آغاز جشنواره سینما حقیقت در حالی با بزرگداشت زنده یاد خسرو سینایی کارگردان سرشناس سینمای ایران همراه شد که مهرداد اسکویی دیگر هنرمند به نام عرصه سینمای مستند در سخنانی گفت: ما خسرو سینایی یا منوچهر طیاب یا اکبر عالمی را از دست ندادیم بلکه جان‌هایی پیوسته و پرشور را از دست داده‌ایم. خسرو سینایی همیشه در جان شاگردانش هست و همانطور که بارها گفته‌ام، لازم است یک بنیاد به نام خسرو سینایی بزنیم.

به گزارش ایسنا، در مراسم آنلاینی که با حضور معدود مهمانان عصر ۲۵ آذر ماه برگزار شد، مهرداد اسکویی (مستندساز ) از خاطره دیدارش با زنده یاد خسرو سینایی صحبت کرد و او را مردی مهربان، صمیمی و با دانش دانست.

این مستندساز گفت: خوشحالم که در اولین روز جشنواره معتبر سینماحقیقت امروز روی این سکو هستم و قرار است درباره دوست، استاد و یکی از مهم‌ترین آدم‌های سینما یعنی استاد سینایی صحبت کنم.

این مستندساز ادامه داد: اولین بار وقتی دانشجو بودم ایشان را به عنوان استادم دیدم؛ ایشان یک نام بزرگ بود و دیدم یک آقای خوش پوش، مهربان و صمیمی اما با دانش بسیار وسیع وارد کلاس شد. از همان روز اول برای من تبدیل به الگو شد. او دروازه‌ای بود به فرهنگ، هنر، شعر و موسیقی.

اسکویی یادآور شد: ما خسرو سینایی، یا منوچهر طیاب یا اکبر عالمی را از دست ندادیم بلکه جان‌هایی پیوسته و پرشور را از دست داده‌ایم. خسرو سینایی همیشه در جان شاگردانش هست و همانطور که بارها گفته‌ام، لازم است یک بنیاد به نام خسرو سینایی بزنیم. نمی‌دانم امروز چقدر اهمیت او را می‌دانیم اما باید کسی مانند سینایی را برای آدم‌هایی که ۵۰ سال بعد می‌آیند الگو کنیم.

او خاطرنشان کرد: مگر می‌شود در یک زندگی و یک عمر آنقدر کار کرد و بی حاشیه بود و خودشیفته نبود. باید مانند خسرو سینایی همه جا حضور مثبت داشته باشی و بتوانی تاثیر بگذاری. همانطور که سینایی در فرهنگ این کشور و شاگردانش جاری است.

اسکویی با بیان اینکه خیلی اوقات مورد نقد قرار می‌گرفت، گفت: یادم نمی‌رود وقتی خسته می‌شدم، خسرو سینایی زنگ می‌زد و می‌گفت مسیرت درست است. به خودت و راهی که می‌روی ایمان داشته باش و بدان در این مسیر همیشه تنهایی. چیزی که از او یاد گرفتم این است که در مسیری که می‌روم با تمام توان بروم حتی اگر همه دنیا مقابله ام ایستاده باشند. اگر ایمان داشته باشیم و الگوهایی در فرهنگ فیلمسازی و انسانیت داشته باشیم، می‌توانیم، ادامه بدهیم.

این مستندساز با بیان اینکه «خسرو سینایی سال‌های سال بزرگترین پشتیبان و چهره فرهنگی بود که من از او متأثر بودم.» یادآور شد: او همیشه می‌گفت سه دریچه بزرگ در زندگی من هست. یکی سینمای داستانی و مستند که اغلب من را با آن می‌شناسند، دوم موسیقی و سوم دریچه کوچکی که من را آرام می‌کرد و قرار می‌داد و آن شعر است. نمی‌توانم بگویم خسرو سینایی شاعر سینماگر است یا سینماگر شاعر. اما از عاطفی‌ترین و پر احساس‌ترین هنرمندانی بود که در ایران دیدم.

اسکویی همچنین خاطرنشان کرد: من فکر می‌کنم اتفاقی که امروز در فضای مجازی رخ می‌دهد این است که متاسفانه مهم‌ترین حرف‌های مهم‌ترین چهره‌های فرهنگی ما را نشان نمی‌دهند و ضربه آن را خواهیم خورد. وقتی یک ستون فرهنگی کشور از دست می‌رود قیمت و اندازه ندارد. پس آنقدر باید به زنده‌ها بها بدهیم که وقتی از دست رفتند غبطه نخوریم.

او همچنین درباره ضرورت راه‌اندازی بنیاد خسرو سینایی گفت: خسرو سینایی، ایرج افشار و منوچهر طیاب افرادی چندوجهی هستند. فکر می‌کنم همه آنچه سینایی به صورت هنر بیرون داد به اضافه چیزهایی که از او ندیدیم می‌تواند در این بنیاد مورد توجه قرار بگیرد. سینایی یک کتاب نمونه ترجمه شده و منتشر نشده دارد به علاوه بسیار فیلم‌ها و عکس‌ها و راش‌ها که منتشر نشده. جهان درونی او باید مثل تمدنی که آجر به آجر ساخت، شناخته و معرفی شود.

اسکویی با اشاره به آخرین باری که سینایی را دیده است، گفت: قرار بود یک سی‌دی از شعرهای او به نام “یادگیری” کار کنیم و در آخرین دیدار من داشتم به ایشان می‌گفتم که جلد و عکس آلبوم این باشد و… گفت؛ من این مجموعه شعرها را خیلی دوست دارم و می‌خواهم این آخرین یادگیری من برای کسانی باشد که دوست‌شان دارم.

اشتراک گذاری در: