شیعیان با اعتقاد به دو اصل عدل و حکمت الهی، اعتقاد به مختار بودن انسان در افعالی که در مدار تکلیف قرار گرفته، و انسان بر آنها ستایش و نکوهش می‎شود، دارند؛ چرا که تکلیف نمودن انسانِ مجبور و ستایش و یا نکوهش او بر کاری که از وی صادر گردیده قبیح و نارواست، و به مقتضای اصل عدل و حکمت، ‌خداوند از افعال قبیح منزه است.

در ایام نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری اصولا فعالیت و رایزنی های سیاسی افزایش پیدا می کند که نشانه ای از پویایی و سرزندگی،  حداقل در جامعه سیاسیون است.

در این فضا نباید فراموش شود که ما باید به حقی که خداوند رحمان و خالق ما به بندگانش عطا فرمودند،  که اختیار در افعال است، احترام بگذاریم.

لذا سوال بنده از دوستان سیاستمدار این است چه دلیلی وجود دارد که بیش از اندازه به یک خادم ملت فشار می آورند که باعث مى شود آن عزیز از حق انتخاب، محروم و به واژه جبر در افعال نزدیک شوند.

آیا با اصرار بر ملاقاتهای تکراری، مانع  خدمت گذاری ایشان به مردم مظلوم که سابقه درخشانی در آن حوزه دارند ،نمی شوند.

اگر خود را مسلمان می‌نامیم، فضای تعمل و تفکر، بدون دخل و تصرف در افکار ایشان و تصمیم سازی جبری برای این خادم عزیز،

ایجاد نماییم تا بهترین تصمیم برای مهمترین رخداد سیاسی شکل گیرد.