او اولین‌بار در سال ۱۹۶۰ برای بازی در فیلم «تاریکی بالای راه‌پله» و برای دوم در سال ۱۹۶۲ برای فیلم «پرنده شیرین جوانی» نامزد کسب جایزه اسکار شده بود و کسب جوایز تونی و امی را نیز در کارنامه هنری خود داشت.

«شرلی نایت» پس از حضور نه چندان پررنگ در سریال‌های اپیزودی در دهه ۱۹۵۰ میلادی، اولین نقش مهم خود را در فیلم «تاریکی بالای راه‌پله» به کارگردانی «دالبرت مان» با اقتباس از رمان برنده پولیتزر نوشته «ویلیام اینگ» تجربه کرد.

بازی در کنار «پل نیومن» در فیلم «پرنده شیرین جوانی» که اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته «تنسی ویلیامز» بود، دومین نامزدی شاخه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای «نایت» به ارمغان آورد.

او در ادامه در دهه ۱۹۶۰ میلادی تا قرن بیست و یکم نیز حضور پرکاری در سینما، تئاتر و تلویزیون داشت و نقش‌های ماندگاری در سریال‌های تلویزیونی، چون «محدوده بیرونی» (۱۹۶۳)، «خیابان‌های سانفرانسیسکو» (۱۹۷۰) و «زنان خانه‌دار بیچاره» (۲۰۰۰) ایفا کرد.

او اولین‌بار در سال ۱۹۶۰ برای بازی در فیلم «تاریکی بالای راه‌پله» و برای دوم در سال ۱۹۶۲ برای فیلم «پرنده شیرین جوانی» نامزد کسب جایزه اسکار شده بود و کسب جوایز تونی و امی را نیز در کارنامه هنری خود داشت.

«شرلی نایت» پس از حضور نه چندان پررنگ در سریال‌های اپیزودی در دهه ۱۹۵۰ میلادی، اولین نقش مهم خود را در فیلم «تاریکی بالای راه‌پله» به کارگردانی «دالبرت مان» با اقتباس از رمان برنده پولیتزر نوشته «ویلیام اینگ» تجربه کرد.

بازی در کنار «پل نیومن» در فیلم «پرنده شیرین جوانی» که اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته «تنسی ویلیامز» بود، دومین نامزدی شاخه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای «نایت» به ارمغان آورد.

او در ادامه در دهه ۱۹۶۰ میلادی تا قرن بیست و یکم نیز حضور پرکاری در سینما، تئاتر و تلویزیون داشت و نقش‌های ماندگاری در سریال‌های تلویزیونی، چون «محدوده بیرونی» (۱۹۶۳)، «خیابان‌های سانفرانسیسکو» (۱۹۷۰) و «زنان خانه‌دار بیچاره» (۲۰۰۰) ایفا کرد.