شناسهٔ خبر: 41534354 - سرویس علمی-فناوری
نسخه قابل چاپ منبع: آریا | لینک خبر

نقش هوش مصنوعي در شناسايي و شدت بيماري کرونا

صاحب‌خبر -
خبرگزاری آریا- محققان بریتانیایی از یک برنامه ردیابی علائم و یادگیری ماشین برای گروه‌بندی رایج‌ترین علائم کووید-19استفاده کردند، آنان با این برنامه احتمال بروز هر نوع علامت و شدت بیماری را ارزیابی کردند.
به گزارش خبرگزاری آریا یه نقل از ساینس، تخمین زده می‌شود که بیش از 4میلیون نفر از برنامه ردیابی علائم کووید (Covid Symptom Tracker) استفاده می‌کنند. این برنامه به‌منظور ردیابی نحوه مشاهده موارد کروناویروس در جوامع مختلف و همچنین در مورد علائم مرتبط با کووید-19به‌منظور ردیابی بیماران ارائه‌شده است.
محقق این تحقیق گفت: هرگونه اطلاعات می‌تواند نجات‌دهنده زندگی باشد و ما قبلا دیده‌ایم که ویروس می‌تواند بسیار غیرقابل‌پیش‌بینی عمل کند. علائم این بیماری ممکن است از اسهال و پریشانی گرفته تا درد در قفسه سینه و خستگی شدید باشد، اما هنوز مطمئن نیستیم که این علائم چقدر مشترک هستند و چقدر احتمال دارد موجب رویداد اتفاقات بد شود. دانستن اینکه احتمال نیاز به دستگاه تنفس برای بیماران وجود دارد، می‌تواند موارد پشتیبانی متفاوتی برای بیمارستان‌ها و بیماران ایجاد کند.
در این تحقیق، گروه تحقیقاتی از یک الگوریتم یادگیری ماشین استفاده کردند تا قرار گرفتن این علائم در کنار یکدیگر را بررسی کنند. به‌طورکلی، این گروه اطلاعات 1653 کاربر با آزمایش مثبت را که به‌طور مرتب علائم و وضعیت سلامتی خود را ثبت می‌کردند، جمع‌آوری کردند. از بین آنان، 383 نفر حداقل یک‌بار به بیمارستان رفتند و 107 نفر نیز به اکسیژن یا دستگاه تنفسی نیاز داشتند. به گفته محققان، علائم را می‌توان در کنار هم جمع کرد و از آن‌ها برای ارزیابی احتمال بروز یک مورد شدید استفاده کرد.
محققان خاطرنشان کردند: نکته اصلی این است که چندین علائم در کنار هم قرار گیرند.
محققان اظهار کردند: "ازآنجاکه هیچ‌کدام از علائم نمی‌توانند شدت بیماری یا نیاز به حمایت ویژه پزشکی در بیماری کووید-19 را پیش‌بینی کنند، مستندسازی مجموعه زمانی علائم در چند روز اول بعد از اطلاع نتیجه، سندیت دارد."

دسته بندی علائم کروناویروس
بعدازاینکه محققان داده‌های بیماران را جمع‌آوری کردند از یک الگوریتم یادگیری ماشین برای جمع‌بندی این موارد استفاده کردند و نتایج ذیل حاصل شد.

دسته اول
 تا حد زیادی علائم دستگاه تنفسی فوقانی (خصوصا سرفه مداوم) و درد عضلانی را تجربه کردند. حدود 1.5درصد از بیماران در این خوشه به حمایت تنفسی نیاز داشتند و 16درصد حداقل یک‌بار به بیمارستان مراجعه کردند. این گروه رایج‌ترین خوشه بود.

دسته دوم
علائم دستگاه تنفسی فوقانی و تعداد بیشتر حذف وعده‌های غذایی و تب بالاتر داشتند. در این گروه 4/4 درصد نیاز به حمایت تنفسی وجود داشت و 5/17 درصد به بیمارستان مراجعه کردند.

دسته سوم
علائم گوارشی (مانند اسهال)، اما به طرز شگفت‌آوری علائم دیگر کمتری داشتند. در این گروه، 8.6 درصد نیاز به حمایت تنفسی مشاهده شد و 6/23 درصد حداقل یک‌بار به بیمارستان مراجعه کردند.

دسته چهارم
علائم اولیه خستگی، درد شدید قفسه سینه و سرفه مداوم گزارش کردند. در این دسته، 8/8 درصد نیاز به حمایت تنفسی مشاهده شد و 6/23درصد به بیمارستان مراجعه کردند.

دسته پنجم
گیجی، خستگی شدید و حذف بسیاری از وعده‌های غذایی اعلام شد. از این گروه 9/9درصد نیاز به حمایت تنفسی داشتند و 6/24درصد به بیمارستان مراجعه کردند.

دسته ششم
مشکلات تنفسی، ازجمله نفس‌نفس زدن و درد قفسه سینه، علاوه بر خستگی، پریشانی و مشکلات گوارشی تجربه کردند. تقریبا 20درصد به پشتیبانی تنفسی نیاز داشتند و 45.5درصد حداقل یک‌بار به بیمارستان مراجعه کردند.
محققان همچنین خاطرنشان کردند که شاخص توده بدنی بیشتر، سن و بیماری مزمن ریه با علائم شدیدتر ارتباط دارد. مردان نیز بیشتر احتمال دارد علائم شدید را گزارش دهند.
دو دسته اول با موارد خفیف‌تر بیماری در ارتباط بودند. مورد سوم نسبتا غیرمعمول بود، زیرا علائم به‌جای تنفس در سطح دستگاه گوارش ظاهر می‌شدند. سپس در دسته های دیگر علائم به‌تدریج بدتر می‌شوند. دسته‌های پنج و 6 با خطر بیشتر و بستری در بیمارستان مرتبط بودند و به‌احتمال‌زیاد به دستگاه تنفس مصنوعی احتیاج داشتند. خوشه‌های سه و چهار نیز خطر نسبتا بالایی داشتند.
در صورت استفاده گسترده، این روش می‌تواند اطلاعات مهم را به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی ارائه دهد. این امر می‌تواند بیماران را از راه دور تحت نظارت قرار دهد و به‌پیش بینی تعداد تختخواب‌های بیمارستانی و میزان نیاز به دستگاه‌های تنفسی در آینده نزدیک کمک کند.
این گروه می‌گوید که این یافته‌ها می‌تواند چندین روز در مورد تقاضای مراقبت در بیمارستان و پشتیبانی تنفسی را به ارائه‌دهندگان خدمات درمانی هشدار دهد.
همچنین می‌تواند به بیماران در معرض خطر بیماری جدی کمک کند و پشتیبانی از خانه مانند یک دستگاه اکسیژن یا ویزیت‌های پرستاری را هدایت کند. در حال حاضر محققان میانگین زمان مراجعه به بیمارستان را 13 روز اعلام کردند.
بااین‌حال، اندازه نمونه فقط شامل چند صد بیمار برای هر خوشه بود که ممکن است برای به دست آوردن یک تصویر دقیق ازآنچه اتفاق می‌افتد کافی نباشد. این خوشه‌بندی صرفا توسط یک الگوریتم انجام‌شده و بر اساس ارزیابی واضح نیست. تایید این تحقیق مستلزم تحقیقات بیشتر است.
نتایج این تحقیق در بخش قبل از چاپ medRxiv قرارگرفته است.

نظر شما