به گزارش دیده بان ایران؛ خبرگزاری فارس با طرح این سوال که آیا "کنترل افراد با واکسن کرونا؛ شایعه است یا واقعیت؟" نوشت: پیرامون این موضوع که با استفاده از ریزتراشه های قرارداده شده در یک واکسن می توان جمعیت واکسینه شده را کنترل کرد گمانه زنی های زیادی صورت گرفته است. اما آیا از نظر علمی چنین چیزی امکان پذیر است؟

جواب مثبت است؛ نشان داده شده است که می‌توان با استفاده از ریزتراشه ها و کنترل از راه دور رهاسازی داروها را به صورت رهایش کنترل شده تبدیل کرد.

بیل گیتس مدیرعامل جنجالی مایکروسافت پای ثابت همیشگی این مباحث است. کسی که در کنفرانس امنیتی ted که در سال 2015 در مونیخ برگزار شده بود بزرگترین تهدید آینده کره زمین را نه بمب اتم که یک "همه گیری" یا پاندمی یک "ویروس" خطرناک معرفی کرده بود. بسیاری اعتقاد دارند که این گفته پیش از آنکه یک پیش بینی باشد، هشدار در مورد آینده ای است که به دست اصحاب قدرت ساخته می شود.

بیل گیتس با ثروت افسانه ای خود یکی از حامیان مالی مهم سازمان بهداشت جهانی است و در سال های اخیر سرمایه گذاری سنگینی از طرف بیل گیتس با همکاری این سازمان بر روی پروژه های واکسیناسیون در کشورهای مختلف انجام شده است. ماجرا وقتی جالب می شود که بدانیم بیل گیتس در یکی از سخنرانی های خود که حدوداً مربوط به 10 سال قبل می شود یکی از راهکار های مؤثر در کاهش میزان CO2 را کاهش جمعیت کره‌ی زمین عنوان کرده بود و برای دست یابی به این هدف اجرای برنامه های بهداشتی و سیاست های واکسیناسیون را مهم برشمرده بود.

حال که واکسن آمریکایی فایزر با ساز و کار ایجاد شده توسط سازمان بهداشت جهانی بهداشت موسوم به کوواکس در اختیار کشورهای مختلف قرار گرفته است تا برای اولین بار در تاریخ به صورت اولویت دار و مرحله به مرحله تمامی جمعیت خودشان را واکسینه کنند این سوال مهم مطرح می شود که آیا پشت پرده واکسیناسیون اجباری توطئه ای در کار است؟ آیا واکسنی که بیل گیتس توسط آن قصد کنترل کردن جمعیت دنیا را دارد همین واکسن کروناست؟

همچنین پیرامون این موضوع که با استفاده از ریزتراشه های قرارداده شده در یک واکسن می توان جمعیت واکسینه شده را کنترل کرد گمانه زنی های زیادی صورت گرفته است. اما آیا از نظر علمی چنین چیزی امکان پذیر است؟

جواب مثبت است؛ نشان داده شده است که می‌توان با استفاده از ریزتراشه ها و کنترل از راه دور رهاسازی داروها را به صورت رهایش کنترل شده تبدیل کرد. داروها به صورت مخازن بسیار کوچک در درون این ریزتراشه ها قرار دارند که توسط یک پوسته فلزی نازک با خاصیت فرسایش الکتروگرمایی می‌توانند در بدن آزاد شوند.

اطلاعات وراثتی ما به صورت کدهای ژنتیکی روی مولکول های مارپیچ شکل خاصی به نام DNA درون هسته سلول های‌ بدن ما ذخیره شده است. بسته به شرایط، سلولهای بدن از هر کدام از این کدها استفاده می کند تا پروتئین های خاصی را بسازد که برای تطابق با آن شرایط خاص ضروری است. به اصطلاح هر ژن در شرایط خاصی بیان می شود و سبب فعال شدن آبشاری از رخداد های زیستی می گردد. چن و همکاران در پژوهشی که در سال 2006 صورت گرفت به دنبال سازوکاری بودند که بیان ژن ها را از راه دور کنترل کنند.

نانو ذرات طلا نسبت به نانو ذرات دیگر همانند نیمه ‌رساناها و اکسیدهای فلزی سمیّت کمتری دارند و در تحقیقات زیست شناختی از آنها استفاده می‌شود. همچنین این نانو ذرات با دریافت امواج مادون‌قرمز نزدیک می‌توانند تغییر شکل دهند. چن و همکاران مولکول DNA یک ژن خاص به نام  EGFPرا به نانومیله هایی از جنس طلا متصل کردند. مادامی که DNA در این حالت باشد، ژن به اصطلاح خاموش است و بیان نمی شود. سپس این ساختارها را در معرض تابش امواج مادون قرمز نزدیک قرار دادند. انرژی حاصل از این تابش ها باعث شد میله های طلا تغییر شکل داده و تبدیل به ساختار های کروی شوند. در نتیجه DNA مدنظر آزاد شد و بیان ژن مورد نظر تشخیص داده شد(1) .

همچنین امکان اینکه رهاسازی داروهای مختلف از ساختارهای زیستی بسیار کوچک قرارداده شده در بدن، با سیگنال های خارجی کنترل شود وجود دارد. در پژوهشی توماس و همکاران در سال 2010 با  اعمال میدان مغناطیسی خارجی بر نانوذرات دستکاری شده، رهاسازی داروهای ضد سرطان را از راه دور کنترل کرده اند. در این پژوهش نانوکریستال‌های از جنس اکسید آهن تقویت شده با روی، در یک شبکه متخلخل از جنس سیلیکا قرار داده شدند. این شبکه متخلخل توانایی حمل و آزادسازی داروها را دارد .در اثر اعمال یک میدان مغناطیسی متناوب این نانوکریستال ها گرما تولید می کنند که سبب می شود تا داروی ضد سرطان دوکسوروبیسین آزاد شود و سلول های سرطانی از بین بروند (2).

در یک پژوهش دیگر راون  و همکاران در سال 2019  کاری مشابه با پژوهش توماس و همکاران انجام دادند. به این صورت که از نانوذرات متخلخل سیلیکا برای القای مغناطیسی آزاد سازی داروها استفاده کرده‌اند. لایه بیرونی این ذرات با مواد پروتئینی خاصی پوشیده شده است که در دمای عادی مانع آزادسازی داروها می شود اما در اثر حرارت دادن معمولی یا حرارت ناشی از اعمال میدان مغناطیسی این مواد پروتئینی تجزیه شده و داروها رها می شوند. این دارو ها خاصیت ضد سرطان دارند و سلول های سرطانی پانکراس را با موفقیت از بین برده اند (3).

بر این اساس، نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که تهیه ساختارهای بسیار ریز با قطعات زیستی که قابلیت کنترل از راه دور با سیگنال ‌های مختلف را دارند امکان‌پذیر است. از این روش می‌توان در بیان ژن‌ها و رهاسازی مواد تهدیدکننده حیات با ارسال یک سیگنال استفاده کرد که یک زنگ خطر برای جوامع بشری، به ویژه کشور ایران است که دشمنان دیرینه‌ای دارد. به‌عبارت‌ دیگر این یک ابزار جدید در مقوله بیوتروریسم است و احتمال استفاده از این فناوری های جدید در واکسن هایی که از سوی کشور های متخاصم همانند آمریکا، انگلیس و ... در اختیار ما قرار داده می شود وجود دارد.

هرچند به دیل نیاز مبرم به بررسی های آزمایشگاهی، اثبات وجود این امر در این مجال میسر نخواهد بود اما آینده نگری و پیش بینی خطرات احتمالی (هرجند خلاف آن ثابت شود)، امری معقول است که عامل نگرانی متخصصین این زمینه و همچنین تامین کنندگان امنیت ملی بوده و هست. ازاین‌رو تحقیقات در این زمینه باید به صورت جدی آغاز شود و اختصاص کمیته‌ای مستقل و با رعایت اصول عدم تعارض منافع، برای بررسی آن، امری ضروری است