گروه بین‌الملل: لندن هرگز گمان نمی‌کرد، برگزیت به بزرگ ترین و لاعلاج ترین دردسر بریتانیا پس از جنگ جهانی دوم تبدیل شود. لندن از یک طرف چاره‌ای جز طلاق از اتحادیه اروپایی ندارد و از طرف دیگر افکارعمومی این کشور پذیرای این اتفاق نیستند. ورای نگرانی‌های اقتصادی که ذهن مردم انگلیس را درگیر خود کرده است، احتمال فروپاشی امپراتوری کت قرمزها قوت گرفته است. گسل‌های قدیمی ایرلند، اسکاتلند و حتی ولز فعال شده اند. 
به گزارش رسانه‌های، دهها هزار نفر در اعتراض به تصمیم دولت محافظه کار «بوریس جانسون» برای تعلیق پارلمان و خروج بدون توافق انگلیس از اتحادیه اروپا دیروز (شنبه) در سراسر این کشور دست به تظاهرات زدند.
معترضان در لندن مقابل دفتر نخست وزیری بریتانیا در خیابان داونینگ استریت که در مجاورت پارلمان قرار دارد تجمع کرده و شعارهایی را در اعتراض به سیاست‌های دولت جانسون برای خروج از اتحادیه اروپا سر دادند.
آنها همچنین شعارنوشته‌هایی را در دست دارند که روی آن نوشته است «خیابان‌ها را قرق می‌کنیم تا دموکراسی اجرا شود» و «در برابر بسته شدن پارلمان مقاومت می‌کنیم».
برخی معترضان همچنین تصویر جانسون که به «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا شبیه است را حمل کرده و روی آن نوشته‌اند «دروغ گو».
در این حرکت اعتراضی شماری از نمایندگان مجلس از جمله شخصیت‌های بلند پایه احزاب سیاسی مخالف دولت، همچون «جرمی کوربین» رهبر حزب کارگر و اعضا کابینه در سایه، حضور دارند.
علاوه بر لندن در ۳۰ شهر دیگر بریتانیا از جمله بیرمنگام، منچستر، گلاسکو، کمبریج، لیورپول، نیوکاسل و بریستول هم تظاهرکنندگان به خیابان‌ها ریخته‌اند.
کوربین در حمایت از معترضان گفته است:‌ «خشم مردم از تعطیلی دموکراسی گوش‌ها را کر کرده و آنها حق دارند برای دفاع از حق خود در خیابان‌ها تظاهرات کنند.» 
تاکتیک ملکه
بررسی تاریخ سیاسی انگلیس نشان می‌دهد که تعلیق پارلمان این کشور به مدت طولانی پنج هفته، اولا در ۴۰۰ سال گذشته اقدامی کم سابقه و دوما تاکتیکی است تا الیزابت دوم درباره نحوه خروج لندن از اتحادیه اروپا اعمال نظر کند.
اینکه در مدت تعطیلی پارلمان چه تحولاتی رخ داده و دستگاه سلطنتی چه دستورات پشت پرده ای را صادر خواهد کرد هنوز مشخص نیست اما ساده ترین سناریویی که رسانه‌های انگلیس به آن پرداخته‌اند، کاهش زمانی است که قانونگذاران فرصت خواهند داشت تا مانع خروج بدون توافق این کشور از اتحادیه اروپا شوند.
به عبارت دیگر اگر نمایندگان مجلس که روز سه‌شنبه از تعطیلات تابستان بازمی‌گردند نتوانند در یک هفته‌ تصمیم نخست وزیر و مجوز ملکه را باطل کنند، پارلمان از هفته دوم سپتامبر طبق قانون به مدت پنج هفته تعطیل خواهد شد تا به گفته «بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس پیام جدی لندن درباره خروج این کشور از اتحادیه اروپا «به هر قیمتی» به سران بروکسل ارسال شود.
اما نکته قابل توجه در این است که جانسون به رغم حمایت سرسختانه از برگزیت و خط و نشان‌هایی که تاکنون برای رهبران کشورهای اروپایی کشیده، مخالف خروج غیر دموکراتیک انگلیس از اتحادیه اروپا است.
او در نامه‌ای که به طور گسترده‌ در رسانه‌های انگلیس بازتاب یافته، گفته است با تعلیق پارلمان برای تحقق برگزیت مخالف است. جانسون در این نامه که به نمایندگان حزب محافظه کار از گروه «یک ملت» نوشته، می‌افزاید: به عنوان کسی که مایل هستم نخست وزیر یک ملت دموکراتیک شوم، معتقدم که باید در مجلس بر سر برگزیت اجماع ایجاد شود.
این نامه زمانی نوشته شده بود که «ترزا می» نخست وزیر سابق انگلیس نتوانست بر سر پیش‌نویس قرارداد خروج این کشور از اتحادیه در پارلمان به توافق برسد و بحث تعلیق پارلمان به عنوان راه حلی برای خروج از بن بست برگزیت داغ شده بود.
با این حال نه دولت «ترزا می» و نه سایر اعضا دولت تمایلی به تحقق برگزیت از طریق دور زدن پارلمان نشان ندادند.
در واقع شاید بتوان اینطور گفت برای دولتی که برخاسته از پارلمان و از جنس نمایندگان مجلس است، حتی تحقق اصلی ترین سیاست ملی انگلیس هم نمی‌تواند به قیمت دور زدن و تعطیلی پارلمان جذابیت چندانی داشته باشد.
اما برای دستگاه سلطنتی انگلیس که شاهد افزایش اعتراضات مردمی و تزلزل پایه‌های حکومت است، تحقق برگزیت بطور قطع امری اجتناب‌ناپذیر است.
نقش سلطنت در نظامی سیاسی انگلیس
در نظام سیاسی انگلیس، پارلمان پس از یک دوره قانونگذاری تعطیل و سپس با سخنرانی عالی ترین مقام سلطنتی و تفویض اختیارات قانونگذاری طی مراسم تشریفاتی آغاز بکار می‌کند.
این رویداد معمولا پس از برگزاری انتخابات سراسری و یا روی کار آمدن دولت جدید رخ می‌دهد و در این حد فاصل نمایندگان مجلس قادر به تصویب لایحه‌ای نخواهند بود.
این فرایند گر چه ساده به نظر می‌رسد اما بررسی تاریخ انگلیس نشان می‌دهد که تعطیلی پارلمان و بازگشایی رسمی آن، تاکتیکی بوده تا دستگاه سلطنتی بتواند از طریق تاخیر در اجرای قوانین، در امور داخلی کشور اعمال نظر کند.
«پراروگیشن» یا تعطیلی پارلمان اولین بار در قرن ۱۵ میلادی مورد استفاده قرار گرفت که دولت انگلیس برای ارائه توضیح به پارلمان فراخوانده شد.
در آن زمان پارلمان مسئول تصویب مالیات و هزینه‌های سلطنتی بود اما پس از اتمام کار، نمایندگان توسط پادشاه اخراج شدند.
به مرور زمان که قدرت پارلمان بیشتر شد، سلطنت از تعطیلی دستگاه قانونگذار برای اعمال قدرت در امور داخلی کشور استفاده کرد. «جیمز چهارم» در  سال ۱۶۰۸ میلادی برای مواجهه با اپیدمی بیماری تیفوس پارلمان را تعطیل کرد و «چارلز یکم» هم که به بیشترین زمان اطاله پارلمان معروف است، دستگاه قانونگذار را که با قانون خراج شاه مخالف بود به مدت ۱۱ سال معلق کرد.
البته در تاریخ معاصر مدت زمان تعطیلی پارلمان به این اندازه طولانی نبوده و در ظاهر سلطنت به درخواست نخست وزیر، پارلمان را تعطیل و بازگشایی می‌کند.
طبق رویه‌های سنتی، نمایندگان سه بار در پارلمان را روی نماینده دستگاه سلطنتی که حامل پیام بازگشایی پارلمان است می‌بندند تا به صورت نمادین استقلال دستگاه قانونگذار را نشان دهند.
آنها سپس در سالن مجلس اعیان رژه رفته و پس از انجام تشریفات، به سخنرانی عالی ترین مقام سلطنتی درباره برنامه‌های دولت گوش می‌کنند.
بر اساس برنامه اعلام شده بوریس جانسون در نظر دارد تا برای تحقق برگزیت، پارلمان این کشور را که تاکنون سه بار به طرح دولت سابق درباره چگونگی خروج از اتحادیه اروپا رای مخالف داد، تعلیق کند.
او چهارشنبه گذشته ظاهرا این پیشنهاد را با ملکه انگلیس مطرح کرده و مورد موافقت قرار وی قرار گرفته است.
بنابراین، پارلمان انگلیس از هفته دوم سپتامبر (اواسط شهریور ماه) تا ۱۴ اکتبر (۲۲ مهر) یعنی کمتر از دو هفته قبل از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا تعلیق می‌شود.
این مساله خشم افکار عمومی را بر انگیخته و گروه‌های مخالف برگزیت قرار است امروز در سراسر انگلیس دست به تظاهرات بزنند. «جرمی کوربین» رهبر حزب مخالف دولت انگلیس گفته است: خشم مردم از تعطیلی دموکراسی گوش‌ها را کر کرده و آنها حق دارند برای دفاع از حق خود در خیابان‌ها تظاهرات کنند. باتوجه به اینکه دو نخست وزیر پیشین انگلیس در مسیر تحقق برگزیت قربانی شدند، حالا باید منتظر ماند و دید آیا ملکه انگلیس می‌تواند همچنان از پشت پرده و به شکل سنتی، کشور 
را از این بحران عبور دهد؟