به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، شیوه کار در DRT به این صورت است که مسافران از طریق اپلیکیشنی که روی گوشی خود دارند از وجود چنین سرویسی در مکانی که هستند مطلع می‌شوند و اقدام به پرداخت و رزرو صندلی خود می‌کنند این نرم‌ازار با توجه به حجم تقاضا و همچنین با توجه به تاریخچه تقاضا‌ها در زمان یا مکان‌های خاص مینی‌بوس یا اتوبوس یا ون به مسیر مورد تقاضا اختصاص می‌دهد.
مسافر از طریق اپلیکیشن، ساعات و محل دقیق حرکت را مطلع می‌شود و در زمان سوار شدن رسیدی که اپلیکیشن به آن داده است توسط راننده کنترل خواهد شد و از نکات حائز اهمیت در این طرح این است که وسیله اختصاص یافته از خطوط عادی قرض گرفته نمی‌شود بلکه از ظرفیت مازاد یا از وسیله‌های خاص برای این موضوع استفاده می‌شود.
البته باید بگوییم در این شیوه، مسافر سرپا یا ایستاده وجود ندارد و نرخ کرایه آن نیز تابعی از کرایه سرویس‌های دربستی بوده و دارای مصوبه شورای شهر است پس نتیجه می‌گیریم این طرح در تهران و کلانشهر‌های ما قابل اجرا نمی‌باشد، زیرا در چند هفته گذشته با آزادسازی قیمت سوخت اتوبوس‌ها و خوط به گونه‌ای فلج شدند و هر روز به تعداد مسافرانشان افزود شده است.
این درحالی است که علی اعطا سخنگوی شورای شهر در آخرین نشست خبری خود گفته است همه می‌دانند که حمل و نقل عمومی چه مشکلاتی دارد و توقع این بود که بخشی از پول گران شدن بنزین به موضوع توسعه حمل و نقل عمومی داده می‌شد، اما این موضوع نادیده گرفته است.
پس مسیری که تعداد اتوبوس آن در ساعات پیک کاری کم است و دچار ازدحام جمعیت می باشد را نمی شود از قبل رزو کرد و برای صندلی‌ها آن پول داد.
حالا اگر از واکنش‌ها تکذیب‌های مسوولان شورا و شهرداری بگذریم باید این را بگوییم که استفاده از ابلیکشن‌های تلفن همراه نیاز به سواد فضای مجازی دارد این مساله باعث به دردسر افتادن خیلی از پدران و مادرانی است که حوصله و سواد استفاده از موبایل را ندارند و همچنین کودکان و نوجوانانی که گا‌ها از اتوبوس برای رفتن به مدرسه استفاده می‌کنند دچار مشکل می‌شوند، زیرا در فضای عمومی مدارس استفاده از تلفن همراه ممنوع است.
مسافر از طریق اپلیکیشن، ساعات و محل دقیق حرکت را مطلع می‌شود و در زمان سوار شدن رسیدی که اپلیکیشن به آن داده است توسط راننده کنترل خواهد شد و از نکات حائز اهمیت در این طرح این است که وسیله اختصاص یافته از خطوط عادی قرض گرفته نمی‌شود بلکه از ظرفیت مازاد یا از وسیله‌های خاص برای این موضوع استفاده می‌شود.
البته باید بگوییم در این شیوه، مسافر سرپا یا ایستاده وجود ندارد و نرخ کرایه آن نیز تابعی از کرایه سرویس‌های دربستی بوده و دارای مصوبه شورای شهر است پس نتیجه می‌گیریم این طرح در تهران و کلانشهر‌های ما قابل اجرا نمی‌باشد، زیرا در چند هفته گذشته با آزادسازی قیمت سوخت اتوبوس‌ها و خوط به گونه‌ای فلج شدند و هر روز به تعداد مسافرانشان افزود شده است.
این درحالی است که علی اعطا سخنگوی شورای شهر در آخرین نشست خبری خود گفته است همه می‌دانند که حمل و نقل عمومی چه مشکلاتی دارد و توقع این بود که بخشی از پول گران شدن بنزین به موضوع توسعه حمل و نقل عمومی داده می‌شد، اما این موضوع نادیده گرفته است.
پس مسیری که تعداد اتوبوس آن در ساعات پیک کاری کم است و دچار ازدحام جمعیت می باشد را نمی شود از قبل رزو کرد و برای صندلی‌ها آن پول داد.
حالا اگر از واکنش‌ها تکذیب‌های مسوولان شورا و شهرداری بگذریم باید این را بگوییم که استفاده از ابلیکشن‌های تلفن همراه نیاز به سواد فضای مجازی دارد این مساله باعث به دردسر افتادن خیلی از پدران و مادرانی است که حوصله و سواد استفاده از موبایل را ندارند و همچنین کودکان و نوجوانانی که گا‌ها از اتوبوس برای رفتن به مدرسه استفاده می‌کنند دچار مشکل می‌شوند، زیرا در فضای عمومی مدارس استفاده از تلفن همراه ممنوع است.
حالا اگر بُعد‌های اجتماعی و فرهنگی را نادیده بگیریم باید بگوییم از زمانی شورای پنجم شهر تهران و شهردارهای اصلاحطلب روی کار آمده است تنها با آزمون خطا و شهر را اداره می‌کند و ابتدا نام یک پروژه را به میان می‌آورد اگر واکنش‌ها بر ضد آنان بود که سریعا مدیران عقب نشینی می‌کنند مانند طرح پولی شدن بزرگراه‌ها و یا همین اتوبوس‌های DRT، اما اگر واکنش مردم به طرح خنثی‌تر بود بی سروصدا طرح را اجرا می‌کنند مانند طرح کاهش آلودگی هوا خواه طرح موفقی باشد یا خیر!
نظر شما