هوک در گفت‌وگو با روزنامه نیویورک تایمز مدعی شده که ایران و گروه‌هایی که جمهوری اسلامی از آنها حمایت می‌کند نسبت به سه سال و نیم پیش ضعیف‌تر شده است و چه به توافق برسیم چه نرسیم، موفق بوده‌ایم.

به عقیده گزارشگر نیویورک تایمز، کناره گیری هوک فرصت باقی‌مانده ایالات متحده برای ازسرگیری راهبرد دیپلماتیک میان تهران و واشنگتن را تا ماه نوامبر و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از بین می‌برد.

لیندسی گراهام، سناتور جمهوری‌خواه کارولینای جنوبی و مشاور ترامپ در امور سیاست خارجی، ضمن سپاسگزاری از هوک احتمال داد که با رفتن او امکان ایجاد یک جایگزین برای توافق هسته‌ای با ایران تا انتخابات نوامبر از بین خواهد رفت.

همچنین به نوشته گاردین الیوت آبرامز در ماجرای مک فارلین {معامله با ایران} در دولت ریگان نقش عمده داشته و به دلیل پنهان کردن اطلاعات از کنگره در خصوص مک فارلین محکوم شد اما جرج بوش وی را عفو کرد.

هوک در روزهای آخرش تاکید کرد سیاست فشار حداکثری و کمپین علیه ایران بسیار موفقیت آمیز بوده است اما ظاهرا ترامپ از اینکه وی نتوانسته ایران را پای میز مذاکره بنشاند، چندان راضی نبوده است.

هفته آینده طرح تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت در حالی مطرح می‌شود که هوک نتوانسته موافقت همه کشورها را برای این کار به سوی آمریکا جلب کند
.
از سوی دیگر عدم موفقیت الیوت در برداشتن حکومت مادورو نشان داد آمریکا به ناچار دست از گزینه تغییر رژیم ونزوئلا برداشته است.

ترامپ هم دوست دارد فشار بر ایران بیشتر شود و هم با ایران مذاکره کند و الیوت گزینه بهتری از هوک برای ترامپ و نئو محافظه کاران اطراف ترامپ است.

ابرامز، دیپلمات، وکیل و عالم سیاسی آمریکایی است، که در مناصب سیاست خارجی در دولت‌های رؤسای جمهور رونالد ریگان، جرج دبلیو بوش و دونالد ترامپ کار کرده‌است.

الیوت آبرامز در سال ۱۹۴۸ در یک خانواده یهودی آمریکایی در نیویورک به دنیا آمد. پدرش وکیل مهاجرتی بود و والدین او از اعضای حزب دموکرات به‌شمار می‌رفتند. وی دوران ابتدایی و متوسطه را در نیویورک سپری کرد.

آبرامز مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۹۶۹ از کالج هاروارد اخذ کرد و در سال ۱۹۷۰ در رشته روابط بین‌الملل در مقطع کارشناسی‌ارشد از مدرسه اقتصاد لندن فارغ‌التحصیل شد. وی سپس به نیویورک بازگشت و به کار وکالت مشغول شد.

آبرامز در سال ۱۹۷۵ به عنوان دستیار مشاور در یکی از کمیته‌های سنا مشغول به کار شد، سپس به کارزار انتخاباتی هنری ام. جکسون برای نامزدی ریاست جمهوری حزب دموکرات در سال ۱۹۷۶ پیوست. وی از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ به عنوان مشاور ویژه و سرانجام به عنوان رئیس ستاد سناتور دانیل موینیهان خدمت کرد.

عدم رضایت از سیاست خارجی جیمی کارتر سبب شد تا ایبرامز در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۸۰ برای انتخاب رونالد ریگان فعالیت کند.

آبرامز در زمان کار برای ریگان به پنهان کردن اطلاعات از کنگره در خصوص ماجرای مک‌فارلین متهم و محکوم شد، ولی رئیس‌جمهور جرج ایچ. دابلیو. بوش او را عفو کرد.

او هم‌اکنون عضو پیوسته ارشد مطالعات خاورمیانه در شورای روابط خارجی است. علاوه بر این ایبرامز مناصبی در کمیته صلح و امنیت در خلیج، مرکز سیاست امنیتی و شورای مشاوره ملی وزیر، کمیته لبنان آزاد و پروژه قرن نوین آمریکایی است. ابرامز از اعضای فعلی شورای یادبود هولوکاست آمریکاست و در دانشگاه جرج تاون سیاست خارجی تدریس می‌کند و در وبلاگی در خصوص سیاست خارجی آمریکا و حقوق بشر می‌نویسد.

در دولت ریگان، آبرامز به خاطر درگیر بودن در تصمیم‌های سیاست خارجی بحث‌برانگیز در خصوص نیکاراگوئه و السالوادور بدنام شد. در دور اول دولت جرج دابلیو بوش او به عنوان دستیار ویژه رئیس‌جمهور و اداره‌کننده ارشد شورای امنیت ملی ایالات متحده آمریکا برای امور خاور نزدیک و شمال آفریقا فعالیت کرد. در آغاز دور دوم بوش، ایبرامز به عنوان قائم‌مقام مشاور امنیت ملی برای استراتژی جهانی دمکراسی ترفیع یافت و مسئول ترویج استراتژی بوش در خصوص پیشبرد دمکراسی در خارج از کشور بود. انتصاب او از سوی بوش به دلیل داشتن محکومیت در سال ۱۹۹۱ در دو فقره اتهام سو رفتار پنهان کردن اطلاعات از کنگره ایالات متحده آمریکا در جریان تحقیقات ماجرای مک‌فارلین مجادله‌برانگیز شد. در دولت بوش، ایبرامز از معماران کلیدی جنگ عراق بود.

آبرامز نومحافظه‌کار محسوب می شود. از وی به عنوان یکی از معماران و طرفداران تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ در دوره زمامداری جرج بوش یاد می‌شود. ایبرامز هم‌چنین طرفدار اسرائیل است.

در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا (۲۰۱۶) ایبرامز در ابتدا با نامزدی ترامپ مخالفت بود و در رقابت‌های مقدماتی ریاست جمهوری حزب جمهوری‌خواه از تد کروز و مارکو روبیو حمایت کرد.

در جریان تحقیقات در مورد ماجرای ایران-کنترا، لارنس والش، دادستان مستقل که از سوی کنگره مسئولیت رسیدگی به این پرونده را برعهده داشت، چند فقره اتهام را علیه ایبرامز تهیه کرد. در سال ۱۹۹۱، ایبرامز اعتراف کرد که اطلاعات او در مورد ماجرای ایران-کنترا بیشتر از آن چیزی بوده که در شهادت خود در کنگره بیان کرده‌است. وی به دلیل گمراه کردن و پنهان‌نگاه‌داشتن اطلاعات از کنگره گناهکار شناخته شد و به انجام خدمات اجتماعی به مدت ۱۰۰ ساعت و دو سال تعلیق مراقبتی محکوم شد. ایبرامز در دسامبر ۱۹۹۲ توسط رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده جورج دبلیو بوش مورد عفو قرار گرفت.