منوچهر والی‌زاده ـ دوبلور پیشکسوت ـ معتقد است: دیگر نظیر چنگیز جلیلوند نخواهد آمد و همانند او آدمی پیدا نخواهد شد که به جای بزرگترین هنرپیشه‌های دنیا و ایران حرف بزند.
منوچهر والی‌زاده در گفت وگویی با ایسنا درباره زنده یاد چنگیز جلیلوند که صبح روز یکشنبه (دوم آذرماه) بر اثر ابتلا به کرونا دار فانی را وداع گفت، اظهار کرد: او هنرمندی باشخصیت، خوش برخورد و مردم دار بود که متاسفانه از دستمان رفت. من و آقای جلیلوند ۶۰ سال در کنار هم بودیم و من شاگردی او را می کردم و از او می آموختم. او انسانی با معرفت بود با صدایی طلایی.
والی زاده ادامه داد: امیدوارم جوانان با علاقه و عشقی که به این کار دارند بتوانند دوبله را حفظ کنند؛ اما کسی جایگزین کسی نمی شود. جلیلوند صدایی بود که دیگر نظیر او نخواهد آمد و آدمی پیدا نخواهد شد که بتواند همانند او به جای بزرگترین هنرپیشه‌های دنیا و ایران حرف بزند.
والی‌زاده همچنین یادآور شد که آخرین همکاری او با زنده یاد جلیلوند به حدود دو سال پیش و دوبله فیلم «کتاب سبز» برمی گردد.
چنگیز جلیلوند که در میان دوبلورها به مرد حنجره طلایی معروف بود، روز یکشنبه ـ دوم آذر ماه ـ در سن هشتاد سالگی درگذشت.
جلیلوند فعالیت هنری‌اش را در سال ۱۳۳۶ و با تئاتر به همراه ابوالحسن تهامی آغاز کرد. او مدت ۲۰ سال را در آمریکا به سر برد اما سرانجام به کشور بازگشت و کار دوبله را از سال ۱۳۷۷ سر گرفت. وی در چند مجموعه تلویزیونی و فیلم سینمایی نیز بازی کرده‌ است.
جلیلوند در گویندگی‌هایش قابلیت تیپ سازی را داشت و می‌توانست صداهای مختلفی را به وجود آورد. او به جای بازیگران مشهور خارجی و داخلی بسیاری گویندگی کرده‌است. وی با تیپ سازی خلاقانهٔ خود گویندهٔ اصلی نقش‌های مارلون براندو بود.

منوچهر زنده‌دل : چنگیز جلیلوند تا آخرین روزهای ابتلاء به کرونا دوبله می کرد

منوچهر زنده‌دل، چنگیز جلیلوند را هنرمندی باروحیه، سرزنده و دقیق و حساس نسبت به کار توصیف می کند و یادآور می شود که همین چند ماه قبل در دوبله یک فیلم سینمایی افتخار همکاری با او را داشته است.
منوچهر زنده‌دل ـ دوبلور ـ در گفت‌وگویی با ایسنا در واکنش به درگذشت چنگیز جلیلوند ـ از صداهای ماندگار دوبله ایران ـ گفت: خدمت همه جامعه هنری، دوبلاژ ایران، سینمای ایران و تمام کسانی که دوستدار ایشان بودند و با صدایشان آشنا هستند، تسلیت عرض می‌کنم.
زنده دل حرف هایش را اینگونه ادامه داد: آقای جلیلوند همان طور که خیلی‌ها که با ایشان برخورد داشتند، می‌دانند، انسان مرتب، منظم و دقیقی بودند. در کارشان بسیار جدی بودند و با دقت نظر بالا کار می کردند. روی نقش‌هایی که صداگذاری می‌کردند و تیپ‌هایی که روی کاراکترها می‌ساختند، بسیار حساس بودند؛ واقعا همه کارهایشان خیلی بی نظیر و خوب بود.
او یادآور شد: من افتخار این را داشتم که چند ماه قبل در دوبله فیلمی با ایشان همکاری داشته باشم. مرحوم جلیلوند در این فیلم به جای سیلور استالونه حرف زدند. تجربه‌ی فوق ‌العاده‌ای بود و هر لحظه می‌شد از ایشان یاد گرفت.
زنده دل در توصیف ویژگی‌های شخصیتی مرحوم جلیلوند ادامه داد: ایشان با وجود سن بالا، همیشه روحیه خوب و سرحالی داشتند و با جوان‌ها خیلی خوب دمخور بودند و به آن‌ها خیلی بها می‌دادند. به خاطر همین مرحوم جلیلوند از شخصیت‌هایی بودند که همه دوستشان داشتند. واقعا جایشان خالی است. امروز که خبر فوتشان را شنیدم شوکه شدم؛ تمام امیدم این بود که ایشان برگردند و ما دوباره بتوانیم کنارشان باشیم و از کارمان لذت ببریم؛ ان شاءالله که روحشان شاد باشد.
این دوبلور درباره فعالیت مرحوم جلیلوند در ماه‌ها و روزهای آخر عمر عنوان کرد: آقای جلیلوند بسیار فعال بودند و تا همین ماه‌های اخیر کار می‌کردند. حالشان خیلی خوب بود. از سنشان خیلی پایین تر نشان می‌دادند؛ مثل یک مرد شصت ساله به نظر می‌رسیدند؛ اما کرونا تورش را می‌اندازد. تا چند روز قبل از مبتلا شدن هم کار می‌کردند. البته کلاس‌هایشان کمتر شده بود و بیشتر به صورت خصوصی برگزار می‌شد.
او درباره علت ابتلاء چنگیز جلیلوند به کرونا خاطرنشان کرد: ایشان مثل همه ما با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی به استودیو می‌آمدند و یک نفره کارشان را انجام می‌دادند و می‌رفتند. فقط چند روز آخر قبل از اینکه به بیمارستان بروند، حالشان کمی وخیم شده بود.
منوچهر زنده دل که مدتی پیش خودش هم به بیماری کرونا مبتلا شده بود، در پایان با بیان اینکه بیماری او خفیف بوده است، گفت: من هم کرونا گرفته بودم اما خدا را شکر کرونای من سنگین نبود. هرچند بعد از بهبودی از بیماری بدن ضعیف تر شده و اثراتی باقی می‌گذارد اما خدا را شکر الان خوب هستم. از زمان ابتلاء من به ویروس کرونا، ۲۵ روز گذشته و بیماری کاملا برطرف شده است.
چنگیز جلیلوند که در میان دوبلورها به مرد حنجره طلایی معروف بود، روز یکشنبه ـ دوم آذر ماه ـ در سن هشتاد سالگی به دلیل ابتلاء به کرونا درگذشت.

واکنش فقیهه سلطانی به درگذشت چنگیز جلیلوند

فقیهه سلطانی که سه سال پیش در نمایش «پدر» با چنگیز جلیلوند همبازی بوده است، در حالیکه از درگذشت این هنرمند بسیار متاسف بود، گفت: این خبر مثل یک پتک بر سرم کوبید.
این بازیگر در گفتگو با ایسنا ادامه داد: هر روز با ترس و کابوس اینستاگرام را باز می‌کنم؛ چرا که در این مدت هنرمندان و استادان بسیار ارزشمندمان را از دست داده‌ایم و هر روز بار غصه‌هایمان سنگین‌تر می‌شود.
او، جلیلوند را انسانی بزرگ و هنرمندی دوست‌داشتنی توصیف کرد و افزود: افتخار می‌کنم در کنار ایشان بودم ولی چه حیف که نمی‌دانستیم بزودی ایشان را از دست می‌دهیم، واقعا خیلی زود دیر می‌شود.
سلطانی اضافه کرد: ایشان نه تنها در عرصه دوبلاژ، هنرمندی بزرگ بودند بلکه در تئاتر هم حضوری گرم و شیرین داشتند و منش انسانی و رفتارشان هم که مثال زدنی بود.
او در ادامه از درگذشت چهره‌های هنری دیگری مانند اکبر عالمی ابراز تاسف کرد و افزود: هر روز استادان‌مان را از دست می‌دهیم و با خود مرور می‌کنیم چقدر فرصت‌ها زود از دست می‌رود. ای کاش در سه سال گذشته باز هم از حضور هنرمندی مانند آقای جلیلوند در تئاتر بهره‌مند شده بودیم و فرصت آموختن از ایشان را به دست می‌آوردیم.
فقیهه سلطانی در پایان صحبتش آرزو کرد که روح چنگیز جلیلوند شاد و در آرامش باشد و گفت: متاسفانه جهان درگیر این ویروس نابودگر است، ولی امیدوارم خداوند دیگر استادان‌مان را حفظ کند. باید حضورشان را غنیمت بدانیم و بیش از پیش برایشان فضای کار مهیا کنیم و از آنان یاد بگیریم.

اشتراک گذاری در: