به گزارش راهبرد معاصر،  دکتر بیت الله ستاریان: وقتي‌که جامعه در فقر زندگي مي‌کند نمي‌تواند آپارتمان ۸۰ يا ۹۰ متري بخرد. دهک‌هاي پايين تا سوم توان خريد واحد مسکوني حتي ۵۰ تا ۶۰ متري را هم يا ندارند يا به سختي مي‌توانند آن را تهيه کنند.

 يکي از راه‌هاي بهبود توانمندسازي مردم، بالابردن قدرت اقتصادي و درآمدهاي مالي و از طرفي هم ساخت خانه‌هاي مسکوني کوچک يا کپسولي است که در اين شرايط بايد به آن توجه کرد.

 ۲۵ متر يا ۳۵ متر مقياس‌هايي هستند که در گذشته در کشور مورد استفاده قرار مي‌گرفتند و اگر فردي ازدواج مي‌کرد زندگي‌اش در خانه‌اي ۲۵ متري و ۳۰ متري شروع مي‌شد.

سوالي که مطرح مي‌شود اين است که اين خانه‌ها در چه مناطقي از کشور يا شهرها ساخته خواهند شد که اين موضوع به‌خودي‌خود نيازمند بحث کارشناسي است، اما مطلب مهم‌تر اين است زماني‌که خانه ۳۵ متري مي‌سازيم بايد آب، گاز، برق و زيرساخت‌هاي اوليه را تامين کنيم.

نياز يک ميليون و ۴۰۰ هزار واحد مسکوني در سال را نمي‌توان در متراژهاي بالاي ۱۰۰ متر يا کمتر از حتي ۷۰ متر توليد کرد، توان توليد مسکن در سال حدود ۸۰۰ تا ۹۰۰ هزار واحد مسکوني است و خانواري که تازه تشکيل مي‌شود معمولا به دنبال خانه ۴۰ متري مي‌گردد.