روند‌ها و رویکرد غالب در غرب نشان می‌دهد آزادی بیان نیز مانند خیلی از مسائل دیگر، محکوم معیار‌های دوگانه است و فقط در مواردی مراعات و از آن حمایت می‌شود که همراستا با منافع کلان نظام سرمایه‌داری و حکومت‌ها است. در باقی موارد، زمانی که پای حمله رسانه‌ای و تبلیغاتی علیه دیگر نظام‌های فکری و ارزشی به ویژه ادیانی مانند اسلام و شخصیت‌هایی مثل پیامبر اکرم (ص) در میان است، همه نوع اتهام، توهین، افترا و دروغ مجاز است. این معیار‌های دوگانه در کشور‌های اروپایی به‌خصوص فرانسه، در حال رقم زدن حوادثی است که درستی و صحت این رویکرد را، به ویژه در مورد اسلام‌هراسی و اسلام‌ستیزی به‌شدت زیر سؤال برده است. دولت پاریس به منظور مقابله با افزایش حضور مسلمانان، مستقیم یا غیر مستقیم در دامن زدن به اسلام‌ستیزی ایفای نقش می‌کند؛ چه از طریق سکوت و چه در قالب دفاع از اقدامات اسلام‌ستیزانه. فرانسه با ۱۰ درصد جمعیت مسلمان، بیشترین مسلمانان اروپا را دارد و طبیعتاً، همین حملات تبلیغاتی ضداسلامی، اسلام‌هراسانه و تلاش برای تخریب چهره نورانی پیامبر اکرم (ص) مسلمانان فرانسوی را به واکنش واداشته است. نمونه اخیر اقدامات اسلام‌هراسانه، قتل یک معلم فرانسوی به نام «ساموئل پاتی» است که در کلاس درس، کاریکاتور‌هایی به دانش‌آموزانش نشان داد که در نشریه فکاهی شارلی ابدو باز نشر شده بود و عاقبت هم به دست یک جوان ۱۸ ساله چچنی کشته شد. امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه این حادثه را «یک حمله تروریستی از جانب اسلامگراها» توصیف کرده و مدعی شده این معلم ۴۷ ساله به دلیل «آموختن آزادی بیان» به دانش‌آموزان خود به قتل رسیده، ولی نکته نادیده گرفته شده، این است که ماکرون و دولت فرانسه، به جای اقدام برای کاهش حملات تبلیغاتی به اسلام، مسلمانان و به ویژه پیامبر اکرم (ص) که فقط هم قالب توهین و تمسخر علیه این شخصیت نورانی و مقدس گرفته، عملاً موجب تحریک و تشویق هر چه بیشتر اسلام‌ستیزان و گسترش اسلام‌ستیزی می‌شود؛ روندی که ناگزیر، در سال‌های اخیر واکنش‌هایی رابرانگیخته است. ماکرون در حالی توهین به مذاهب و مقدسات را جزو موازین آزادی بیان قلمداد می‌کند که فرانسه یکی از چندین کشور غربی است که انکار واقعه ادعایی «هولوکاست» را جرم تلقی می‌کند. رئیس‌جمهور فرانسه، برای توجیه عمل نشریه شارلی ابدو درحالی به مفهوم «آزادی بیان» متوسل شده که توهین به اعتقادات دیگر ادیان و اقوام، نه مطابق حقوق بین‌الملل است و نه در قاموس آزادی بیان می‌گنجد. کارشناسان، به تناقض در اقدام ماکرون در دفاع از اقدام نشریه هتاک شارلی ابدو و ارتباط دادن آن به آزادی بیان اشاره می‌کنند و یادآور می‌شوند که دفاع از نفرت‌پراکنی برخلاف قانون فرانسه است. ماکرون مدعی شده که همراه با این «آزادی بیان، وظیفه پیشگیری از گفتمان نفرت‌پراکنی هم در کار است». ولی سؤال اینجاست که آیا مجوز دولت فرانسه برای اینکه نشریه شارلی ابدو کاریکاتور‌های موهن علیه پیامبر اسلام (ص) منتشر و ماکرون هم از آن دفاع کند، آیا کارکردی جز افزایش نفرت مردم فرانسه، بدگمانی آن‌ها به اسلام و مسلمانان و ارائه تصویری غیر واقعی از پیامبر اسلام (ص) دارد؟ واضح است تداوم چنین دیدگاهی، نه فقط نشریه شالی ابدو را تشویق به تداوم این اقدام موهن خود می‌کند، بلکه اسلام‌ستیزان فرانسه و اروپا نیز جری‌تر شده و دامنه اقدامات و تبلیغات ضد اسلامی خود را بیش از پیش گسترش خواهند داد. پافشاری رئیس‌جمهور فرانسه بر تداوم اسلام‌ستیزی و تشدید اقدامات ضد اسلامی به ویژه انتشار کاریکاتور‌های موهن علیه پیامبر اکرم (ص)، خشم مسلمانان کشور‌های مختلف را برانگیخته و جنبشی برای تحریم کالا‌های فرانسوی در این کشور‌ها به راه افتاده که دولت فرانسه به هراس افتاده است. به‌رغم این واکنش‌ها، موضع نابخردانه امانوئل ماکرون و اصرار او برای تداوم اقدامات اسلام‌ستیزانه نشان می‌دهد که اسلام‌ستیزی، تلاش برای ارائه چهره‌ای خشونت آمیز از اسلام در کنار توهین به ساحت پیامبر اکرم (ص)، همچنان در این کشور ادامه خواهد داشت و طبیعتاً تداوم چنین رویه‌ای موجب بروز واکنش‌های متقابل از جانب مسلمانان خواهد شد.