به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، امروزمحمود رضایی مستندساز فوتبال، میهمان برنامه سلام صبح بخیر شبکه سوم سیما بود.

رضایی در ابتدا گفت: با دوستم رضا میرکریمی سال 73 که تب فوتبال در ایران داغ شده بود و همه درباره نسل طلایی که ممکن بود ایران را بعد از سالها به جام جهانی ببرد صحبت می کردیم. بحث مصاحبه با عربستان پیش آمد و میرکریمی گفت بد نیست مستندی بسازیم و زیارتی بکنیم.

وی افزود: ما رفتیم یک مستند 1 قسمتی بسازیم که به 10، 45 دقیقه تبدیل شد و اولین بار بود که یک گروه فضایی به جز مستطیل سبز را می دیدند. مردم عادت کرده بودند از سوت داور تا سوت داور را ببینند و این شروع کار در جام جهانی 1998 بود.

رضایی تاکید کرد: آن زمان تیم رسانه بزرگی  بودیم و بعدها فقط گروه ما اجازه داشت کنار تیم ملی باشد. متاسفانه ما به خاطر حادثه ای که قبل از بازی رخ داد باعث شد تیممان انسجام خوبی نداشتیم. شب تمرین بین دو تا از بازیکن های تیم ملی کنتاکتی پیش آمد که روی تیم تاثیر گذاشت. این لحظه را فقط من و یکی دو نفر دیگر دیدیم و حتی مربیان هم از آن بی خبر بودند.

وی یادآور شد: این دو با هم قهر بودند و قهرشان لطمه بزرگی به تیم ما زد و 1 بر صفر باختیم. آنها در زمین بازی با هم قهر بودند و حرف نمی‌زدند.

این مستندساز درباره اتفاقات بازی قطر که با شکست دو بر صفر ایران همراه شد گفت: آنجا خیلی شلوغ بود و حتی آقای مایلی کهن روی پله های هواپیما خیلی اعتراض کرد و گفت اگر خبرنگاران بیایند من نمی آیم. وقتی من اولین بار او را در اتاق هتل دیدم به نظرم رسید چیزهایی که درباره اش می گویند صحت ندارد. او یک آدم بسیار خوب است که ایران را به معنای واقعی دوست دارد و در کارش جدی است.

رضایی با بیان اینکه بله او سختگیر بود اما کیروش سخت گیرتر بود، درباره بازی با کره شمالی در دوران برانکو و در سال 2005 تاکید کرد: بازی سخت و چالشی بود و داور اشتباهی نکرد اما دو سه تا سوت زد و استادیوم خیلی بزرگ بود و با آن تماشاچی بازی کردن خیلی سخت است.

وی ادامه داد: من و علیرضا نیکبخت اولین کسانی بودیم که از رختکن بیرون آمدیم. پای او هم آسیب دیده بود و تا اتوبوس تیم ملی 10، 20 متر بود و آن جلو جمعیت زیادی بودند در حالی که در پروتکل های ال سی نیست که مردم باشند و خیلی غیرمنطقی بود. ما چند قدم که رفتیم از این جمعیت خشمگین ترسیدیم. علیرضا که یک قدم عقب گذاشت هواداران حمله کردند و ما تمام راهرو را دویدیم و دوباره به رختکن برگشتیم و حتی درشان هم قدیمی بود و در را به سختی بستیم.

رضایی تصریح کرد: ما 4،5 ساعت آنجا حبس بودیم و نمی توانستیم بیرون بیاییم. تا اینکه پلیس آمد و مردم را متفرق کرد.

وی درباره ویدئویی که پخش شد گفت: در آن اردو شرایطی بود که بعد از چند سال فدراسیون ها اعتماد می کردند و می دانستند ما یک تیم حرفه ای مستندساز هستیم. 2007 رسول پنالتی حساسی زد که خراب شد و ما حذف شدیم. من این ها را رصد می کردم و از آقای قلعه نویی پرسیدم شما می دانستید؟ گفت نه.

این مستندساز درباره باخت سه بر یک به بحرین برای جام جهانی 2002 تاکید کرد: شب بدی برای همه بود. من فکر می کنم که ما نباید این همه مدت آنجا می ماندیم. استادیوم تایلند آتش گرفت و بازی عقب افتاد. ما در فرودگاه بودیم و اینکه 9 روز آنجا بودیم ضربه زد. من داخل رختکن نبودم اما کنار تیم ملی بودم.

وی درباره تلاش ماموران برای دستگیری علی دایی بعد از بازی گفت: او خیلی غیرتمند است و اعتراضات بسیاری داشت. گارد ویژه آمد که او را ببرد. تیم خبرنگاری حمایت کردند و گفتند بدون ایشان پایمان را از زمین بیرون نمی گذاریم و نمی رویم.

این مستندساز با بیان اینکه در دوران کی روش هم کنار تیم ملی بوده، یادآور شد: آقای کفاشیان مرا به او معرفی کرد و گفت من 20 سال است با تیم ملی ام و او استقبال کرد. اما روز بعد در تمرین گفت نه من چنین چیزی در قراردادم ندارم و نمی توانم یک تیم را کنار تیمم نگه دارم. ولی تیم ما حرفه ای بود و در اولین بازی در ازبکستان خودش مرا صدا کرد و گفت داخل بیا. ما در رختکن می رفتیم ودر همه اردوها کنار کیروش بودیم. انضباط در شیوه مدیریتی کیروش حرف اول را می زد و ما کنار هم بودیم.

رضایی یادآور شد: دادکان یک مدیر شایسته و کاربلد بود ما فکر می کردیم باید همه جا را پر کنیم و بگوییم به ما آسیب زده اند ولی او به ما گفت حرف مرا گوش بدهید به تمام تیم ملی گفت اگر کسی در مصاحبه پرسید بگویید یک اتفاق عادی بود و اتفاقی بود و هوادارانش خشمگین بودند. حتی به من گفت فیلم نگیرم. چون آنها از این موضوع بهانه می گیرند و رقیب ما ژاپن را اینجا نمی آورند و به چین می برند تا 5 تا به کره بزند و ما باید دنبال او بدویم.

رضایی اذعان کرد: همیشه فدراسیون ها در این سالها به ما لطف داشته اند. من و تیمم حتی یک چایی با هزینه فدراسیون ها نخورده ایم اما متاسفانه ما همراه تیم ملی نیستیم. البته فیلممان «هوادار ایرانی» را ساختیم که درباره جام جهانی و جام ملت ها است و قرار بود عید از گروه ورزش شبکه سه پخش شد و به دلایل کاملا حرفه ای پخش نشده و به زودی پخش می شود. ولی من به آقای تاج نامه زدم و گفتم ما می خواهیم کنار تیم ملی باشیم، هیچ انتظاری هم نداریم و حتی کمک مالی هم به تیم ما می کنیم. ایشان که دو دهه است مرا می شناسد ظرف چند ساعت جواب دادند خیلی ممنون ما خودمان داریم مستند می سازیم.

وی در پایان گفت: شما از آقای تاج و ساکت بپرسید این مستند کجاست؟ در سه سال اخیر جز من کسی با تیم ملی نبوده است و گرچه با ما همکاری نکردند اما مستندمان را ساختیم اما اگر آقای تاج و ساکت مستندی ساخته اند نشان بدهند. این ها تاریخ یک کشور است و اگر در سه سال گذشته مستندی ساخته اند بفرمایند.