به گزارش دیده بان ایران؛ علیرضا حیدری در جواب این سوال که کارگران با دلار ۳۲ هزار تومانی چگونه زندگی می‌کنند؟ عنوان کرد: واقعیت این است که افزایش قیمت دلار تاثیر ملموسی بر زندگی اقشار مختلف جامعه اعم از کارگران و کارمندان دارد، به این صورت که هر گاه دلار گران شده شاهد بالا رفتن قیمت‌ها بوده‌ایم و زمانی که توانسته‌ایم قیمت دلار را کنترل کنیم، تثبیت قیمت‌ها اتفاق افتاده است.

او ادامه داد: موضوع مهم اقشاری هستند که از این افزایش قیمت‌ها متاثر می‌شوند. شاید کسانی که توانایی تغییر قیمت‌ها را دارند، یعنی سرمایه‌هایی مثل دلار یا خانه دارند که با افزایش قیمت، تغییر می‌کنند، فشار زیادی را تحمل نکنند، اما آن دسته از افرادی که حقوقی ثابت دارند که معمولا سالی یکبار اضافه می‌شود، با شرایط سختی روبه‌رو می‌شوند.

حداقل حقوق ۲۵ درصد مخارج را تامین می‌کند 

عضو کارگری شورای عالی کار عنوان کرد: امسال با چانه‌زنی های اعضای کارگری شورای عالی کار توانستیم افزایش مزد ۲۶ درصدی را جایگزین افزایش ۲۱ درصدی کنیم و حق مسکن هم ۲۰۰ هزار تومان بیشتر شد. با این وجود، با قیمت امروز دلار درآمد یک حداقلی بگیر کمتر از ۸۰ دلار در ماه است، یعنی سهم هر یک از اعضای خانواده چهار نفری کارگری ۲۰ دلار در ماه می‌شود، حال آنکه خط فقر مطلق، درآمد روزانه یک تا دو دلار است.

او با بیان اینکه شکی نیست فردی که به واسطه کار درآمد کسب می‌کند، نمی‌تواند مخارجش را تامین کند، تصریح کرد: بر اساس محاسباتی که بهمن سال گذشته داشتیم هزینه حداقلی یک خانوار چیزی حدود پنج میلیون تومان در ماه بود. با افزایش حدود ۲.۵ برابری قیمت دلار، این هزینه به بیش از هفت میلیون تومان می‌رسد و حداقل حقوق حدود ۲۵ درصد مخارج را تامین می‌کند.

چرا قیمت دلار ترمز بریده است؟

حیدری در جواب این سوال که چرا شاهد افزایش لجام‌گسیخته قیمت دلار در بازار هستیم، گفت: کاهش ارزش پول ملی باعث می‌شود افراد برای حفظ دارایی خود متقاضی خرید کالاهایی شوند که به ظاهر ارزش ذاتی دارند. یک فرد پولش را پس‌انداز می‌کند تا در موقع نیاز از آن استفاده کند. طبیعی است که او به دنبال سرمایه‌گذاری در جایی است که ارزش پولش حفظ شود، بنابراین به سمت بازارهایی مثل بازار ارز می‌رود. این کار عقلانی است، اما برای اقتصاد سم است.

او با اشاره به وجود تحریم‌ها و محدودیت‌هایی که در زمینه تامین ارز وجود دارد، عنوان کرد: در واقع دلار به کالایی کمیاب تبدیل شده، حال آنکه این کالا خود منشا بسیاری از کالاهاست.

چطور نوسانات ارز را کنترل کنیم؟

حیدری در جواب این سوال گفت: هر جا کالایی کمیاب می‌شود باید در توزیع، اولویت‌بندی صورت گیرد و اگر اولویت‌بندی جواب نداد، باید سهمیه‌بندی اتفاق بیفتد. این همان کاری است که زمان جنگ هم می‌کردیم.

او توضیح داد: آن زمان بازرگانی دولتی داشتیم، یعنی به هر کسی اجازه ورود هر کالایی داده نمی‌شد. این دقیقا کاری است که باید صورت گیرد، حال آنکه هر از گاهی اطلاعاتی درز می‌کند که چندین میلیون دلار خرج واردات کالاهای لوکس، از غذای سگ و گربه گرفته تا ماشین‌های لوکسی می‌شود که تولیدکنندگانشان خود از آن استفاده نمی‌کنند و برای فروش به کشورهای دیگر آنها را می‌سازند.

حیدری با بیان اینکه شرایط اینطور است که می‌گویند هر کس دلار دارد، هر چیزی خواست وارد کند، تاکید کرد: این اصلا با شرایط حال حاضر نمی‌خواند. در شرایطی که به قول رئیس جمهور در جنگ اقتصادی هستیم دولت باید به رغم میل باطنی هر چند به صورت موقت، بازرگانی دولتی را احیا کند. به این صورت تقاضای دلار پایین می‌آید، وگرنه با شرایط فعلی مدام شاهد نوسانات نرخ ارز خواهیم بود و این نوسانات بر بازارهای دیگر مثل طلا، سکه و مسکن هم تاثیر می‌گذارد و با مارپیچ قیمتی مواجه خواهیم بود که آخرش مشخص نیست.

او با بیان اینکه حاصل چنین چیزی بی‌ارزش شدن تولید است، گفت: اقتصاد تورمی چاهی است که بیرون آمدن از آن دشوار است. نمی‌خواهم بگویم تحریم‌ها بی‌تاثیر نیستند، اما اثر سوءمدیریت کمتر از تحریم نیست. ما به روشی خرج می‌کنیم که وقتی درآمد قابل توجه ارزی داشتیم خرج می‌کردیم. طبیعی است که در شرایط کنونی باید مصارف را کاهش داد تا جایی بالاخره ترمز افزایش قیمت ارز کشیده شود. 

منبع: ایلنا