به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «الف» نوشت: در اوج بحران کرونا، انتخابات سراسری در فرانسه برگزار شد. به همین سادگی؟! آن‌هم بعد از اینکه رسانه‌های فارسی‌زبان مواجب‌بگیر فرانسه و دیگر دوستان اروپایی و آمریکایی‌اش، نزدیک به یک‌ماه در بوق و کرنا کردند که چرا جمهوری اسلامی با وجود چند مبتلای به ویروس کرونا، انتخابات مجلس را برگزار کرده است؟
رئیس جمهور فرانسه گفت: «برگزاری این انتخابات برای اطمینان یافتن از تداوم دموکراسی در کشور ما ضروری است.» پس انتخابات با وجود بیش از چهار هزار مبتلای به ویروس کرونا در این کشور، برگزار شد. آن هم نه انتخاباتی همانند انتخابات مجلس که لغو آن مستوجب هزینه‌های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی غیرقابل محاسبه باشد. انتخابات محلی شهرداران و شورا‌های شهر؟!
از آن جالب‌تر شاید سخنان نخست‌وزیر انگلیس است. جانسون گفت: «بسیاری از خانواده‌ها عزیزانشان را از دست خواهند داد...، ولی نه برگزاری رویداد‌های عمومی همانند مسابقات ورزشی را تعطیل می‌کنیم و نه مدارس را... مشورت‌های علمی نشان می‌دهد تداوم برگزاری این رویداد‌ها تأثیر اندکی بر شیوع ویروس خواهد داشت.»
باورتان می‌شود؟! قریب یک‌ماه است رسانه خاندان سلطنتی انگلیس، بی‌بی‌سی فارسی یقه خود را پاره کرده که جمهوری اسلامی با برگزاری انتخابات، قرنطینه نکردن قم و بقیه شهرها، تعطیل نکردن کشور و... به مردم خود خیانت کرده است. آیا عناصر خارج‌نشین مواجب‌بگیر غرب و دنباله‌های داخلی‌شان، بعد از این رسوایی دیگر می‌توانند سر خود را بالا بگیرند؟!
رئیس جمهور آمریکا هم در دو هفته اول شیوع کرونا را یک مسئله بی‌اهمیت می‌دانست که حفظ اقتصاد به آن ارجحیت دارد.
آنوقت مواجب‌بگیران همین کشورها، چند هفته است می‌گویند جمهوری اسلامی خیانت بزرگی کرده! حال آنکه کشور ما مدارس و دانشگاه‌ها را در همان هفته اول تعطیل کرد و به‌دنبال آن اجتماعات و رویداد‌های عمومی را لغو نمود و حتی اماکن زیارتی را بست. تمامی این اقدامات وقتی انجام شد که تعداد مبتلایان به چند ده نفر هم نمی‌رسید. اکنون چگونه است که اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها با وجود چند هزار نفر مبتلا هم به داد مردم خود نمی‌رسند؟!
حلقوم‌های دشمن، چند هفته است خودزنی می‌کنند که اگر قم قرنطینه می‌شد، نه تنها ایران که جهان نجات پیدا می‌کرد از گسترش کرونا! ولی نمی‌گویند که اگر مسئله اینقدر ساده است چرا اربابان آمریکایی‌شان همین اقدام را در خصوص سیاتل انجام ندادند. شهری که اولین موارد ابتلا در ایالات متحده از آنجا گزارش شد؟ چرا جان ۳۲۰ میلیون آمریکایی را بازیچه مصالح ۷۰۰ هزار سیاتلی کردند؟ یا چرا ایتالیایی‌ها همان روز اول، منطقه مرفه‌نشین لومباردی را قرنطینه نکردند تا اکنون جهانی را آلوده به کرونا نکرده باشند؟ یا چرا آلمانی‌ها و ژاپنی‌ها و سوئدی‌ها و استرالیایی‌ها و کانادایی‌ها و ...؟
حقیقت این است که همه این کشورها دلایلی برای اقدامات خود دارند. دلایلی که از نگاه مسئولان‌شان خیلی هم منطقی و علمی جلوه می‌کند. اما مشکل اینجاست که مخاطب ایرانی تحت یک بمباران بی‌سابقه تبلیغاتی از سوی حقوق‌بگیران همین کشورهای به‌اصطلاح پیشرفته است. اصحاب توییتر و اینستاگرامی که وظیفه‌شان، زشت و تاریک نشان دادن همه چیز در ایران است. همه آن چیز‌هایی که در همه جهان نشانه افتخار و پیروزی است، در ایران نشانه‌ای از شکست است. تبلوری از عقب‌ماندگی و ناکارآمدی!
تلاش این رسانه‌ها برای تحقیر و تمسخر ایران و ایرانی اکنون بیش از گذشته نقش بر آب شده است. تصاویر صف‌های طولانی و فروشگاه‌های غارت‌زده و جنگ و جدال مردم برای کسب مقداری مواد غذایی و بهداشتی بیشتر در ژاپن و کره جنوبی و آمریکا و اروپا و استرالیا را مرور کنید؟! هنوز هم عملکرد کشوری که تحت شدیدترین تحریم‌های بین‌المللی بوده، از تحریم‌کنندگان اروپایی و آمریکایی خود بهتر است. نگاهی به جدول آمار جهانی کرونا بیندازید. سرعت رشد مبتلایان، فوت‌شدگان و بهبودیافتگان در ایران را با ایتالیا و اسپانیا و فرانسه و آلمان و آمریکا مقایسه کنید.
رئیس جمهور فرانسه گفت: «برگزاری این انتخابات برای اطمینان یافتن از تداوم دموکراسی در کشور ما ضروری است.» پس انتخابات با وجود بیش از چهار هزار مبتلای به ویروس کرونا در این کشور، برگزار شد. آن هم نه انتخاباتی همانند انتخابات مجلس که لغو آن مستوجب هزینه‌های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی غیرقابل محاسبه باشد. انتخابات محلی شهرداران و شورا‌های شهر؟!
از آن جالب‌تر شاید سخنان نخست‌وزیر انگلیس است. جانسون گفت: «بسیاری از خانواده‌ها عزیزانشان را از دست خواهند داد...، ولی نه برگزاری رویداد‌های عمومی همانند مسابقات ورزشی را تعطیل می‌کنیم و نه مدارس را... مشورت‌های علمی نشان می‌دهد تداوم برگزاری این رویداد‌ها تأثیر اندکی بر شیوع ویروس خواهد داشت.»
باورتان می‌شود؟! قریب یک‌ماه است رسانه خاندان سلطنتی انگلیس، بی‌بی‌سی فارسی یقه خود را پاره کرده که جمهوری اسلامی با برگزاری انتخابات، قرنطینه نکردن قم و بقیه شهرها، تعطیل نکردن کشور و... به مردم خود خیانت کرده است. آیا عناصر خارج‌نشین مواجب‌بگیر غرب و دنباله‌های داخلی‌شان، بعد از این رسوایی دیگر می‌توانند سر خود را بالا بگیرند؟!
رئیس جمهور آمریکا هم در دو هفته اول شیوع کرونا را یک مسئله بی‌اهمیت می‌دانست که حفظ اقتصاد به آن ارجحیت دارد.
آنوقت مواجب‌بگیران همین کشورها، چند هفته است می‌گویند جمهوری اسلامی خیانت بزرگی کرده! حال آنکه کشور ما مدارس و دانشگاه‌ها را در همان هفته اول تعطیل کرد و به‌دنبال آن اجتماعات و رویداد‌های عمومی را لغو نمود و حتی اماکن زیارتی را بست. تمامی این اقدامات وقتی انجام شد که تعداد مبتلایان به چند ده نفر هم نمی‌رسید. اکنون چگونه است که اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها با وجود چند هزار نفر مبتلا هم به داد مردم خود نمی‌رسند؟!
حلقوم‌های دشمن، چند هفته است خودزنی می‌کنند که اگر قم قرنطینه می‌شد، نه تنها ایران که جهان نجات پیدا می‌کرد از گسترش کرونا! ولی نمی‌گویند که اگر مسئله اینقدر ساده است چرا اربابان آمریکایی‌شان همین اقدام را در خصوص سیاتل انجام ندادند. شهری که اولین موارد ابتلا در ایالات متحده از آنجا گزارش شد؟ چرا جان ۳۲۰ میلیون آمریکایی را بازیچه مصالح ۷۰۰ هزار سیاتلی کردند؟ یا چرا ایتالیایی‌ها همان روز اول، منطقه مرفه‌نشین لومباردی را قرنطینه نکردند تا اکنون جهانی را آلوده به کرونا نکرده باشند؟ یا چرا آلمانی‌ها و ژاپنی‌ها و سوئدی‌ها و استرالیایی‌ها و کانادایی‌ها و ...؟
حقیقت این است که همه این کشورها دلایلی برای اقدامات خود دارند. دلایلی که از نگاه مسئولان‌شان خیلی هم منطقی و علمی جلوه می‌کند. اما مشکل اینجاست که مخاطب ایرانی تحت یک بمباران بی‌سابقه تبلیغاتی از سوی حقوق‌بگیران همین کشورهای به‌اصطلاح پیشرفته است. اصحاب توییتر و اینستاگرامی که وظیفه‌شان، زشت و تاریک نشان دادن همه چیز در ایران است. همه آن چیز‌هایی که در همه جهان نشانه افتخار و پیروزی است، در ایران نشانه‌ای از شکست است. تبلوری از عقب‌ماندگی و ناکارآمدی!
تلاش این رسانه‌ها برای تحقیر و تمسخر ایران و ایرانی اکنون بیش از گذشته نقش بر آب شده است. تصاویر صف‌های طولانی و فروشگاه‌های غارت‌زده و جنگ و جدال مردم برای کسب مقداری مواد غذایی و بهداشتی بیشتر در ژاپن و کره جنوبی و آمریکا و اروپا و استرالیا را مرور کنید؟! هنوز هم عملکرد کشوری که تحت شدیدترین تحریم‌های بین‌المللی بوده، از تحریم‌کنندگان اروپایی و آمریکایی خود بهتر است. نگاهی به جدول آمار جهانی کرونا بیندازید. سرعت رشد مبتلایان، فوت‌شدگان و بهبودیافتگان در ایران را با ایتالیا و اسپانیا و فرانسه و آلمان و آمریکا مقایسه کنید.