وی افزود: در دوره دوم دولت سازندگی هم بعضا شرایطی شبیه امروز چه از نظر کاهش درآمد نفتی و چه از نظر فشار روی دولت به وجود آمد که ایشان شخصا مسئولیت اقتصاد را به عهده گرفتند و تا روز آخر دولت، مدیران با تمام وجود پای کار بودند و با شرایط مناسب اقتصادی دولت را به آقای خاتمی تحویل دادند.

مشکل فعلی آقای روحانی بیشتر در ایجاد انسجام و هماهنگی درون دولت است نه مسائل حاکمیتی. به نظرم ایشان در حوزه دیپلماسی و سیاست و امنیت تخصص خوبی دارد و می‌تواند مسائل را تا حد امکان مدیریت کند، اما در حوزه اقتصاد و مسائل اجرایی سابقه و علاقه کمتری دارد و شاید حوصله ورود به کلاف سردرگم اختلافات بین دستگاهی و مشکلات اجرایی را نداشته باشد و این موضوع به پاشنه آشیل دولت تبدیل شده است.

وی در پاسخ این سوال که «شرایط کنونی اصلاح‌طلبان را که در نتیجه حضور چند سال اخیر آنها در فضای مدیریتی پدید آمده و منجر به ناامیدی بدنه اجتماعی‌شان از آنها شده، محصول چه عوامل و شرایطی می‌دانید؟»، گفت: درست است که برخی مشکلات اصلاح‌طلبان ناشی از محدودیت‌های قضایی و امنیتی و مشکلات حاکمیتی بوده، ‌اما یکی از دلایل اصلی ریزش بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان، عدم واقع‌گرایی و عملگرایی آنان پس از پیروزی در انتخابات بود، اصلاح‌طلبان از سال 92 تا 98 تقریبا بخش‌های اصلی انتخاباتی یعنی دولت، مجلس و شوراها را در اختیار داشتند و در مدیریت شهری که یکدست بودند، ‌اما در عمل و پس از انتخابات هم در فضای شعاری و ذهنی قبل از انتخابات ماندند و نتوانستند از قدرت استفاده مناسبی جهت حل مشکلات مردم و ایجاد رونق در کشور انجام دهند، باید بدانیم که قبل از پیروزی زمان شعار و وعده و گفت‌وگو است اما پس از پیروزی جامعه و هوادارانمان از ما تواقع عمل و حل مشکل دارند نه فرافکنی و ادامه شعار دادن و فضای انتخاباتی.

محسن هاشمی درباره شورای سیاستگذاری (منحل‌شده) اصلاح‌طلبان هم گفت: شورای[عالی] سیاستگذاری اصلاح‌طلبان عمدتا به بستن بخشی از لیست نامزدهای انتخاباتی محدود بود و پس از ارائه لیست کنش موثری نداشت و شاید یکی از علل عدم کارآمدی و عملگرایی اصلاح‌طلبان در مدیریت شهری، همین فقدان انتظار و مطالبه‌گری و ارائه برنامه بود.