به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ، استان های گیلان و مازندران بیش از ۵۰ هزار خانوار چایکار و حدود ۲۸ هزار هکتار باغ چای دارد در این میان ۹۰ درصد باغات چای در استان گیلان و ۱۰ درصد در استان مازندران قرار دارد.

چای یکی از فراگیرترین کالاهایی است که در ایران مصرف بالایی دارد و در هر خانه و محفلی این کالا یافت می شود و هر خانوار ایرانی روزانه چند وعده چای مصرف می کنند درحالیکه این محصول فقط در دو استان گیلان و مازندران می روید.

در سال‌های اخیر گرچه قیمت نرخ تضمینی چای بارها و بارها مورد گلایه کشاورزان و فعالان چای قرار گرفته اما به هر تقدیر، چایکاران نجیب‌تر از آن بودند که راضی به همان مقدار تعیین‌شده نباشند. چاره در چیست؟

تداوم به زراعت و برداشت چای و درنهایت تولید داخلی؛ تولیدی که کشاورز برایش زحمات بسیار می‌کشد، گرچه درآمد این سال‌ها با توجه به رشد هزینه‌های برداشت، همخوانی ندارد و گره ‌گشای مشکلات بسیاری از آنان نیست.

*چایکاران بی‌انگیزه‌تر از قبل

اما انگار تلخی سرنوشت چای پایانی ندارد؛ هر بار مشکلاتی سر بر‌می‌آورد که چایکاران را بی‌انگیزه‌تر از قبل و تولید داخلی را با چالش مواجه می‌کند. گرچه مسوولان بارها وعده رسیدگی به مشکلات چایکاران را داده‌اند و تشکیل سازمان چای در دو سال گذشته امیدهای فراوانی را در دل فعالان این بخش ایجاد کرد، اما برخی از مشکلات چون واردات بی‌رویه چای خارجی یا نرخ تعیین‌شده برای خرید تضمینی نتوانست چنان که باید رضایت آنان را جلب کند.

حبیب جهانساز رئیس سازمان چای کشور با اشاره به پرداخت تسهیلات بهزراعی به چایکاران، اظهار کرد: تسهیلات در نظر گرفته شدن برای چایکاران در سال جاری با تبیین هدف‌های مشخص پرداخت می‌شود.

وی ادامه داد: متأسفانه در سال‌های گذشته برخی از صاحبان باغات چای در قبال دریافت تسهیلات، احیا و بازسازی باغات را اجرایی نکرده‌اند.

رئیس سازمان چای کشور با تاکید بر اینکه به ازای هر هکتار باغ سه میلیون تومان سرمایه در گردش برای چایکاران در نظر گرفته شده است، اظهار کرد: سرمایه در حال گردش به شروع فعالیت چایکاران قبل از دریافت تسهیلات بهزراعی کمک قابل توجه‌ای خواهد کرد.

وی با اشاره به اینکه برای چایکاران خرد مالک که اصلاح و بازسازی باغات را به صورت خانوادگی و بدون هزینه کرد انجام می‌دهند هم تسهیلات در نظر گرفته شده است، تصریح کرد: بخشی دیگری از تسهیلات در نظر گرفته شده برای صاحبان باغات چای به صورت مرحله‌ای و با انجام فعالیت‌های مشخص پرداخت می‌شود.

*لزوم احیای 6 هزار باغ چای رها شده

جهانساز در خصوص ارائه تسهیلات ماشین آلات مخصوص چایکاران نیز گفت: تسهیلات در نظر گرفته شده به گونه‌ای برنامه ریزی شده که در اختیار وارد کننده یا تولید کننده اصلی واریز و ماشین آلات برای چایکاران تأمین شود.

وی با اشاره به پرداخت تسهیلات برای احیای شش هزار باغ چای بلا استفاده و رها شده در استان‌های گیلان و مازندران، اضافه کرد: برای احیای هر هکتار ۲۵ میلیون تومان اعتبار تخصیص خواهد یافت.

این مسئول با بیان اینکه در سال جاری ۵۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان برگ سبز از چایکاران خریداری شد، اظهار داشت: تاکنون از مجموع سهمیه دولت و کارخانه های چایسازی ۴۸۹ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان از طریق سازمان چای به حساب چایکاران واریز شده است.

وی با بیان اینکه دولت تمام قدرالسهم ۲۵ درصدی خود را به چایکاران پرداخت کرده است، گفت: باقیمانده مطالبات چایکاران از قدرالسهم کارخانجات نیز بزودی پرداخت خواهد شد.

رئیس سازمان چای کشور با اعلام اینکه در سال جاری حدود ۱۳۳ هزار تن برگ سبز چای درجه یک و دو از کشاورزان چایکار استانهای گیلان و مازندران بصورت تضمینی خریداری شد، اظهار داشت: از این میزان ۶۱ هزار و ۱۸۰ تن درجه یک (۴۶ درصد) و ۷۱ هزار و ۸۲۰ تن درجه دو (۵۴ درصد) بوده است.

جهانساز به استحصال ۲۹ هزار و ۸۸۰ تن چای خشک در سال جاری اشاره کرد و گفت: میزان تولید چای خشک در مقایسه با سال گذشته ۵ درصد افزایش داشته است.

به گفته وی؛ خرید تضمینی هر کیلوگرم برگ سبز چای درجه یک امسال چهار هزار و ۶۰۰ تومان و هر کیلوگرم برگ سبز چای درجه ۲ نیز سه هزار و ۳۰۰ تومان تعیین شده بود.

*نبود کارشناس برای تولید کیفی

امیر مظفری مدیر یکی از کارخانه های بنام چای لاهیجان در این باره می گوید: باید اراده ای برای حل معضلات و مشکلات صنعت چای وجود داشته باشد؛ آنگونه که گفته می شود این صنعت رو به زوال نیست بلکه با رکود مواجه است که علت آن نیز نبود مدیریت صحیح برای پیشرفت و تولید محصول کیفی است.

وی خاطرنشان کرد: تاکنون تمامی برنامه ها در حد آزمون و خطا بوده و از سوی دیگر کشاورز و کارخانه دار هم به روزمرگی دچار شده اند.

وی با بیان اینکه بیشتر بوته هایی که هم اکنون برداشت چای از آنها صورت می گیرد، هرس نمی شوند، گفت: بهزراعی لازمه بوجود آمدن برگ سبز مناسب برای تولید چای مرغوب است و باید برنامه ای برای چایکاران در راستای انجام این مهم تدوین شود.

مظفری با تاکید بر اینکه کارخانه های چایسازی نیز باید متخصص چایساز داشته باشند، افزود: یکی از مشکلات این صنعت، نبود کارشناس برای تولید کیفی است زیرا چای لطافتی دارد و باید با همان لطافت آن را عمل آوری کرد

آقاجانی تولیدکننده و باغدار چای گفت: هزینه برداشت هر کیلوگرم برگ سبز چای 700تومان است که با چیدن و حمل و نقل تا کارخانه، این مبلغ برای هر کیلوگرم 800 تومان می شود و در مجموع هر نیم هکتار باغ چای، برای انجام هرس، شخم و کود پنج میلیون تومان هزینه دارد این در حالیست که از این میزان، سه و نیم تا شش تن برگ سبز برداشت می شود.

وی افزود: به منظور کاهش هزینه و مقرون به صرفه بودن محصول چای، باید فرآیند کار مکانیزه شود تا کشاورز نیز از عهده هزینه های آن برآید و این مهم بدون حمایت سازمان چای امکانپذیر نیست.

افشین گلشاهی یکی دیگر از تولید کننده های عمده چای نیز گفت: لازم است امکانات مکانیزاسیون صنعت چای فراهم شود بویژه آنکه وجود دستگاه کارل سورتر (چوب گیر) در تولید برگ سبز کیفی موثر است این در حالیست که برخی کارخانه ها این دستگاه را ندارند.

*ضعف‌های نظارتی و تصدی‌گری چای

طی سال های گذشته یکی از مشکلات چایکاران و تولید کنندگان چای خشک، عدم فروش آن و انباشت در انبارها بود ولی در سال های اخیر بویژه سه سال گذشته با تخلیه انبارها از چای سنواتی، پرداخت بموقع بهای برگ سبز کشاورزان و دقت بیشتر در تحویل برگ سبز مناسب، امیدها برای احیاء و تقویت صنعت چای دوچندان شده است.

باغ های چای میراثی با ارزش به یادگارمانده از گذشتگان است که باید آنها را حفظ کرد و مسئولیتی سنگین بر دوش نسل امروز وجود دارد.
 
پرداخت به موقع هزینه خرید برگ سبز چای به کشاورزان (هر 15 روز یکبار) و پرداخت وام های بهزراعی طویل المدت و یا بدون بهره به چایکاران جهت انجام امور به زراعی باید از جمله مواردی باشد که دولت برای بهبود اوضاع چایکاران در دستور کار خود قرار می دهد.

دولت باید ضعف های نظارتی و تصدی گری چای کشور را به بخشهای خصوصی که پتانسیل و شایستگی نظارت و کنترل قوی و مناسب را دارند واگذار نماید و با ارزیابی دقیق و مستمر آن تعداد از تعاونیها و اتحادیه چایکارانی را که قادر به نظارت و تصدی گری مناسب (به جای دولت) نیستند از ادامه فعالیت نظارتی و تولی گری آنها جلوگیری و از اعتبار کاری ساقط نماید.

نکته مهمتر اینکه نحوه خرید برگ سبز چای از چایکاران براساس سهمیه و ظرفیت هرکارخانه چایسازی با محدوده جغرافیایی و تعداد چایکاران تحت پوشش آن تعیین و ابلاغ شود، تا هر چایکار دقیقا بداند که برگ سبزچای خود را باید به کدام کارخانه محدوده باغ خود تحویل دهد و کارخانه چایسازی نیز فقط از چایکاران محدوده تعیین شده آنهم مطابق ظرفیت و سهمیه خود ،برگ سبز خرید کند.

 
انتهای پیام/