی نظر شورای وحدت و شورای ائتلاف را نیز جلب کند اما به فاصله 24 ساعت گویا محاسبات جبهه پایداری عوض شد و معادلات انتخاباتی به شکل دیگری سامان پیدا کرد.غلامحسین رضوانی، عضو جبهه پایداری در گفت و گو با برنا گفت : «تا این لحظه کسی به عنوان کاندیدا در جلسات جبهه پایداری شرکت نکرده است. آقای جلیلی جزو جبهه پایداری نیست و کاندیدای جبهه هم نیست. آقای قاضی زاده هاشمی نیز عضو جبهه پایداری نیست. مدت کمی سخنگو بوده و بعدها از این سمت برداشته شده است هیچ حمایتی هم از طرف پایداری نخواهد داشت.»این جملات هرچند کوتاه اما معانی فراوانی دارد و تقریبا از مشخص شدن کاندیدای اصلح مدنظر جبهه پایداری حکایت می کند. با توجه به این که آیت ا... رئیسی بارها از تمرکز خود بر قوه قضاییه و ورود نکردن به انتخابات ریاست جمهوری سخن گفته، تنها گزینه ای که می ماند صادق محصولی است، شخصیتی که در اوایل زمستان سال گذشته جای آقاتهرانی را گرفت و دبیرکل جبهه پایداری شد. کوچ حامیان رئیسی به ستاد جلیلی؟ همزمان نامه نیوز با این تیتر که حامیان رئیسی به ستاد انتخاباتی جلیلی کوچ کرده اند،نوشت: شواهد و قراینی وجود دارد که جلیلی آمدنی است. تیم رسانه‌ای و شبکه هواداری او به کار افتاده و از رسانه‌ها گرفته تا شبکه‌های اجتماعی مثل توئیتر و کلاب هاوس؛ هیچ فرصت و تریبونی را از دست نمی‌دهند.آمدن جلیلی به واسطه تفکر و گفتمانی که نمایندگی می‌کند، می‌تواند فرصتی باشد تا یک بار برای همیشه مورد آزمون قرار بگیرد. اگر انتخابات ۱۴۰۰ فرصتی باشد تا تفکر جلیلی و سایر گفتمان‌های موجود در عرصه سیاست ایران، خودشان را به مردم عرضه کنند؛ موقعیت خوبی است تا مردم نظر خود را بیان کنند و مشخص شود که گفتمان غالب چیست. افکار عمومی کدام شیوه حکومت داری را می‌پسندد و خواهان کدام روش تعامل با دنیاست.حال اگر فرض کنیم که جلیلی و همفکرانش همان طور که ادعا می‌کنند از حمایت اکثریت جامعه برخوردار باشند و به پاستور راه یابند، فرصتی ایجاد می‌شود تا دولت آقای جلیلی از سایه بیرون بیاید و نشان دهد که طی سال های نقد و بررسی، چه آموخته است. چطور قرار است در مقابل مشکلات متعدد در حوزه‌های مختلف قد علم کند و از پس کار برآید.∎​