طبق گزارش فدراسیون جهانی ناشنوایان در سال ۲۰۱۹،  بیش از ۷۰ میلیون نفر از افراد ناشنوا در سراسر جهان برای ارتباط با محیط و افراد اطراف خود از زبان اشاره استفاده می‌کنند. زبان اشاره به آنان اجازه می‌دهد تا آموزش ببینند، کار کنند، به خدمات موردنیاز خود دسترسی و در جوامع اطراف خود حضورداشته باشند.

دوم مهرماه روز جهانی زبان اشاره است. روز گروهی که دنیایشان در سکوت سپری می‌شود. البته دنیا برای آن‌ها به پایان نرسیده، باوجودآنکه از نعمت شنیدن محروم هستند اما با زبان اشاره ارتباطشان را با جهان پیرامونشان قطع نکرده‌اند تا جایی که می‌توان گفت همه ناشنوایان زبان اشاره را دارند و ناشنوا یعنی «اشاره». به بهانه این روز جهانی و بازگشایی مدارس بد نیست نگاهی به مشکلات این روزهای دانش‌آموزان ناشنوا داشته باشیم.

مشکلات شاد برای دانش‌آموزان ناشنوا

دانش آموزان ناشنوا هم مانند بسیاری از دانش آموزان دیگر این روزها باید از شبکه شاد استفاده کنند. شبکه‌ای که بارها از نقص و کاستی‌هایش سخن به میان آمده و این مشکلات دامن‌گیر دانش آموزان ناشنوا و خانواده‌های آنان هم شده است.

بر همین اساس روز گذشته مدیرعامل انجمن ملی زبان اشاره ایران با اشاره به مشکلات کودکان ناشنوا در استفاده از شبکه شاد گفت: این شبکه به علت شرایط خاصی که دارد باید در آن از برخی علائم استفاده شود و هم‌زمان با آموزش معلم، زبان اشاره هم مورداستفاده قرار گیرد که البته معلم‌های عمومی ما این اشاره‌ها را نمی‌دانند.

مهدیه مهدویان افزود: برای رفع این مشکل آموزش خاص ناشنوایان هم‌زمان با تدریس به روش زبان اشاره از سوی سازمان استثنایی برنامه‌ریزی‌شده و آموزش دروسی در قالب فایل ویدئویی انجام و در شبکه شاد بارگذاری می‌شود. برخی می‌گویند ارائه دروس، زیرنویس و برخی می‌گویند مترجم اشاره داشته باشد و فردی کنار تصویر قرار گیرد.

او ادامه داد: برای بچه‌های تلفیقی که در مدارس پذیرا درس می‌خوانند و در محیط عادی آموزش می‌بینند آموزش محتوا مبتنی بر لب‌خوانی استفاده و از معلم خواسته می‌شود که آرام‌تر و واضح‌تر صحبت کند تا آموزش گام‌به‌گام انجام شود.

نحوه تقسیم‌بندی دانش آموزان ناشنوا

مدیرعامل انجمن ملی زبان اشاره ایران در بخش دیگری از صحبت‌هایش به چگونگی تقسیم‌بندی دانش آموزان برای رفتن به مدرسه تلفیقی یا استثنایی و روند شروع آموزش‌ها اشاره کرد و گفت: دو راه وجود دارد یا کودک با تشخیص مسئولان ادارات استثنایی و مدرسه پشتیبان به مدارس خاص هدایت می‌شود یا اینکه به سمت آموزش‌های تلفیقی می‌رود و به مدارس پذیرا معرفی می‌شود.

او درباره آموزش‌های ویژه پیش از دبستان برای نوآموزان ناشنوا و کم‌شنوا نیز اضافه کرد: کودکان آسیب‌دیده شنوایی که باید به مدارس خاص بروند لازم است قبل از ورود به کلاس اول، دو سال آموزش پیش از دبستان را بگذرانند تا روی اصلاح تلفظ و باقیمانده شنوایی آنان کار شود.