لورا هافلینگر
مترجم: بنفشه غلامی
 هفته قبل در درگیری‌‌های هندوهای افراطی با مسلمانان 6 مرد مسلمان هندی کشته و 250 نفر زخمی شدند. 4 مسجد نیز در آتش سوزانده شد. بخشی از این خشونت‌ها به‌گرایش‌های سازمانی موسوم به «سازمان ملی میهن ‌پرستی» (Rashtriya Swayamsevak Sangh) که با عنوان اختصاری «آر‌.اس.اس» شناخته می‌‌شود، برمی‌گردد.
«آر.اس.اس»، بزرگ‌ترین سازمان داوطلبانه در جهان است. اعضای این سازمان خود را میهن‌پرست می‌‌دانند. اما منتقدین آنان را مردانی ستیزه ‌جو می‌شناسند که زمانی هیتلر را ستایش می‌کردند و در ترور مهاتما گاندی توسط هندوهای افراطی، نقش داشتند. اوایل اکتبر (اواسط مهر ماه) تنها اندکی پس از آنکه «آر.اس.اس»، 94 سالگی خود را جشن گرفت، شدیدترین ناآرامی‌‌ها در تاریخ مدرن هند علیه مسلمانان آغاز شد. تلاش دولت هند برای تصویب «قانون شهروندی» جرقه این درگیری‌‌ها را روشن کرد. قانونی که نظام سکولاری چند دهه‌ای هند را نادیده می‌‌گیرد و بیش از همه «آر.اس.اس» را که خواهان حاکمیت مطلق هندوها است، خوشحال می‌کند. این در حالی است که هند با جمعیتی 1.37 میلیارد نفری متشکل از ده‌‌ها مذهب و آیین است و از جمله شمار مسلمانان آن به 200 میلیون نفر می‌‌رسد. این تکثر گسترده باعث به‌وجود آمدن مبارزه‌ بی‌وقفه اقلیت‌ها برای حفظ هویت خود بوده است. اما «آر.اس.اس» در هیچ زمانی تا این اندازه به اهداف خود نزدیک نشده بوده است.
«آر.اس.اس» که هدف اصلی آن بازگرداندن هند به شکوه فرضی آن است، دهه‌‌ها است، برای رسیدن به اهداف خود، صبورانه در حال اجرای برنامه بلندمدتی است. در مرکز درمانی شهر «ناگپور» که مرکز فعالیت‌های آن است، زاغه‌نشینان تنها با صرف چند روپیه درمان می‌‌شوند.
به‌گفته «کریستوف جافرلو»، استاد علوم سیاسی فرانسوی،
«آر‌.اس.اس» علاقه‌ای به سیاست ندارد. اما به‌همان نسبت علاقه‌مند است جامعه هند را در بازه‌ای ولو صد ساله، بر همان اساسی که خود می‌خواهد شکل دهد. از همین رو دست به‌اقدامات کمکی زیادی می‌‌زند. به‌طور معمول بعد از بروز بلایای طبیعی، این «آر.اس.اس» است که بسرعت دست به‌کار می‌شود و حتی پیش از دولت، به یاری آسیب دیدگان می‌رود. «آر.اس.اس» حداقل 5 میلیون کودک را در مدارس خود تحت آموزش دارد و معتقد است، به‌جای دست زدن به کودتا و رشوه دادن و... باید نیروی خود را صرف این کودکان کند. زیرا روزی همین کودکان صاحب پست‌‌های حساس دولتی می‌شوند و در سیاستگذاری‌‌ها اهداف آنها را دنبال خواهند کرد.
این تصور چندان دور از واقعیت نیست. در میان گروه‌‌هایی که وابسته به «آر.اس.اس» هستند، بزرگ‌ترین حزب سیاسی هند یعنی حزب «بهاراتیا جاناتا» دیده می‌شود که بسیاری از استادان بنام دانشگاه‌‌های هند، بانکداران و تجار بزرگ و وزرای دولت هند از اعضای آن هستند و در رأس آنها «نارندرا مودی»، نخست‌وزیر هند قرار دارد که از جوانی به
«آر.اس.اس» علاقه‌مند شد. او با کمک این سازمان بود که سال 2001 رئیس دولت گجرات شد و13 سال در این سمت باقی ماند. پس‌از آن نیز در انتخابات 2014 مردم هند که از رسوایی‌‌های فساد مالی حزب کنگره به تنگ آمده بودند، شیفته او به‌عنوان کاندیدایی شدند که ترجیح می‌دهد به‌جای اینکه به‌زبان انگلیسی سخن بگوید، به زبان هندی سخنرانی کند. درنهایت «نارندرا مودی» توانست بر کرسی نخست‌وزیری هند بنشیند. آن هم در شرایطی که منتقدان او را متهم می‌کردند، در دوره ریاست خود بر گجرات نتوانسته مانع خشونت‌‌های «احمد آباد» در جریان شورش‌‌های این ایالت شود. در این شورش‌‌ها حداقل هزار نفر، که اغلب آنها مسلمان بودند، جان باختند. مسلمانان هند «مودی» را عامل بسیاری از بدبختی‌‌های خود می‌دانند. آمار نیز نشان می‌‌دهد از سال 2014 آمار خشونت‌‌ها علیه مسلمانان رو به افزایش است. بی‌دلیل نبود که «میلان وایشناو»، یکی از تحلیلگران اندیشکده کارنگی پس از انتخابات بهار گذشته در مقاله‌ای نوشت: «عصر سکولاریسم در هند به سر رسیده است».
«مودی» اواسط تابستانی که گذشت استقلال تنها دولت اکثریت مسلمان هند یعنی جامو و کشمیر را از بین برد و با اعزام هزاران نظامی به این منطقه نوعی حکومت نظامی در این منطقه اجرا کرد و با قطع اینترنت منطقه راه ارتباط آنان را با جهان بست. او پس از آن قانون شهروندی را تصویب کرد که به پناهجویان هندوی پاکستانی، بنگلادشی و افغانستانی که بعد از سال 2014 وارد هند شده‌اند، حق شهروندی می‌دهد اما چنین حقی را برای مسلمانان همین کشورها قائل نیست. به جز این طبق قوانین جدید هند، نزدیک به 2 میلیون ساکن ایالت آسام که نتوانستند ثابت کنند اجداد آنها هندی هستند، در معرض اخراج از کشور و بی‌تابعیت شدن هستند و دولت نیز در تکاپوی دستگیری آنها است.
* منبع:   Spiegel