به گزارش خبرگزاری فارس, در حقیقت قبل از فراگیرشدن فضای مجازی در جامعه، انتشار اظهارنظر افراد مختلف جامعه حتی مسوولین نظام، مدیران و نمایندگان مجلس عمدتاً از طریق انجام مصاحبه، سخنرانی و یا نگارش مقالات و یادداشت ها در رسانه ملی و نشریات صورت می گرفت و قطعاً اینگونه اظهار نظر با مطالعه و کمترین خطای راهبردی همراه بود. با وجود چنین رویکردی کمتر به خاطر داریم که جراید یا رسانه ملی به انتشار اظهار نظر هنرپیشه‌ها، فوتبالیست‌ها ، خواننده‌ها و ... در مورد مسائل غیرمرتبط با رسته فعالیت آنها پرداخته باشند.

در چند سال اخیر به مدد فضای مجازی و دربرگیری بالای این رسانه‌ها، بازار اظهارنظر در باب مسائل گوناگون اجتماعی ، فرهنگی، ورزشی، اقتصادی و ... داغ شده است و افرادی که در یک زمینه مثلاً ورزش، خوانندگی، هنرپیشگی و ... دارای مهارت هستند (سلبریتی) و حتی افرادی که دارای مهارت خاصی نیستند و به واسطه داشتن چهره زیبا یا فعالیتی خاص و ... به شهرتی رسیده‌اند (اینفلوئنسر) به راحتی می‌توانند نظرات‌شان را در باب موضوعات مختلف بیان و در فضای مجازی منتشر سازند.

البته این همه داستان نیست و قصه آنجا غصه‌ناک می‌شود که این افراد بدون در نظر گرفتن مختصات شرایط موجود یا رویداد حادث شده، بدون داشتن سواد رسانه‌ای درخور و حتی بدون اطلاعات کافی از حادثه رخ داده، اقدام به انتشار نظرات مختلف و گاهاً خلاف واقع می‌کنند که گاهی اوقات این ایده‌پردازی منجر به التهاب در جامعه شده و چه بسا آسیب‌هایی جسمی یا روحی جبران‌ناپذیری به افراد وارد می‌شود.

در واقع با گسترش ابزارهای صوتی و تصویری در جامعه و شباهت بسیار نزدیک آنها به ابزار خبرنگاری، بسیاری از افراد جامعه (حتی قشر تحصیل کرده و یا نماینده مجلس) گرفتار توهم داشتن توانایی فعالیت رسانه‌ای شده و با افزودن واژه فعال رسانه‌ای به انتهای منصب شغلی‌شان (نظیر فرهنگی و فعال عرصه رسانه، کارشناس حقوق و فعال رسانه‌ای، قصاب و فعال رسانه‌ای و ... ) به خود اجازه می‌دهند در باب مسائل مختلف جامعه ( حتی بدون کسب آگاهی از مختصات و ابعاد حادثه ) اظهارنظر کنند!

این مدل فعالیت رسانه‌ای بی‌محتوا و بدون مطالعه و آگاهی از قوانین در کردستان بی‌شباهت به مسافرکشی افرادی نیست که در مسیر بازگشت از اداره به منزل چند مسافر هم جابجا کنند تا پول بنزین خوروی‌شان تامین شود!

بی‌هیچ تردید قضاوت یا اظهارنظر افرادی که تفاوت یا املای صحیح  معدنی و مدنی یا قضایی و غذایی را نیاموخته‌اند فاقد محتوی علمی و اجتماعی است و حتی اگر بپذیریم این افراد نیاز به دیده‌شدن ندارند و به اندازه کافی مشهور هستند، قطعاً نیاز به آموزش دارند.

اولین گام در آموزش نیز آشنایی با پذیرش عواقب اظهارنظر خلاف واقع یا ملتهب‌کننده جامعه است که در کشور ما متاسفانه هیچ زیرساخت یا برنامه ای برای روشنگری در این خصوص طراحی نشده است و افراد بدون واهمه از عواقب انتشار یک خبر یا حتی شایعه به تولید یا باز نشر آن می‌پردازند.

با وجود اینکه قانونگذار در این خصوص قوانینی تقنین کرده است و حبس‌های کوتاه مدت و حتی بلندمدت برای جرایم مشابه در نظر گرفته است، اما به جهت عدم آشنایی با قوانین افراد بسیاری وقعی به این قوانین نمی نهند و بی‌مهابا بدون آگاهی از صحت یا سقم ماجرا سهواً یا عمداً به انتشار اخبار و اظهار نظرات گوناگون می‌پردازند.

هر چند گستردگی فضای مجازی و شمار بالای اعضای این حوزه سرزمینی اجازه بررسی و نظارت به همه ابزارهای خبرپراکنی و مطالب منتشر شده توسط افراد مختلف را نمی‌دهد، ولی بی‌توجهی مطلق به این عرصه و ولنگاری مجازی نیز به هیچ عنوان پسندیده نیست.

جا دارد مسوولان حوزه فرهنگ و رسانه و دست اندرکاران فضای مجازی استان با درایت و مداقه بیشتر ضمن توجه به مقوله آموزش و توسعه سواد رسانه‌ای در جامعه، در جهت مقابله جدی با برهم زنندگان آرامش جامعه و انتشاردهندگان اخبار کذب نظرات پوچ و التهاب‌آمیز و شایعات بی‌اساس(در هر مقام و جایگاه)،  عزم خود را جزم کرده و زمینه را برای استفاده منطقی و مثبت از این فضای پرکاربرد فراهم سازند. 

انتهای پیام/79006/2330