خبرورزشی/مهدی هژبری؛  هر چند باشگاه هنوز به صورت علنی دست نیاز به سوی مردم دراز نکرده، اما از روزی که برانکو گفت تا طلبش را نپردازند، به پرسپولیس برنمی‌گردد، اطرافیان باشگاه و پیشکسوتان هماهنگ با مدیریت باشگاه زمزمه‌هایی به راه انداخته‌اند که هواداران را تحریک کنند برای ماندن برانکو دست به جیب شوند.
در این که هوادار پرسپولیس برانکو را دوست دارد و حاضر است برای ماندن سرمربی محبوب خود، دست به جیب شود و از سفره خودش بزند و خرج علاقه‌اش کند تردیدی نیست... این از خصلت‌های خوب مردم ایران است، اما چرا باید باشگاه بار خودش را روی دوش مردم بیندازد؟ مگر پرسپولیس پارسال و امسال کم درآمد داشته که باز هم چشم به جیب مردم می‌دوزد؟
پول گرفتن از هوادار چه به اسم مشارکت مردمی و چه با فراخوان و چه به هر شکل دیگر ضعف مدیریت در ورزش ایران را علنی می‌کند، اما از این ضعف آشکار مهم‌تر، رابطه تأسف‌بار باشگاه‌های ایرانی و هواداران‌شان است. آن‌ها هر وقت به بن‌بست می‌خورند، یادشان می‌افتد هوادار دارند، ولی خیلی زود – همین که از بن‌بست خارج شدند – هواداران را فراموش می‌کنند.
باشگاه‌های ایرانی تا به امروز کدام امتیاز را به هواداران خود داده‌اند؟ کدام ارج و قرب را برای آن‌ها قائل شده‌اند؟ این اتوبان یک‌طرفه چه وقت قرار است دوطرفه شود؟! هوادار استقلال و پرسپولیس از خوراک و پوشاک و خرج زندگی‌اش می‌زند و بلیت می‌خرد و در سامانه هواداری عضو می‌شود و در فراخوان‌ها کمک مالی می‌کند و همه‌جوره پای عشق خودش می‌ایستد، ولی باشگاه ایرانی چه وقت می‌خواهد گوشه چشمی به این عاشق وفادار نشان بدهد؟!