به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، به نقل از مفدا، دبیران شورای صنفی دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی با ارسال نامه‌ای به وزیر بهداشت خواستار عدم پذیرش و انتقال دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل از دانشگاه‌های خارج به دانشگاه‌های داخل شدند.متن نامه دبیران شورا‌های صنفی دانشگاه‌های علوم پزشکی به شرح ذیل است:
نظام آموزشی در بستر جامعه و فرهنگ ایفای نقش می‌کند و با آن داد و ستد مستمر دارد. اگر چه جریان رسمی آموزش به کارکرد ضمنی و پنهانی خود معمولا بی اعتناست، اما این امر منافاتی با ابعاد فرهنگی و اجتماعی آموزش ندارد. حال که جامعه ما از بی عدالتی، شکاف طبقاتی و فقدان آرمان و ناامیدی در عرصه عمومی رنج می‌برد وظیفه جامعه دانشگاهی حرکت در جهت رفع این نارسایی هاست؛ لذا تصمیم گرفتیم نقطه شروع این حرکات را از خود دانشگاه شروع کنیم، زیرا هویت صنفی دانشجویی ایجاب می‌کند بدون هیچ ترسی اعتراض خود را به بی عدالتی‌ها بیان کند. متاسفانه مسئولان امر به خوبی سخن از عدالت آموزشی می‌گویند، اما در عمل شاهد بستری مناسب و همگانی در جهت استفاده از پتانسیل‌های آموزشی برای حاکمیت عدالت در جامعه و استفاده برابر از آموزش‌های رسمی نیستیم.
مصداق یکی از این بی‌عدالتی‌ها سیاست گذاری‌های انجام شده در نظام آموزشی است، به گونه‌ای که دانشجوی روستایی در سال‌های اخیر، به دلیل عدم اتصال به ساختار عریض و طویل قدرت از اساسی‌ترین حقوق خود باز میماند، ولی راه ورود به دانشگاه برای متمولین هموار‌تر شده است.
دانشگاه‌های کشور اصولا باید بستری مناسب در جهت رشد و شکوفایی و اعتلای نخبگان و استعداد‌های درخشان کشور باشند، اما تبدیل به خانه‌ای برای طیفی خاص از جامعه شده‌اند. وظیفه مسئولین موثر در تصمیم سازی‌های آموزشی، بر اساس قانون اساسی فراهم کردن شرایط تحصیلات عالیه برای همه مردم و نه برای قشر‌هایی خاص از جامعه است.
بعد از بیان مقدمات لازم است بگوییم گرچه کنکور بهترین راه شناسایی و انتخاب افراد نخبه دارای صلاحیت‌های لازم نیست، اما یقینا در وضعیت کنونی بهترین مجرای اجرای عدالت آموزشی است (قطعا کنکور سراسری ایراداتی اساسی دارد و ما نیز منکر آن نیستیم، اما صحبت در این باره، در این مقال نمی‌گنجد) و در حال حاضر با فاکتور گرفتن از برخی مولفه‌ها می‌توان گفت، کنکور سراسری راهی برای تشخیص بهترین، توانمندترین و تلاشگر‌ترین داوطلبین کنکور است و در این کارزار برای سالیانی طولانی، افرادی شایسته موفق به حضور در بهترین و مهمترین رشته‌های تحصیلات عالی کشور شده‌اند.
در بخشی از نامه دبیران شورا‌های صنفی دانشگاه‌های علوم پزشکی آمده است: متاسفانه انتقال عده‌ای از افراد دارای تمکن با ثبت نام در دانشگاه‌های خارجی و سپس بازگشت آن‌ها پس از دو ترم به داخل کشور باعث نابرابری و سرخوردگی اجتماعی خیل عظیمی از داوطلبان برای ورود به دانشگاه‌های علوم پزشکی شده است و ناامیدی و دلسردی قابل توجهی در بین دانشجویان و حتی فارغ التحصیلان رشته‌های حوزه بهداشت و درمان به وجود آورده است.
از این رو ما نمایندگان دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی سراسر کشور اعتراض و نگرانی خود را به هرگونه تصمیم جدید برای انتقال دانشجویان ایرانی شاغل در دانشگاه‌های خارجی که عمدتا از تراز‌های علمی پایینی نیز برخوردارند و قطع به یقین خسارات جبران ناپذیری را به بدنه علوم پزشکی وارد خواهند ساخت، به هر علتی از جمله پاندمی کووید ۱۹، کمبود ارز و ... اعلام می‌داریم.
در شرایطی که وزیر، معاونین، مسئولین دانشگاهی و اساتید به تعداد بالای دانشجویان در حال تحصیل معترض هستند و به دلیل عدم وجود امکانات کافی و مناسب آموزشی و رفاهی پیگیر عدم افزایش ظرفیت هستند، چگونه بدون فراهم سازی زیر ساخت‌های لازم به دنبال پذیرش این دانشجویان آن هم با اخذ مصاحبه‌هایی که شفافیت آن‌ها برای عموم روشن نیست، بوده اند و در روز‌های اخیر نیز به حواشی جدی و عمیقا تاثیرگذار در این خصوص، دامن زده اند.
اگر چه لازم به ذکر است تمامی متقاضیان ورود به دانشگاه‌های داخل کشور برادران و خواهران ما هستند، اما‌ای کاش مسئولین مربوطه به جای آنکه تمرکز خود را روی پذیرش دانشجویان خارج از کشور بگذازند، به فکر پذیرش داوطلبانی باشند که همواره با داشتن تمام شرایط لازم و صرفا به دلیل عدم تمکن مالی و امتیازات ویژه از تحصیل در رشته‌های مورد علاقه خود بازمانده‌اند.
نظام آموزشی در بستر جامعه و فرهنگ ایفای نقش می‌کند و با آن داد و ستد مستمر دارد. اگر چه جریان رسمی آموزش به کارکرد ضمنی و پنهانی خود معمولا بی اعتناست، اما این امر منافاتی با ابعاد فرهنگی و اجتماعی آموزش ندارد. حال که جامعه ما از بی عدالتی، شکاف طبقاتی و فقدان آرمان و ناامیدی در عرصه عمومی رنج می‌برد وظیفه جامعه دانشگاهی حرکت در جهت رفع این نارسایی هاست؛ لذا تصمیم گرفتیم نقطه شروع این حرکات را از خود دانشگاه شروع کنیم، زیرا هویت صنفی دانشجویی ایجاب می‌کند بدون هیچ ترسی اعتراض خود را به بی عدالتی‌ها بیان کند. متاسفانه مسئولان امر به خوبی سخن از عدالت آموزشی می‌گویند، اما در عمل شاهد بستری مناسب و همگانی در جهت استفاده از پتانسیل‌های آموزشی برای حاکمیت عدالت در جامعه و استفاده برابر از آموزش‌های رسمی نیستیم.
مصداق یکی از این بی‌عدالتی‌ها سیاست گذاری‌های انجام شده در نظام آموزشی است، به گونه‌ای که دانشجوی روستایی در سال‌های اخیر، به دلیل عدم اتصال به ساختار عریض و طویل قدرت از اساسی‌ترین حقوق خود باز میماند، ولی راه ورود به دانشگاه برای متمولین هموار‌تر شده است.
دانشگاه‌های کشور اصولا باید بستری مناسب در جهت رشد و شکوفایی و اعتلای نخبگان و استعداد‌های درخشان کشور باشند، اما تبدیل به خانه‌ای برای طیفی خاص از جامعه شده‌اند. وظیفه مسئولین موثر در تصمیم سازی‌های آموزشی، بر اساس قانون اساسی فراهم کردن شرایط تحصیلات عالیه برای همه مردم و نه برای قشر‌هایی خاص از جامعه است.
بعد از بیان مقدمات لازم است بگوییم گرچه کنکور بهترین راه شناسایی و انتخاب افراد نخبه دارای صلاحیت‌های لازم نیست، اما یقینا در وضعیت کنونی بهترین مجرای اجرای عدالت آموزشی است (قطعا کنکور سراسری ایراداتی اساسی دارد و ما نیز منکر آن نیستیم، اما صحبت در این باره، در این مقال نمی‌گنجد) و در حال حاضر با فاکتور گرفتن از برخی مولفه‌ها می‌توان گفت، کنکور سراسری راهی برای تشخیص بهترین، توانمندترین و تلاشگر‌ترین داوطلبین کنکور است و در این کارزار برای سالیانی طولانی، افرادی شایسته موفق به حضور در بهترین و مهمترین رشته‌های تحصیلات عالی کشور شده‌اند.
در بخشی از نامه دبیران شورا‌های صنفی دانشگاه‌های علوم پزشکی آمده است: متاسفانه انتقال عده‌ای از افراد دارای تمکن با ثبت نام در دانشگاه‌های خارجی و سپس بازگشت آن‌ها پس از دو ترم به داخل کشور باعث نابرابری و سرخوردگی اجتماعی خیل عظیمی از داوطلبان برای ورود به دانشگاه‌های علوم پزشکی شده است و ناامیدی و دلسردی قابل توجهی در بین دانشجویان و حتی فارغ التحصیلان رشته‌های حوزه بهداشت و درمان به وجود آورده است.
از این رو ما نمایندگان دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی سراسر کشور اعتراض و نگرانی خود را به هرگونه تصمیم جدید برای انتقال دانشجویان ایرانی شاغل در دانشگاه‌های خارجی که عمدتا از تراز‌های علمی پایینی نیز برخوردارند و قطع به یقین خسارات جبران ناپذیری را به بدنه علوم پزشکی وارد خواهند ساخت، به هر علتی از جمله پاندمی کووید ۱۹، کمبود ارز و ... اعلام می‌داریم.
در شرایطی که وزیر، معاونین، مسئولین دانشگاهی و اساتید به تعداد بالای دانشجویان در حال تحصیل معترض هستند و به دلیل عدم وجود امکانات کافی و مناسب آموزشی و رفاهی پیگیر عدم افزایش ظرفیت هستند، چگونه بدون فراهم سازی زیر ساخت‌های لازم به دنبال پذیرش این دانشجویان آن هم با اخذ مصاحبه‌هایی که شفافیت آن‌ها برای عموم روشن نیست، بوده اند و در روز‌های اخیر نیز به حواشی جدی و عمیقا تاثیرگذار در این خصوص، دامن زده اند.
اگر چه لازم به ذکر است تمامی متقاضیان ورود به دانشگاه‌های داخل کشور برادران و خواهران ما هستند، اما‌ای کاش مسئولین مربوطه به جای آنکه تمرکز خود را روی پذیرش دانشجویان خارج از کشور بگذازند، به فکر پذیرش داوطلبانی باشند که همواره با داشتن تمام شرایط لازم و صرفا به دلیل عدم تمکن مالی و امتیازات ویژه از تحصیل در رشته‌های مورد علاقه خود بازمانده‌اند.
دبیران شورا‌های صنفی دانشگاه‌های علوم پزشکی در پایان نامه خود به وزیر بهداشت، اعلام کرده‌اندکه مهمترین سرمایه کشور بالاخص کشور‌های در حال توسعه، دانشگاه‌ها و جوانان و امیدواری آن‌ها است. این سرمایه‌ها مهمتر از ارز کشور و هر چیز مشابه دیگر است، اما افسوس که این تصمیم، تصمیمات قبلی و تصمیمات آتی با این منطق و طرز تفکر حاکم، موجب نابودی این سرمایه‌های عظیم و انسانی خواهد شد؛ لذا خواهشمندیم تمام تلاش خود را برای پایان دادن به این تصمیم و عدم‌پذیرش دانشجویان خارج از کشور به کار ببندید.
نظر شما