کره ماه ۸۵ میلیون سال جوان شد

نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که کره ماه حدود ۸۵ میلیون سال جوان‌تر از آن چیزی است که تاکنون تصور می‌کردیم.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیوز دیلی، ماه یک جرم آسمانی موثر در زندگی ما است. این قمر که تنها قمر سیاره زمین است موجب جزر و مد در اقیانوس‌های کره زمین است و شیب محوری سیاره ما را تثبیت می‌کند و تا همین اواخر تصور می‌شد که بیش از ۴.۵ میلیارد سال زمین را همراهی کرده است.یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تخمین‌های قبلی از عمر ماه، میلیون‌ها سال عقب بوده است. اکنون دانشمندان مرکز هوافضای آلمان محاسبه کرده‌اند که چه مدت طول کشیده است اقیانوس ماگمای ماه – براساس این عقیده که سطح کره ماه سراسر پوشیده از مواد مذاب بوده است- خنک شود و آنها تخمین می‌زنند که ماه در واقع ۸۵ میلیون سال جوان‌تر از چیزی است که قبلاً تصور می‌شد.  محققان می‌گویند کره ماه در واقع در اواخر شکل‌گیری زمین متولد شده است.
«تروستن کلین» سیاره شناس دانشگاه مونستر آلمان و نویسنده مسئول این پژوهش گفت: این اولین بار است که سن ماه مستقیماً با رویدادی که در اواخر شکل گیری زمین رخ داده است، یعنی تشکیل هسته مرتبط می‌شود. 
بسیاری از دانشمندان روی داستان شکل گیری ماه توافق دارند. آنها بر این باورند که حدود ۴.۵۱ میلیارد سال پیش، زمین هنوز در حال گرم شدن بود و به سرعت تغییر می‌کرد و در آن زمان، با یک «پیش سیاره»(protoplanet)  به نام «تیا» (Theia) برخورد کرده که موجب جدا شدن و شلیک سنگ از سطح زمین به فضا شده است.
پیش‌سیاره یک جنین سیاره‌ای بزرگی است که در داخل یک دیسک پیش‌سیاره‌ای ایجاد شده و روند ذوب داخلی آن برای ایجاد لایه‌های تمایز انجام شده‌ است. به نظر می‌رسد که پیش‌سیاره‌ها از خرده‌سیاره‌هایی با اندازه‌ای در حدود یک کیلومتر که از نظر گرانشی مدارهای یکدیگر را پیوسته آشفته می‌ساخته‌اند، تشکیل شده‌ باشند که با برخورد با یکدیگر، به تدریج از ائتلاف خرده‌سیارک‌ها به سیاره غالب تبدیل گردیده‌اند. در مورد سامانه خورشیدی تصور می‌شود که با برخورد خرده‌سیارک‌ها، چند صد جنین سیاره‌ای ایجاد شده ‌باشد.  «تیا» نام خود را از یکی از اساطیر یونان می‌گیرد که به «سلن» الهه مادر ماه معروف است. 
محققان می‌گویند پس از این برخورد، چیزی از «تیا» باقی نمانده است و آوارهای حاصل از این برخورد سرانجام طی چند هزار سال متراکم شده‌اند و تنها قمر زمین یعنی کره ماه را تشکیل داده اند.
محققان می‌گویند انرژی حاصل از تراکم این سنگ‌ها، اقیانوسی از ماگما را بر روی سطح ماه تازه متولد شده ایجاد کرده است که سرانجام متبلور شده و سطحی را که امروزه می‌بینیم تشکیل داده است.