عقب نشینی آمریکا به مثابه چراغ سبز ترامپ به اردوغان برای تحقق رؤیای قدیم "عثمانی" در جدا کردن مناطقی از سوریه و ملحق کردن آن به خاک سلطان جدید عثمانی است؛ بویژه که ترامپ اعلام کرد ادامه حمایت از نیروهای کرد در منطقه بسیار پر هزینه است از این رو از کردها خواست به حل و فصل اوضاع خود با ترکیه ودیگر کشورها بپردازند.
نیروهای سوریه دموکراتیک(قسد) که وعده های آمریکا مبنی بر اجازه ندادن به اردوغان در انجام هرگونه حمله نظامی علیه مناطق کرد در شمال سوریه را باور کرده بودند، از زبان "کینو جبریل" سخنگوی قسد، اقدام امریکا را نوعی "خنجر زدن از پشت" توصیف کردند.
تحولات دراماتیک در مناطق کردنشین در شمال سوریه، این روزها، برای کسانی که با سیاست آمریکا آشنایی دارند، غافلگیر کننده نبود؛ سیاستی که مبتنی بر اصول اخلاقی نیست بلکه در وهله اول بر منافع آمریکا و در راس آنها منافع اسراییل مبتنی است؛ آمریکا در صورتی که ببیند، برخی روابط به نفعش نیست، با سهولت تمام همه متحدان خود را فدا می کند.
از همان ابتدا روشن بود که اقدام اردوغان برای گشودن مرزهای خود به روی هزاران تکفیری به منظور ورود به سوریه، در راستای تضعیف و فرسوده کردن این کشور است. وی همچنین مرزهای کشورش را به روی پناهندگان سوری باز کرد تا به اهرم فشاری به منظور انجام طرحهای خود برای جدا کردن مناطق وسیعی از سوریه به بهانه ایجاد منطقه امن و اسکان پناهندگان استفاده کند.
اردوغان در سخنرانی اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل در حضور رهبران جهان علنا از توطئه ترکیه علیه خاک سوریه خبر داد؛ زمانی که مرزهای آن منطقه را 500 کیلومتر و عمق آن را بین 30 تا 50 کیلومتر تعیین کرد.
روزنامه "الاخبار" لبنان به نقل از رسانه های ترکیه جزییات این نقشه را برملا کرد؛ این نقشه در پی ساخت 10 شهرستان که تعداد ساکنان آن 30 هزار نفر و متشکل از 140 روستا با جمعیتی حدود 5 هزار نفر برای هر روستاست. در این شهرستان ها و روستاها دهها مدرسه و دانشگاه و مسجد و بیمارستان و ورزشگاه و شهرهای صنعتی و خاک زراعی وجود خواهد داشت. این طرح برای اسکان دادن دو میلیون سوری حدود 25 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت که آنکارا آن را با کمکهای مردمی گردآوری خواهد کرد.
این جنایت بزرگ که اردوغان قصد دارد علیه ملت سوریه مرتکب شود، از جنایات کشتار جمعی و پاکسازی نژادی نیز فراتر می رود؛ زیرا اردوغان با شمال سوریه مانند باندهای صهیونیستی رفتار می کند؛ صهیونیست ها، فلسطین را سرزمینی بدون ملت در نظر گرفتند. اردوغان در واقع مرتکب دو جنایت می شود؛ وی کردها را به زور از مناطق خود بیرون می کند و به جای آنها بیش از دو میلیون سوری را به زور آنجا اسکان می دهد.
در مقابل خیانت آمریکایی ها و پافشاری اردوغان برای برپایی "مناطقی تحت اشغال عثمانی" در شمال سوریه، رهبران کرد گزینه ای به جز بازگشت به آغوش دولت سوریه و ممانعت از اجرای نقشه "عثمانی" فاجعه بار اردوغان ندارند؛ اختلافات کردها با دولت سوریه هرچقدر که بزرگ باشد، اما این اختلافات در حد خطر اشغالگری که کردهای سوریه را برای زندگی در خاک آبا و اجداد خود به رسمیت نمی شناسد، نیست.
* نبیل لطیف