به گزارش ایرنا به نقل از  پایگاه اینترنتی نوبل پرایز، کمیته نروژی نوبل این جایزه را به پاس تلاش‌های نخست وزیر اتیوپی برای دستیابی به صلح و همکاری بین‌المللی و به ویژه به دلیل ابتکار قاطعانه و سرنوشت‌ساز وی برای حل مناقشه مرزی با کشور همسایه اریتره اعطا کرد.

این جایزه همچنین به منظور قدردانی از کلیه ذینفعانی است که برای صلح و آشتی در اتیوپی و مناطق شرقی و شمال شرقی آفریقا فعالیت می‌کنند. «آبی احمد» در آوریل ۲۰۱۸ که به سمت نخست وزیری اتیوپی برگزیده شد، تصریح کرد که آرزو دارد مذاکرات صلح را با اریتره از سر بگیرد.

او با همکاری نزدیک با «ایسایاس آفورکی»، رئیس جمهور اریتره، به سرعت اصول توافق صلح را برای پایان دادن به بن‌بست طولانی «نه صلح، نهجنگ» میان دو کشور تدوین کرد. این اصول در اعلامیه‌هایی که «آبی» نخست وزیر اتیوپی و «آفورکی» رئیس جمهوری اریتره در ژوئیه و سپتامبر گذشته امضا کردند، قید شده است. یک فرض مهم برای دستیابی به این موفقیت، تمایل بی‌قید و شرط «آبی احمد» برای پذیرش حکم داوری یک کمیسیون مرزی بین‌المللی در سال ۲۰۰۲ بود.

دستیابی به صلح، تنها از اقدامات یک حزب ناشی نمی‌شود. زمانی که نخست وزیر آبی دست خود را برای کمک به منظور رسیدن به صلح به سمت رئیس جمهوری اریتره دراز کرد، آفورکی دست وی را گرفت و کمک کرد تا رویه صلح میان این دو کشور به رسمیت شناخته شود. کمیته نروژی نوبل ابراز امیدواری کرد که این توافق‌نامه صلح به ایجاد تغییرات مثبت در کل جمعیت اتیوپی و اریتره کمک کند. در اتیوپی، حتی اگر کارهای زیادی باقی مانده است اما آبی احمد اصلاحات مهمی را آغاز کرده است که به بسیاری از شهروندان امید به زندگی بهتر و آینده‌ای روشن‌تر می‌بخشد.

 وی ۱۰۰ روز اول نخست وزیری خود را صرف برطرف کردن وضعیت اضطراری کشور، اعطای عفو به هزاران زندانی سیاسی، متوقف کردن سانسور رسانه‌ها، قانونی کردن گروه‌های غیرقانونی مخالف، عزل رهبران نظامی و غیرنظامی مشکوک به فساد و افزایش چشمگیر تأثیر نفوذ زنان در زندگی سیاسی و اجتماعی اتیوپی کرد. وی همچنین متعهد شده است که با برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه، دموکراسی را تقویت کند.

جایزه صلح نوبل سال ۲۰۱۸ نیز به «دنیس موکویگی» و «نادیا مراد» به دلیل تلاش برای پایان دادن به استفاده از خشونت جنسی به عنوان ابزار جنگی تعلق گرفت.

از سال ۱۹۰۱ تا سال ۲۰۱۸ میلادی، ۹۹ جایزه صلح نوبل اعطا شده است. تاکنون ۲۴ سازمان برنده این جایزه شده اند و ۲ جایزه صلح نوبل میان سه نفر تقسیم شده است؛ همچنین ۱۷ زن برنده جایزه صلح نوبل شده اند و تنها یک نفر به نام «له دوک تو» ( Le Duc Tho) از دریافت جایزه صلح نوبل امتناع کرده است. «له دوک تو» که در سال ۱۹۷۳ برنده جایزه صلح نوبل شد، با استناد به وضعیت جنگی ویتنام، خود را در موقعیتی برای دریافت این جایزه نمی‌دانست.

جایزه صلح نوبل هر ساله در شهر اسلو، در حضور پادشاه نروژ و در سالگرد مرگ نوبل در ۱۰ دسامبر ارائه شده، و تنها جایزهٔ نوبلی است که در استکهلم داده نمی‌شود. بر خلاف دیگر جایزه‌ها، برنده جایزه صلح نوبل گاهی اوقات به یک سازمان (مانند کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، تنها دریافت‌کننده سه جایزه) به جای یک فرد تعلق می‌گیرد.

کمیته نروژی نوبل هر ساله جایزه صلح نوبل را به شخصی که بیشترین یا بهترین کار را برای دوستی بین ملت‌ها، به وسیلهٔ لغو یا کاهش ارتش‌های دائمی و برگزاری و ترویج کنگره‌های صلح انجام داده، اهدا می‌کند.

جایزه صلح نوبل یکی از پنج جایزهٔ نوبل است که در آن برندهٔ جایزه یک مدال، یک دیپلم افتخار و جایزه نقدی متفاوت در هر سال را دریافت می‌کند. همان‌طور که در وصیت‌نامه نوبل نوشته شده‌است، این جایزه می‌بایست توسط کمیته نروژی نوبل، اداره و توسط کمیته‌ای از پنج نفر به انتخاب پارلمان نروژ اعطا شود.