تماشای مسابقه‌های جهانی وزنه‌برداری در سنگین‌وزن، جذابیت همیشگی‌اش را برای هواداران ورزش ایران نداشت. چراکه این بار دیگر خبری از یک قهرمان ایرانی در این رقابت‌ها نبود. در سال‌های گذشته عادت کرده بودیم که طلای سنگین‌وزن، همواره در تسخیر ستاره‌های ایرانی باشد. حسین رضازاده برای چندین سال مرد بدون رقیب دسته به اضافه 105 کیلوگرم وزنه‌برداری به شمار می‌رفت و پس از او نیز بهداد سلیمی توانست موفقیت‌های بسیار زیادی به دست بیاورد. رضازاده و بهداد هر دو در المپیک طلا گرفتند و حسین رضازاده در المپیک آتن رکورد جاودانه 263 کیلوگرم را نیز به نام خودش ثبت کرد. این رکورد برای سال‌ها دست نخورده ماند اما سرانجام تالاخادزه گرجستانی با رسیدن به رکورد 264 کیلوگرم، قوی‌ترین مرد تاریخ وزنه‌برداری جهان لقب گرفت. همه می‌دانستند که این اتفاق بالاخره دیر یا زود خواهد افتاد. ورزش ایران برای مدت‌ها دو رکورد درخشان و خارق‌العاده داشت. علی دایی در فوتبال آقای گل رده ملی جهان به شمار می‌رفت و حسین رضازاده نیز صاحب بهترین رکورد وزنه‌برداری در دسته سنگین‌وزن بود. رکورد علی دایی به وسیله کریس رونالدو تهدید شده و احتمالا دیر یا زود شکسته خواهد شد. رکورد حسین رضازاده نیز بعد از 15 سال دستخوش تغییر شده و این تالاخادزه بود که به سلطه هرکول ایرانی در وزنه‌برداری دنیا پایان داد.

حسرت روبه‌رو شدن با شاهکارهای تالاخادزه، وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم وزنه‌برداری ایران دیگر یک چهره فوق‌العاده را در این دسته در اختیار ندارد. شاید اگر ورزش ایران هم قدر استعدادهای ویژه‌اش را بیشتر می‌دانست، حالا تالاخادزه به تنهایی در این دسته آقایی نمی‌کرد. وزنه‌برداری ایران سال‌ها قبل استعداد خارق‌العاده‌ای مثل سعید علی‌حسینی داشت. نوجوان نابغه‌ای که در رده سنی خودش همه رکوردهای دنیا را جابه‌جا کرد. مدیران فدراسیون هرگز به اندازه کافی از این قهرمان جوان مراقبت نکردند و پس از مثبت اعلام شدن آزمایش دوپینگ برای دومین بار، او به صورت مادام‌العمر از وزنه زدن محروم شد. فدراسیون جهانی سرانجام این حکم را کاهش داد اما سعید علی‌حسینی دیگر برای سال‌ها از مدال دور مانده بود. شاید اگر او با این بحران‌ها دست و پنجه نرم نمی‌کرد، امروز حریف اصلی تالاخادزه در میادین جهانی محسوب می‌شد. با این وجود حالا قهرمان گرجستانی، یکه‌تاز سنگین‌وزن در دنیا به شمار می‌رود. از همین حالا یک حقیقت آشکار در مورد المپیک توکیو وجود دارد. باید بپذیریم که طلای المپیک 2020 در دسته فوق‌سنگین به تالاخادزه خواهد رسید و ایران نخواهد توانست که در این دسته به مدال طلا برسد. کاش حداقل این اتفاق، یک تلنگر بزرگ برای ورزش در ایران باشد. کاش از همین حالا از استعدادهای بی‌شمار وزنه‌برداری برای مدال‌های آینده استفاده کنیم و یک روز دوباره رکورد قوی‌ترین مرد جهان را از تالاخادزه و دیگران پس بگیریم. این اتفاق اصلا دور از دسترس نخواهد بود اما به شرطی که دست از غفلت همیشگی‌مان برداریم و بیشتر از گذشته، حواس‌مان به مهره‌های مستعد باشد. مهره‌هایی که می‌توانند یک روز رکوردهای بزرگ دنیا را جابه‌جا کنند.