به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

روزنامه آرمان ضمن انتشار مطلب فوق، از مجیدرضا حریری رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین درباره میزان قابل اتکا بودن این آمار پرسید. حریری در پاسخ گفته است: اگر وزیری آماری می‌دهد حتما قابل اعتناست. اگر چنین حرفی را می‌زند که من به‌عنوان یک فرد عامی آن را حس نمی‌کنم، حتما اطلاعات او از من بیشتر است. اما حتما هم نیاز است که یک فهرست اجمالی از این سرمایه‌گذاری‌ها ارائه شود. وی افزود: نمی‌خواهم بگویم که ایشان خدای ناکرده دروغ می‌گوید اما برای اثبات درستی حرفشان چند مثال بزنند که چه کسی در کجا و چقدر سرمایه‌گذاری کرده است؟ ما اینها را نمی‌بینیم.

این فعال اقتصادی خاطرنشان کرد: برای مثال من به‌عنوان یک سرمایه‌گذار خارجی با آقای وزیر جلسه‌ای دارم و در تعارف می‌گویم که ما علاقه‌مندیم که در فلان پروژه ۱۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کنیم. این را بگذارید کنار. زیرا در سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی یا FDI، باید مشخص باشد که پروژه کجاست و مشخصات آن چیست. وگرنه من نمی‌دانم فرق جلب و جذب چیست. اینها از بازی‌های رایج است. ترجیح می‌دهم تا وقتی این آمار به صورت مستند منتشر نشده کمتر راجع به آن صحبت کنیم و نصیحت دوستانه من هم به وزرا این است که چیزهایی را بگویند که بیشتر باعث عصبانیت آنهایی که دستشان در کار است، نشود!

وی در پاسخ به این سوال که «سوئیس در هفته گذشته از طریق یک کانال مالی، دارو وارد ایران کرده همزمان صحبت‌ها از گشایش در کانال مالی اینستکس بالا گرفته آیا می‌توان این موارد را سیگنال‌های مثبتی دانست؟» گفت: من اصلا اینها را سیگنال مثبت نمی‌دانم. ما در همین سال‌های تحریم مثلا سال گذشته و امسال که اوج تحریم بوده حدود سه میلیارد دلار دارو و تجهیزات پزشکی وارد کرده‌ایم. حالا این رقم ۲/۵ میلیون یورویی فکر می‌کنم بهتر است اصلا راجع به آن حرف نزنیم. اصولا در تاریخ تحریم‌ها در دنیا، یکی از شدیدترین‌ها همین تحریم عراق بوده که جنگ هم در طول آن جریان داشت و همه دنیا و اتحادیه اروپا و شورای امنیت و غیره آن را تحریم کردند و نیروهای چندملیتی هم در آنجا حضور داشتند. حتی آنجا هم غذا و دارو تحریم نبود.

پس اینکه ما ذوق کنیم یا آنها منت سر ما بگذارند که غذا و دارو را از تحریم خارج می‌کنیم که البته به راحتی هم این کار را نخواهند کرد، خیلی به نظر من نباید روی آن هیچ کسی مانور مثبت بدهد. زیرا اصولا در جنگ هم دشمن شما بر اساس قوانین بین‌المللی حق دریافت غذا و دارو دارد. الآن که ما در جنگ هم نیستیم و غیر از تحریم‌های آمریکا، تحت تحریم‌هایی که نام برده شد هم قرار نداریم. به همین دلیل دوستانی که این را به‌عنوان یک هدیه به ملت ایران مطرح می‌کنند، فکر نمی‌کنم ملت ایران صدقه ۲/۵ میلیون دلاری را هم از کسی قبول کند چه رسد به هدیه ۲/۵ میلیون دلاری تحت عنوان دارویی که پولش را هم از پول‌های خودمان که چند سال است نزد آنهاست برداشته‌اند.