خبرورزشی/فرهاد اشراقی؛ مدیری که زیاد مصاحبه نمی‌کند عمدتاً به فکر حفظ صندلی است، چون می‌داند اگر زیاد حرف بزند به ضررش تمام می‌شود. ما مدیران اندکی داریم که تابع شعار «آن‌قدر کار دارم که وقت حرف زدن ندارم» باشند. مثلاً یکی از مدیران سابق استقلال به زور و با هزار ترفند به برنامه ۹۰ رفت و تازه آنجا میلیون‌ها نفر عیار مدیریتش را متوجه شدند. پیش از آن، طرف فقط در رادیو مصاحبه می‌کرد و آنجا قربان‌صدقه‌اش می‌رفتند و خبری از سؤالات چالشی نبود. این‌طوری همه فکر می‌کردند آقای مدیر چقدر «مدیر» است، اما به ۹۰ که رفت حقایق افشا شد.
برای توی چشم بودن گاهی باید بغض کنی و خودت را طرفدار حق و حقیقت و مردم نشان بدهی. این رویه را در جام ملت‌هایی که گذشت دیدیم و تأسف‌آورتر اینکه، چون کسی هم نمی‌پرسد چرا، همین رویه در رویداد‌های بعدی و برنامه‌های بعدی تکرار می‌شود. اساساً ضعف عمده ما در بسیاری از زمینه‌ها «ضعف نظارت» است و، چون نظارتی نیست (یا آنچنان که باید باشد نیست) یک نفر از هر راهی که خودش تشخیص می‌دهد تلاش می‌کند تا بیشتر توی چشم باشد و بیشتر بماند.