فردا نوشت: اسحاق جهانگیری و محسن هاشمی نامزد نمی‌شوند. این آخرین خبری است که حزب اصلاح‌طلب کارگزاران از فعالیت‌های انتخاباتی خود داده است. اعلام این خبر از سوی حسین مرعشی سخنگوی کارگزاران موجب شد تا رسانه‌های بسیاری به گمانه زنی درباره اقدام بعدی این حزب پرداخته و پیش‌بینی کنند که نداشتن نامزد حزبی، کارگزاران را به کدام سمت سو می‌رود. در این میان از بازگشت به سرخانه اول یعنی اصرار به ائتلاف با گزینه غیراصلاح طلبی مثل علی لاریجانی و یا حمایت از کاندیدای اصلاح طلب غیر حزبی مثل عباس آخوندی و ... نیز سخن به میان آمد.

آنچه که رسانه‌های اصلاح‌طلب ندیده یا نخواستند به آن توجه کنند، اما این بود که مگر اسحاق جهانگیری امکان کاندیداتوری در انتخابات ۱۴۰۰ را داشت و حالا نسبت به آن ابراز بی‌میلی کرده است؟ پاسخ به این سوال از نگاه بسیاری از تحلیل‌گران مسائل سیاسی منفی است. برخی حتی معتقدند که طرح نام وی چیزی بیش از یک بازی سیاسی برای متقاعد کردن اصلاح‌طلبان در سایر حزب‌ها به ضرورت ائتلاف با لاریجانی، نبوده است.

ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا در گفت‌وگویی ضمن تاکید بر اینکه «اعلام کاندیداتوری‌ها در شرایط فعلی اصلا محل اعتبار نیست» گفت: «فضای فعلی به این نحو است که یک نفر با یک جایی مصاحبه می‌کند و از یک نفر به عنوان کاندیدا نام می‌برد، بعد آن فرد سوژه رسانه‌ها می‌شود و چهار روز بعد هم می‌گوید که اصلاح قصد کاندیداتوری ندارد».

وی افزود: «مسلم بود که آقای جهانگیری در افکار عمومی شرایطی ندارد که بخواهد کاندیدا شود. مسئولیت بسیاری از مشکلات دولت به عهده معاون اول نیز است، چه در آن تصمیمات نقشی داشته یا نداشته باشد. البته در خیلی تصمیمات و اقدامات دولت نیز نقش داشته و به خاطر همین مسائل اصلا نمی‌توانست کاندید شود».

این فعال سیاسی اصولگرا ادامه داد: «حتی آقای محسن هاشمی نیز عملکرد ویژه‌ای در شورای شهر نداشته که بتواند با اتکا به آن در افکار عمومی مطرح و کاندیدا شود. این وضعیتی است که بسیاری از اصلاح‌طلبان الان با آن مواجه هستند. آنان یا مستقیم و یا غیر مستقیم به خاطر حمایت‌هایی که از دولت و شورای شهر داشته‌اند، در وضعیت موجود مقصر هستند لذا شرایط سختی برای معرفی نامزد در انتخابات آتی دارند. اصلا هم بحث شورای نگهبان، رد صلاحیت و ... نیست. واقعیت این است که خودشان مشکل دارند».

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه «با در نظر داشتن این مسائل، می‌توان گفت که طرح نام جهانگیری به عنوان یکی از نامزد‌های حزبی کارگزاران، یک بازی سیاسی بود تا سایر اصلاح طلبان متقاعد شوند، نامزد اصلاح طلبی در کار نیست و باید با امثال لاریجانی ائتلاف کرد؟» گفت: «واقعیت این است که ما از این به بعد باید سفره کارگزاران را از اصلاح طلبان جدا کنیم. این‌ها در انتخابات ۹۸ به صورت محترمانه از هم جدا شدند. به خصوص بعد از اظهارنظر‌های آقای کرباسچی قبل از انتخابات زمینه این جدایی ایجاد شد؛ لذا می‌توان انتظار داشت که هم در انتخابات ۱۴۰۰ کارگزاران یک نامزد داشته و اصلاح‌طلبان یک نامزد دیگر داشته باشند. حتی ممکن است که کارگزاران با آقای لاریجانی ائتلاف کند و اصلاح‌طلبان نامزد خودشان در داشته باشند».

ایمانی افزود: «اصلاح‌طلبان اصرا دارند که نباید دیگر کاندید اجرایی داشته باشند و کارگزاران این ایده را قبول ندارند کما اینکه در انتخابات اسفند ۹۸ هم این استراتژی را نداشتند و گفتند که باید نامزد داشته باشیم. حتی نامزد‌هایی که به نوعی به ما نزدیک هستند و برای همین سی‌نفر را معرفی کردند. به لحاظ نظری هم دلیل خود مبنی بر حضور در انتخابات را تببین کردند. پذیرفتند که این حضور می‌تواند به هر قیمتی باشد ولو اینکه نامزد‌ها از کارگزاران نباشند. این اتفاق در انتخابات ۱۴۰۰ نیز محتمل است. هنوز خیلی زمان باقی مانده و ممکن است که به یک کاندیدای غیر اصلاح‌طلب مثل لاریجانی و ... برسند و اصلاح‌طلبان نخواهند از او حمایت کنند. یعنی ممکن است که در انتخابات ۱۴۰۰ یک کاندیدای کارگزاران داشته باشیم و یک کاندیدای جریان اصلاح طلب».