به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «آذری جهرمی» وزیر ارتباطات با کنایه به سفر محمدباقر قالیباف به روسیه گفته است که درس امام(ره) این بود که همانگونه که به کاخ سفید اعتمادی نیست، امید بستن به کاخ کرملین هم راهبرد درستی نیست.
صرف‌نظر از بعضی بدسلیقگی‌های رسانه‌ای در نحوه‌ی اطلاع‌رسانی راجع به این سفر، اما درباره این اظهارنظر وزیر دولت که صورت گل‌درشت و ضخیمی از تهاجمات غیرمسولانه این روزهای غربگرایان نسبت سفر مزبور است، چند مساله را می‌توان مطرح کرد:
۱- سفر به روسیه و در کنار آن ارائه پیام به پوتین یک مساله واضح و معمول در سیاست خارجی است، از این سفر آقای آذری‌جهرمی بر مبنای کدام ارتباطات لدّنی و متافیزیکال یا خوابنمایانه چنین خبری دریافت کرده که به کاخ کرملین امیدی به آن معنا که آذری‌جهرمی مراد می‌کند، بسته شده است؟
۲- موضوع سیاست خارجی در تمام کشورهایی که از سیاست سامان‌یافته (صرف نظر از سویه و جهت آن) برخوردارند، یک امر اجماعی است که فارغ از مناقشات سیاست داخلی به آن پرداخته می‌شود. بدان جهت که برخورد مناقشه‌برانگیز و صرفاً سیاسی با آن و تبدیل کردن آن به یک طعمه و شکار برای سیاست داخلی منافع یک ملت را به خطر می‌اندازد. آقای جهرمی بر اساس کدام عقل و تدبیر، و با چه مجوزی چنین موضع غیرمسولانه‌ای را در سیاست خارجی اتخاذ می‌کند؟
۳- حوزه مسولیت آقای آذری‌جهرمی در بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات است؛ موضع‌گیری سطحی ایشان در سیاست خارجی چه محلی از اعراب و چه نسبتی با مسولیت ایشان دارد؟ همین الان ۳ میلیون (و بنا به برخی آمارها ۵ میلیون) دانش‌آموز به دلیل بی‌کفایتی این بخش از دولت در شرف ترک تحصیل‌اند و امسال نتوانسته‌اند به شکل مجازی تحصیل کنند. فردی که در این حوزه‌ی تخصصی خودش به این میزان ناتوان است، در سیاست خارجی که نه سابقه‌ای دارد و نه تجربه‌ای و نه تخصص و تبحرّی، چگونه اظهارنظر گل درشت می‌کند؟
نظر شما