خبرگزاری شبستان – قم: نگرانی و اضطراب، درمانگاه و بیمارستان های مملو از جمعیت، خیابان های خالی، تعطیلی مدارس و دانشگاه ها، کمبود ماسک و الکل و مواد ضدعفونی، تعطیلی اماکن ورزشی و برنامه های فرهنگی، صورت های ماسک زده و ....

این گوشه ای از وضع کنونی در قمی است که کرونا در آن جولان داده و این شهر را به منبع این ویروس خطرناکی مبدل کرده که یکی از خبرهای مهم جهان شده است.

کروناویروس جدید چیست؟

کرونا ویروس جدید (CoV) نوعی جدید از ویروس است.

بیماری ایجاد شده با ویروس کرونا که به آن بیماری کرونا ۲۰۱۹ (COVID-19) می‌گویند، اولین بار در ووهان چین شناسایی شد. CO مخفف کرونا، VI مخفف ویروس و D  به معنی بیماری (در انگلیسی). قبلاً به این بیماری «کروناویروس جدید ۲۰۱۹» یا «nCoV-2019» می‌گفتند.

ویروس COVID-19 ویروس جدیدی بوده و به خانواده ویروس‌هایی همچون سارس (سندروم تنفسی حاد) و سایر سرماخوردگی‌های معمولی مرتبط است.   

ویروس از طریق تماس مستقیم با قطره‌های تنفسی فرد آلوده (ازطریق سرفه و عطسه) و تماس با سطوح آلوده به ویروس منتقل می‌شود. ویروس COVID-19 می­تواند ساعت‌ها روی سطوح زنده بماند، ولی یک ضدعفونی ساده می‌تواند آن را از بین ببرد.

علائم شامل تب، سرفه و تنگی نفس است. در مواد حادتر عفونت می‌تواند منجر به سینه پهلو (پنومونی یا همان عفونت ریه) یا مشکلات تنفسی گردد. در موارد نادر این بیماری کشنده خواهد بود.

علائم بیماری شبیه آنفولانزا یا سرماخوردگی معمولی است، که بسیار شایع تر از COVID-19 هستند. به همین دلیل برای تایید این که کسی COVID-19 گرفته باشد، بایستی آزمایش شود.

با شستشوی دست‌ها و رعایت موارد بهداشتی تنفسی (پوشاندن دهان به هنگام عطسه یا سرفه با دستمال یا آرنج خم شده، سپس انداختن دستمال داخل سطح آشغال در بسته) می توان از این بیماری جلوگیری کرد.

ویروسی که هراس را بر جامعه حاکم کرده است

نگرانی از ویروس هم اکنون در همه شهرهای ایران مشاهده می شود و می توان گفت ترس و هراس همه ایران را فراگرفته است. تعطیلی مدارس و دانشگاه ها و مراکز ورزشی در اکثر استان ها مهر تأییدی بر این ادعا به شمار می آید.

گرچه نگرانی تا حد معقول از این ویروس، منطقی است اما وحشت واقعی زمانی است که ناامیدی بر جامعه حاکم شده و سوء استفاده هایی در این زمینه شود.

چنین ویروس هایی در سال های گذشته نیز وجود داشت اما پدیده ای به نام فضای مجازی در دوران کنونی سبب شده تا هر مساله ای بلافاصله در این فضا منتشر شده و شایعات به سرعت گسترش یابد.

میزان باورپذیری مردم از این پایگاه های اینترنتی به شدت افزایش یافته و تلگرام و اینستاگرام به منبع موثق مردم مبدل شده است در حالی که بسیاری از پیج ها و کانال ها در حال سم پاشی و انتشار خبرهای بی پایه و اساس هستند.

این مساله در زمان انتشار کرونا نیز به شدت مشاهده شده و مردم شایعات منتشر شده را بلافاصله و بدون هیچگونه تحقیقی باور کرده و اگر از آنها درباره منبع خبر سوال شود، بلافاصله از تلگرام و اینستاگرام یاد می کنند.

احتکار و گرانفروشی در دوران نیاز مردم به مواد بهداشتی

در کنار شایعات و خبرهای مسموم در فضای مجازی، مساله ای که بسیار وحشت انگیز است، احتکار مسائل مورد نیاز کنونی مردم نظیر ماسک و مواد بهداشتی به شمار می آید.

در روزهای گذشته شاهد مردمی بودیم که داروخانه های فراوانی را در سطح شهر به دنبال ماسک بودند اما با پاسخ منفی روبرو می شدند. این در حالی است که مسئولان می گویند ماسک به اندازه کافی در سطح شهر وجود دارد اما این ادعا با واقعیت موجود در جامعه سازگار نبود و شهروندان موفق به تهیه ماسک نمی شدند.

احتکار ماسک در شرایط کنونی جامعه، مساله ای است که با انسانیت و وجدان به شدت دور بوده و معلوم نیست چگونه ممکن است فردی با جان مردم تجارت کند. ترس و هراس موجود در جامعه از انتشار ویروس کرونا و همچنین نبود امکاناتی بهداشتی باید عامل بیدار شدن هر وجدان خفته ای باشد اما معلوم نیست چرا وجدان متحکران و گرانفروشان از این موضوع همچنان در غیبت است؟

این در حالی است که در دوران دفاع مقدس، مردانی داشتیم که ماسک را از صورت خود برداشته و به دیگری می دادند تا دیگران در سلامت باشند و آنان با فداکاری و ایثار، مواد شیمیایی را استثمام می کردند.

آن فداکاری و از جان گذشتگی کجا و این احتکار و گرانفروشی کجا؟

قم جزئی از ایران است

مساله سومی که نگرانی را نسبت به جامعه افزایش می دهد، خوشحالی برخی از انتشار این ویروس در شهر قم است. قم یکی از شهرهای ایران و پایتخت مذهبی کشور به شمار می آید و خدمات این شهر به وطن بر هیچ کس پوشیده نیست.

نقش قم در انقلاب اسلامی و مبارزه با ظلم و دیکتاتوری نظام شاهنشاهی و دفاع از میهن در جنگ تحمیلی 8 ساله بر هیچ کس پوشیده نیست. همه ایرانیان در یک کشتی قرار دارند که اگر این کشتی دچار آسیب شود همه شهروندان در معرض خطر قرار می گیرند.

گویا چنین افرادی که البته اندک هستند، در زمان سعدی حضور داشتند که وی چنین شعر زیبایی سرود که؛

«بنی‌آدم اعضای یک‌پیکرند *** که در آفرینش زیک گوهرند

چو عضوی به‌درد آورد روزگار *** دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی‌غمی *** نشاید که نامت نهند آدمی»

درس هایی از مبارزه با کرونا در چین

اما آنچه باید از برخورد چین با این ویروس که به شکل وحشتناکی در این کشور گسترش یافت، قابل توجه است و می توان درس های فراوانی از آن گرفت.

مساله اول سرعت ساماندهی نیروها در شرایط بحرانی است که ساخت بیمارستان ویژه کرونا در مدت 10 روز از شاهکارهای این کشور به شمار می آید. این در حالی است ساخت یک بیمارستان در کشور ما گاهی تا 10 سال طول می کشد. اعزام فوری صدها پزشک و نیروی متخصص نیز از مسائل قابل توجه است.

توجه کامل و اطاعت مردم چین از مدیریت این کشور هم مساله دیگری است که در ایران چندان به آن توجه نمی شود. تکیه مردم بر اخذ خبر از فضای مجازی و عدم باور اظهارات مسئولان امر به یکی از مشکلات مبدل شده است.

شهروندان اعتقاد دارند که مسئولان واقعیت ها را در این زمینه اعلام نمی کنند و وضع کشور از آنچه آنان می گویند به مراتب فاجعه بارتر است.

این در حالی است که وظیفه مسئولان، حفظ آرامش جامعه و دوری نگرانی و اضطراب از شهروندان است. این مساله در همه دولت ها وجود دارد و نباید آن را مختص به کشورمان دانست.

یکی از مهمترین مثال ها در این زمینه اطلاع رسانی دولت آمریکا درباره مبتلایان به آنفولانزا و مرگ و میر ناشی از این بیماری و همچنین آمار کشته شدگان و مجروحان موشک باران پایگاه عین الاسد از سوی جمهوری اسلامی ایران است.

دولت آمریکا بلافاصله پس از موشک باران این پایگاه نظامی اعلام کرد که هیچ نظامی آسیب ندیده است اما به تدریج در حال اعلام آماری است که هر روز بر آمار آن افزوده می شود.

اما در کشور ما هم اکنون خبرهای فضای مجازی به منبع مردم مبدل شده و شاهد انتشار خبرهای غیرواقعی درباره میزان مبتلایان به ویروس کرونا و فوتی ها در این زمینه هستیم.

البته انتشار خبر مرگ دو شهروند قمی پیش از اعلام ورود کرونا به ایران سبب بی اعتمادی مردم شده و بر این اساس به گفته های مسئولان توجه چندانی ندارند.

امیدوار باشیم مثل مردم ووهان

موضوع قابل تامل دیگر، امیدواری مردم چین در چنین شرایطی بود که رئیس جمهور این کشور از آن به عنوان دوران جنگی یاد کرد.

مردم شهر قرنطینه شده ووهان که در خانه های خود حبس شده اند، شب ها از پنجره همدیگر را صدا می‌زنند و به همدبگر امید می دهند تا با با شرایط به وجود آمده از ویروس کرونا مبارزه کنند. آنان با فریادهایشان یکدیگر را به استقامت و دوام آوردن تشویق می‌کنند و به همدیگر امید می‌دهند.

امیددهی از مسائلی است که باید در کشور ما هم فراگیر شود و به جای اینکه نسبت به وضع کنونی  ابراز ناامیدی کنیم، به خود و یکدیگر امید داده تا این دوران را نیز پشت سر بگذاریم.

پایان پیام/ 414