حسن عباسی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «صدای منو می‌شنوید؟» به کارگردانی صادق پروین آشتیانی که مدتی است، به نمایش گذاشته شده است، درباره وضعیت فروش این فیلم گفت: من از فروش این فیلم راضی نیستم اما باید ریشه‌های هر پدیده‌ای را جستجو کرد بنابراین باید دید چرا فیلم ما با شکست کامل در گیشه مواجه شده است؟ البته من انتظار فروش میلیاردی را نداشتم اما فکر هم نمی‌کردم فروش «صدای منو می‌شنوید؟» در این حد ضعیف و زیر ۵ میلیون تومان باشد.

او ادامه داد: فیلم من در سال ۹۵ ساخته و در سال ۹۶ کارهای فنی آن تمام شد به طوری که از سال ۹۶ به دنبال اکران «صدای منو می‌شنوید؟» بودم اما فضای اکران برای این فیلم ایجاد نشد. اوایل شهریورماه به شورای عالی اکران نامه نوشتم و روز سوم شهریور ماه به من گفتند باید از سوی بنیاد سینمایی فارابی کارهای اکران «صدای منو می‌شنوید؟» را پیگیری کنی چون سینما فرهنگ متعلق به این بنیاد است و در ساخت آن مشارکت سی درصدی داشته است.

دهه اول محرم کسی سینما می‌رود؟

این تهیه‌کننده افزود: من به آن‌ها گفتم با توجه به جایگاهی که دارید این وظیفه شماست که برای فیلم‌ها فضا ایجاد کنید چون ۲ سال است که این فیلم ساخته شده است. بعد از تشکیل جلسه شورا در روز یکشنبه به من گفتند فیلم شما قابلیت اکران در روز چهارشنبه را دارد و ما به شما ۲ هفته اکران می‌دهیم. در همان زمان ما در آستانه ورود به ماه محرم بودیم. با این وجود فیلم در روز چهارشنبه در حالی اکران شد که اصلا مواد تبلیغی مثل تیزرهای آن آماده نبود و ما بعد از مدتی این اقلام را تهیه کردیم. «صدای منو می‌شنوید؟» در دهه اول اکران شد که من نمی‌دانم اصلا در این دهه کسی به سینما می‌رود یا نه؟

عباسی عنوان کرد: باید به این موارد تعطیلی چند روزه سینماها را نیز اضافه کرد این در حالی است که در نظر داشتند در روز چهارشنبه ۲۷ شهریورماه فیلم را از اکران بردارند. ضمن اینکه من می‌دانم گاهی سینماداران این فیلم را اکران نمی‌کنند و می‌گویند مخاطبان «صدای منو می‌شنوید؟» به حد نصاب نرسیده بنابراین ما نمی‌توانیم این فیلم را به نمایش بگذاریم. وقتی این عوامل دست به دست هم می‌دهند طبیعتا این شرایط برای فیلم ایجاد می‌شود.

مجبور شدم اکران در این شرایط را بپذیرم

این تهیه‌کننده اظهار کرد: من ۲ سال تلاش کرده بودم اما به فیلم من فرصت اکران نداده بودند به همین دلیل مجبور شدم اکران در چنین بازه زمانی را بپذریم چون اگر نمی‌پذیرفتم معلوم نبود فیلم چه سرنوشتی پیدا می‌کند از سوی دیگر یک نوع خوش خیالی گریبان من را گرفته بود و فکر می‌کردم می‌توانم از نهادها و سازمان‌هایی که وظیفه‌شان ایجاب می‌کند از چنین فیلم‌هایی حمایت کنند، کمک بگیرم اما در کمال تاسف و تعجب هیچ کدام از این سازمان‌ها هیچ قدمی برای «صدای منو می‌شنوید؟» برنداشتند برای مثال مسئولان بنیاد روایت به من گفتند این فیلم در چارچوب حمایت‌های ما نیست، مسئولان بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس به ما گفتند ما وظیفه‌ای در این زمینه نداریم، مسئولان انجمن انقلاب و سینمای دفاع مقدس نیز گفتند سیاست‌های جدید ما هنوز اجرایی نشده است. ارتباطاتی هم با مجموعه معاونت فرهنگی بسیج برقرار کردیم که آنها هنوز جوابی به ما نداده اند. نهادهایی که درباره حمایت از آثار دفاع مقدسی شعار می‌دهند هیچ قدمی برای این فیلم برنداشتند و گویا پشت عنوان هایشان پنهان می‌شوند و تنها بودجه می‌گیرند. من اصلا ادعا نمی‌کنم که فیلم شاهکاری ساخته ام اما «صدای منو می‌شنوید؟» یک فیلم بسیار شریف و در جهت تکریم خانواده شهداست. در این فیلم می‌بینیم که صدای ایثار و فرهنگی در جامعه ما گم شده که این صدا در وجود بچه‌ها رزمنده بوده است. من هیچ شعاری نمی‌دهم، زیر علم هیچ کسی سینه نمی‌زنم اما به آن بچه‌ها احساس دین می‌کنم و به نظرم همه مشکلاتی که گریبان‌گیر جامعه شده به این دلیل بوده که صدای آن بچه‌ها در مسابقه پول پرستی و طمع یک عده گم شده است؛ من حرف‌های احساسی نمی‌زنم بلکه به این باور رسیده و فیلم را بر مبنای همین باور ساخته‌ام.

عباسی بیان کرد: به نظرم عوامل و سلایقی به صورت مستقیم و غیر مستقیم به اعضای شورای صنفی نمایش وارد و باعث می‌شود آنها نتوانند با عدالت رفتار کنند البته من آنها را متهم نمی‌کنم اما حاصل تصمیمات آنها خیلی مناسب نیست.

او عنوان کرد: از بنیاد سینمایی فارابی و شخص آقای پیماندار خزانه دار وقت و همکارانشان که رفتار بسیار منطقی، مسئولانه و درست داشتند، تشکر می‌کنم. بعد از اینکه فیلم ساخته شد و من به تنگنا خوردم به سراغ مسئولان این بنیاد رفتم و ما را کمک کردند و این موضوع برای من قابل ستایش است ضمن اینکه برخوردهای بسیار خوبی با ما داشتند.

این تهیه کننده در پایان توضیح داد: نهادهایی که از آنها نام بردم به نظرم باید تکلیف خود را مشخص کنند و بگویند وظیفه حمایتی دارند یا نه. اگر وظایفی دارند به آن عمل کنند و اگر ندارند بگویند که چرا این جایگاه‌ها را اشغال کرده اند و عنوان کنند که به سراغشان نرویم.