به گزارش خبرگزاری فارس، رقابت‌های جهانی کشتی فرنگی و گزینشی المپیک در حالی روزهای 23 تا 26 شهریورماه در شهر نورسلطان کشور قزاقستان برگزار ‌شد که 36 فرنگی کار در 6 وزن المپیکی، سهمیه حضور در بازیهای المپیک 2020 توکیو را بدست ‌آوردند که سهم ایران از 6 سهمیه ممکن 3 سهمیه در اوزان 60، 77 و 130 کیلوگرم بود.

نمایندگان کشورمان موفق به کسب 3 مدال برنز توسط علیرضا نجاتی، محمدعلی گرایی و سعید عبدولی شدند. میثم دلخانی و امیر قاسمی منجزی هم به عنوانی بهتر از پنجمی نرسیدند.

شاگردان بنا در حالی با 75 امتیاز و کسب عنوان چهارمی به کار خود پایان دادند که تنها 4 امتیاز از تیم سوم و رفتن روی سکو کم آوردند. روسیه با 132 امتیاز قهرمان شد، ازبکستان با 80 امتیاز بر سکوی دوم ایستاد و گرجستان با 79 امتیاز سوم شد. ایران نیز بالاتر از قزاقستان میزبان با 75 امتیاز چهارم شد. قزاقستان با 72 امتیاز در جایگاه پنجم قرار گرفت.

تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان بار دیگر با هدایت محمد بنا گام در یک رویداد المپیکی (کسب سهمیه) گذاشت؛ تیمی جوان که شاید خیلی ها پیش از مسابقات حساب ویژه ای روی آن باز نمی کردند و حتی علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی بارها در مصاحبه های گوناگوان عنوان کرده بود که نباید از تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی کشورمان در مسابقات جهانی و حتی المپیک توقع بالایی داشته باشیم، اما هیچگاه نمی توان از محمد بنا، به عنوان معمار نوین کشتی فرنگی توقع و انتظار نداشت.
تیم ملی کشتی با ترکیبی دگرگون شده نسبت به دوره قبل که بیشتر نفرات آن را جوانان تشکیل می دادند روی تشک نورسلطان حاضر شد به طوری که حتی 2 مدال آور مسابقات جهانی سال‌های قبل (حسین نوری و مهدی علیاری) بدلیل مصدومیت از ترکیب تیم بیرون گذاشته شدند تا شاهد یک جوانگرایی‌ بی‌سابقه در کشتی فرنگی باشیم؛ درست مانند بدو ورود محمد بنا به تیم ملی.
شاید برخی منتقدان از نتایج کسب شده توسط فرنگی کاران کشورمان در مسابقات جهانی 2019 تعبیر به ناکامی کنند، اما با نگاهی به عقبه این تیم و بررسی آماری نتایج کسب شده در دوره های قبلی مسابقات جهانی به خصوص مسابقات جهانی که در آن سهمیه المپیک توزیع شده است به خوبی متوجه کار بزرگ بنا و شاگردانش در قزاقستان خواهیم شد.
در تیم محمد بنا شاید تنها 2 - 3 چهره باتجربه نظیر سعید عبدولی، محمدعلی گرایی و امیر قاسمی منجزی و البته تا حدودی رامین طاهری حضور داشتند که نسبت به سایرین حضور در میادین رسمی بزرگسالان را تجربه کرده بودند، اما جوانان باانگیزه‌ای همچون ناصرپور، تاب، کاویانی‌نژاد و ساروی هم این فرصت را داشتند تا خودی نشان دهند، هر چند برخی از این فرصت نهایت استفاده را بردند و برخی دیگر نتوانستند اعتماد کادر فنی را جلب کنند و نمره قبولی بگیرند و شاید در آینده این فرصت مجددا در اختیار آنها قرار داده نشود.

همانطور که قبل از شروع رقابت های جهانی گفته شد با توجه به فرصت کوتاه کادرفنی (8 ماه) و از طرف دیگر جوانگرایی صورت گرفته، بدون شک قبل از هر چیزی کسب سهمیه‌های کامل المپیک در این رویداد از اهمیت بالاتری برای تیم ایران برخوردار بود تا محمد بنا و همکارانش در ادامه راه با خیال راحت‌تری فارغ از نگرانی برای کسب سهمیه المپیک به آماده‌سازی تیم خود برای حضوری قدرتمند در المپیک توکیو بپردازند؛ اتفاقی که در المپیک قبل برای ایران گران تمام شد.

در آخرین مسابقات جهانی که به عنوان یکی از مراحل گزینشی المپیک در سال 2015 به میزبانی لاس‌وگاس در آمریکا برگزار شد، تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان موفق به کسب 3 سهمیه از 6 سهمیه ممکن شد که کار را در ادامه راه برای نمایندگان کشورمان سخت کرد به طوری که حمید سوریان یکی از امیدهای کشتی ایران در المپیک 2016 ریو، تمام توان خود را در این راه گذاشت و با بدنی رنجور و خسته به برزیل رسید تا عملا چیزی برای ارائه در المپیک نداشته باشد.
کشتی فرنگی در مسابقات جهانی لاس‌وگاس در اوزان 75، 85 و 98 کیلوگرم توسط عبدولی، اخلاقی و رضایی به سهمیه رسید و در اوزان 59، 66 و 130 کیلوگرم دل به میادین بعدی بست.
البته یکی از نکات نگران کننده در این دوره کاهش یک مرحله‌ای مسابقات گزینشی است که به طبع باعث کاهش تعداد شرکت‌کنندگان و سخت‌تر شدن مسیر رسیدن به سهمیه خواهد شد. در این دوره اتحادیه جهانی کشتی بعد از مسابقات جهانی برای هر قاره یک گزینشی قاره ای در نظر گرفته است و در نهایت یک گزینشی جهانی در بلغارستان.
مسابقات گزینشی المپیک در قاره آسیا از 8 تا 10 فروردین 1399 در شهر ژیان چین برگزار خواهد شد و در صورت کامل نشدن سهمیه ها کشتی گیران در رقابت‌های گزینشی جهانی که 11 تا 14 اردیبهشت ماه در صوفیه بلغارستان برگزار می شود باید به میدان بروند.
تیم ملی کشتی فرنگی در اوزان 67، 87 و 97 کیلوگرم موفق به کسب سهمیه نشد که با توجه به جایگاه کشی گیران سنگین وزن ما در آسیا به نظر نمی رسد مشکلی برای کسب سهمیه در اوزان 87 و 97 داشته باشیم.

ساروی با نمایش خوبی که در این مسابقات داشت، با وجود اینکه تنها چند ماه است با تشخیص فنی محمد بنا از 87 به 97 کیلو آمده و نسبت به رقبای بالای 100 کیلوگرمی اش وزن به مراتب پایین تری داشت (چیزی حدود 92 کیلوگرم)، نوید روزهای خوب و درخشان را در وزن پنجم المپیکی به عنوان جانشین شایسته قاسم رضایی، فرنگی کار پرافتخار المپیکی می دهد. شاید اگر این جوان مازندرانی کمی باتجربه تر و خوش شانس تر بود و البته داوران یاری می کردند می توانست در همین قزاقستان و نخستین حضور جهانی اش همه مدال بگیرد و هم سهمیه، اما نشد.
ساروی با غلبه با کشتی گیران بلغار (نایب قهرمان جهان) و کوبایی دست به کار بزرگی زد و حتی توانایی شکست آرتور آلکسانیان بزرگ را هم داشت و حتی اگر کمک داوران نبود می توانست چنگ ایلدیم باتجربه را نیز مقهود توانایی خود کند، اتفاقی که خیلی دور نیست و با پختگی ساروی تمام مدعیان مقابل او زانو خواهند زد

البته در 87 کیلوگرم هم طاهری می توانست به سهمیه برسد، او نیز با وجود عملکرد خوبی که داشت نتوانست مقابل داوران در دیدار مقابل حریف آلمانی قد راست کند، هر چند که وی فرصت درخشان در خاک قرار گرفتن حریف را برای رسیده به پیروزی از دست داد و اگر کمی باهوش تر بود اجازه نمی داد سرنوشتش به رأی داوران گره بخورد، اما طاهری هم جوان است و می تواند مسیر روشنی پیش روی خود داشته باشد.  
 اما در سوی مقابل در 67 کیلوگرم کار بسیار سخت خواهد بود چراکه هیچکدام از آسیایی ها موفق به کسب سهمیه نشدند. کشتی گیران کره جنوبی (ریو هانسو)، قزاقستان، ازبکستان، چین، قرقیزستان و... در کنار ایران نبرد سختی برای کسب سهمیه خواهند داشت و به نظر می رسد کار نماینده ما هم در این مسابقات سخت تر از قبل خواهد بود و در صورت ناکامی تنها میدان جهانی صوفیه بلغارستان باقی خواهد ماند.
در هر حال به نظر می رسد می توان به تیم جوانی که بنا به قزاقستان آورد اعتماد کرد؛ تیمی که در صورت سرمایه گذاری و حمایت های بی دریغ حرف های زیادی در المپیک 2020 توکیو خواهد داشت.

* برگ برنده بنا در نورسلطان

در وزن 60 کیلوگرم (وزن اول المپیکی)  بعد از سال ها محمد بنا یک چهره ویژه رو کرد؛ علیرضا نجاتی، جوانی که شاید خیلی ها به توانایی های او باور نداشتند و به دیده تردید به آن می نگریستند.
نجاتی که در سال 2018 مدال نقره جوانان آسیا و برنز جوانان جهان را از آن خود کرده بود و در مسابقات امسال جام تختی با شکست مقابل مردانی در فینال به مدال نقره رسید. با تمام این اوصاف نجاتی ماموریت اصلی اش را با کسب سهمیه المپیک به ثمر رساند و بعد از آن بود که دست به کار بزرگی زد و حتی با وجود قرعه های سختی که داشت موفق به کسب مدال برنز آنهم با پیروزی مقابل المورات تاسمرادوفی که تمام سبک وزن های ما با او مشکل داشته اند.
در سوی مقابل نجاتی مغلوب کشتی گیر ژاپنی شد که در فینال اجازه خودنمایی به سرگئی املین، قهرمان جهان از روسیه نداد که نشان از این دارد مغلوب حریف قدرتمندی شده است که از شانس های اصلی کسب مدال طلا در المپیک هم خواهد بود.

شاید در این شرایط بهترین خبر و اتفاق برای محمد بنا پیدا کردن یک کشتی گیر قابل اعتماد و شش دانگ در عین جوانی برای حضور در المپیک باشد؛ اتفاقی که می تواند ایران را در رویداد بزرگی مانند میدان المپیک صاحب مدالی خوش رنگ کند.
البته با شناختی که از بنا داریم می‌دانیم که با تمام وجود از چنین داشته‌های ارزشمندی محافظت خواهد کرد تا آنها را به اوج افتخار برساند.

*ضعف هایی که توی ذوق زد

البته با تمام این اوصاف نباید از نقاط ضعف این تیم چشم پوشی کرد بخصوص عملکرد کشتی‌گیران در اوزان غیرالمپیکی. سعید عبدولی، کشتی‌گیر کهنه‌کار و باتجربه تیم ملی در حالی به مدال برنز وزن 82 کیلوگرم رسید که کسب کمتر از طلا برای او قابل تصور نبود و کسب برنز نمی‌تواند نتیجه مطلوبی برای او و تیم ملی باشد، بخصوص اینکه مغلوب کشتی‌گیری شد که حریف چندان مطرحی نبود و به اصطلاح به کمتر از خودش باخت، هرچند عبدولی مدعی شد که مصدوم بوده و سرماخورده، اما این توجیهات هم دلیل نمی‌شود از دست دادن مدال طلا را از عبدولی قبول کنیم.

در 72 کیلوگرم در حالی که پیش از مسابقات همه حساب ویژه‌ای روی کاویانی نژاد به عنوان دارنده 2 مدال طلای جوانان جهان و پدیده تیم ملی باز کرده بودند، نه تنها انتظارات را برآورده نکرد بلکه عملکردی ناامید کننده داشت و با شکست در همان دور نخست تمام رویاهایش نقش بر آب شد و حتی رویاهای تیم ایران را هم برای رفتن روی سکو برباد داد، چه بسا که اگر او می‌توانست حداقل در جمع 8 کشتی‌گیر برتر وزن خود قرار بگیرد، اکنون تیم ایران روی سکوی سومی ایستاده بود.

در نهایت همانگونه که قبل از آغاز مسابقات توضیح داده شد، اگر به این تیم اعتماد و از آن حمایت شود چه بسا بتوان بازهم شاهد معجزه‌ای دیگر در میدان المپیک باشیم، به بنا و شاگردانش اعتماد کنیم و در فاصله کوتاه باقیمانده تا المپیک به جز حمایت به چیز دیگری فکر نکنیم.

انتهای پیام/س