به گزارش خبرگزاری فارس از شهرضا، نام و آوازه شعرای شهرستان شهرضا زبانزد خاص و عام بوده، شعرایی که آثار و تالیفات این هنرمندان به کل مردم کشور ارائه شده است. انجمن ادبی استاد آشفته شهرضا از قبل از انقلاب فعالیت داشته و از سال ۱۳۸۲ با ۵۰ عضو رسماً به ثبت رسیده است، انجمن ادبی جوانان شهرضا نیز از سال ۱۳۸۴ با ۵۰ عضو فعال است.

خاک این دیار همواره ادبا، شعرا، علما، اطبا و بزرگانی که علوم سرآمد زمانه بودند را در دامان خود پرورده و به جامعه علمی و هنری ایران تحویل داده است. دو تن از آخرین نام‌آوران شهرضا در عرصه شعر و ادب پارسی، اساتید مسلم فن شعر آشفته و پریش بودند.

استاد بهرام سیاره متخلص به «پریش» ساعت ۸ صبح روز بیستم مردادماه ۱۳۹۰ در ۶۷ سالگی در شهرضا درگذشت و پدرش استاد قاسم سیاره متخلص به «آشفته» نیز ساعتی بعد در سن ۸۷ سالگی بدون آگاهی از مرگ فرزندش همسفر وی شد.

مشیت الهی بر این بود که پدر داغ مرگ پسر را نبیند

امید سیاره نوازنده و آهنگساز ایرانی که دیگر فرزند مرحوم قاسم سیاره (آشفته) است، در خصوص نحوه مرگ شاعرانه این دو ادیب برجسته گفت: با وجود اینکه در خصوص مرگ برادرم «پریش» که ساعت ۸ روز پنجشنبه به دیار باقی شتافت، هیچ اطلاع‌رسانی به پدرم «آشفته» نشد، ساعتی بعد پدرم نیز همسفر برادرم شد و به راستی که آنان یک روح در دو کالبد بودند و ارتباط روحی به قدری عمیق بود که با هم رفتند و مشیت الهی بر این بود که پدر داغ مرگ پسر را نبیند.

همانگونه که پریش گفته بود: «طالع آشفته را دارد پریش     آنکه از خاکسترش این خلق شد»

استاد قاسم سیاره متخلص به «آشفته» در خانواده‌ای فرهیخته و ادیب در شهرضا متولد شد. پدرش استاد هاشم متخلص به «سیاره» نیز شاعری توانا بود که از او چند مجموعه شعر از جمله «گلشن معرفت» و «جنگل مولا» به یادگار مانده است، همچنین تخلص استاد هاشم به نام خانوادگی این خانواده یعنی «سیاره» تبدیل شد.

آشفته سرودن شعر را از ۱۸ سالگی آغاز کرد که از آثار منتشر شده این شاعر توانا می‌توان به دیوان آشفته، دوگاه، ترجمان گل شمع، برگ سبز و خوشه اشاره کرد، همچنین مجموعه «هشل هفط» به عنوان مجموعه طنز و فکاهی این بزرگوار، یک هفته قبل از درگذشت ایشان رونمایی شده بود.

شعر آشفته بی‌هیچ اغراقی، آیینه تمام نمای عصر خود اوست

وسعت معلومات و آگاهی‌های استاد آشفته به خاطر زبان روان و تسلطی که در بیان داشت، نه تنها شعرش را دور از دسترس نکرده بلکه رنگارنگ و جذاب کرده بود.

شعر آشفته بی‌هیچ اغراقی، آیینه تمام نمای عصر خود اوست و او تا موقعی که سرحال بود در خیابان قدم می‌زد و لحظه‌ها را در ذهن ثبت می‌کرد. این لحظه‌ها رنگارنگ است و گاه سیاه و سفید.

آشفته شهرضایی سال‌ها پیش انجمن ادبی آشفته را در شهرضا پایه گذاشت. این انجمن، استعدادهای ادبی بسیاری را کشف کرد.

در اشعار پریش تعهد به مردم بیش از همه دیده می‌شود

بهرام سیاره متخلص به «پریش شهرضایی» شاعر پرآوازه شهرضا که همچون پدر و پدربزرگ از ذوق و طبع شعر فراوانی برخوردار بود، پس از ۶۷ سال زندگی دعوت حق را لبیک گفت.

پریش در سال ۱۳۲۳ در شهرضا، شهری که بزرگانی چون محمدرضا قمشه‌ای متخلص به صهبا و حکیم الهی قمشه‌ای را در دامن پرورانده است، متولد شد و در سال ۱۳۶۳ و در سن ۴۰ سالگی سرودن اشعار را به صورت رسمی آغاز کرد.

دو دیوان از این شاعر به چاپ رسیده که در مدت کوتاهی پس از انتشار با استقبال علاقه‌مندان مواجه و کمیاب شد.

سبک اشعار پریش شهرضایی آمیخته‌ای از اصفهانی و عراقی بود و خمیرمایه کلامش توحید، عاشقانه زیستن، آزادگی و بی‌نیازی است. پریش و آشفته شهرضایی هر دو به شعر طنز گرایش داشتند و حرفه آن‌ها عکاسی بود. اشعار پریش به لهجه شهرضایی است و طرفداران زیادی دارد، او همواره در پی مضمون‌های نو بود. در اشعارش تعهد به مردم بیش از همه دیده می‌شود. دیوان پریش و پردیس پریش از جمله مجموعه شعرهایی است که او منتشر کرده است.

شعر پریش لحظه‌های سیاه و سفید و رنگارنگ زندگی است و در بیشتر موارد انتقال سریع مضمون بدون پیچش بیانی، شعرش را روان و تأثیرگذار کرده است. در اشعار او مضامین اخلاقی، اجتماعی و تعهد به مردم بیش از همه دیده می‌شود و از همین روست که اینچنین محبوبیتی بین مردم دارد.

پریش دنباله‌رو ذوق و اندیشه پدر بود که این نکته را با ظرافت در قالب شعر خود این چنین بیان می‌کند:

«آشفته شو پریش که حافظ به نکته گفت    هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی»

استاد آشفته و پریش در اشعارشان بیشتر به مشکلات اجتماعی توجه می‌کردند

یکی از نکات مهم این دو شاعر بزرگ، اشعار آنان است که توسط خوانندگانی نظیر مختاباد، بیژن خاوری، مهرداد کاظمی و علی تفرشی خوانده شده است و نکته دیگری که نمی‌توان به راحتی از این دو نابغه شهرضایی به راحتی گذر کرد، تواضع  و مردم داری بود طوری که اقشار مختلف مردم نیز این دو  را بسیار دوست داشتند و آن‌ها نیز ارتباط خوبی با همه داشتند و تلاش زیادی می‌کردند تا هنر خود را در اختیار عام مردم قرار دهند. آن‌ها در اشعارشان بیشتر به مشکلات اجتماعی توجه می‌کردند. سروده‌‌های محلی زیادی به شکل فکاهی داشتند که زبان‌زد خاص و عام بود.

 پیکر این دو شاعر عصر پنج‌شنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۰ با حضور هنرمندان و مردم شهرضا تشییع و در جوار امامزاده شاهرضا -صحن علما- به خاک سپرده شدند.

انتهای پیام/۶۳۱۰۱/ص۳۰/