به گزارش هنرآنلاین به نقل از واحد ارتباطات و رسانه اداره کل هنرهای تجسمی، مظفری در متن این پیام آورده است : قرار، پای جنگل‌های انبوه بلوط، انگار تفاوتی هست بین شما با دیگران. اینکه شما این همه خاطرخواه و مشتاق دارید، موضوع عجیبی است.
اینکه هنرمندان بزرگ، برای وقت و ساعات زندگی‌شان برنامه دارند و هر دعوت و حضور و داوری را نمی‌پذیرند ولی پای شما که پیش کشیده می‌شود، برای دیدن و بودن کنارتان، چمدان‌شان را می‌بندند و سفر می‌کنند به سمت دینار کوه، قلاقیران و کبیر کوه، یعنی؛ شماها فرق دارید. به خیال من، بین جشنواره "هنرهای تجسمی جوانان" با بقیه جشنواره‌ها، تفاوت هست. شاید برای شما هم جالب باشد که خودتان بدانید، در بین آدم بزرگ‌های هنر این سرزمین، این همه دوستدار و مشتاق دارید! لابد فکر می‌کردید که فقط شما هستید که دلتان می‌خواهد چند روز کنار بهترین اساتید هنر ایران کارکنید، زندگی کنید و تجربه بیاندوزید در کوله بارتان. بگذارید رازی را برایتان فاش کنم!
به همان میزان که شما شوق انتخاب شدن و بودن و آموختن از اساتید بزرگ این خاک را داشتید، بزرگانی از هنر ایران را دیده‌ام و صدای مهربان‌شان را شنیدم که برای بودن کنار شما و این جشنواره، پیغام بزرگوارانه فرستادند و بار سفر بستند به سمت دریاچه دوقلوی سیاه گاو، تنگه رازیانه و جنگل‌های انبوه بلوط. شاید پیدا کردن دلیلش کار سختی نباشد! شما استعدادهای هنر این سرزمین‌اید، شما اکتشاف دانشمندان هنر این بوم و اقلیم هستید در عصر تکنولوژی و غوغای ستارگان.
شما برگزیده‌اید پیش از هر داوری و قضاوت، اگر؛ قدرِ خودتان را بدانید و مراقبش باشید. اگر جای پای اساتیدتان را دنبال کنید و مطالعه کنید، بی‌آنکه بخواهید قدم‌های‌تان را -دقیقا- جای پای آنها بگذارید و فرم راه رفتن‌شان را تکرار کنید. (قرار نبود شما را نصیحت کنم و اصلا هم قرار نیست)
اینکه- امروز - اینجایید و بین هزاران هنرمند جوان کشور نام شما، دقیقا شما ١٢٨ هنرمند برتر جوان کشور را منتشر کرده‌اند، حتما شایسته بودید و هستید که -امروز- اینجایید.
دوستان من در دبیرخانه جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، بعد از ربع قرن تجربه، این بار از اساتید هنر خواستند تا برایتان نامه بنویسند. در روزگاری که کبوتران نامه‌رسان و صندوق‌های زرد پستی به افسانه و خیال و تاریخ پیوسته‌اند. لابد نامه‌ها به دست شما و خیل زیادی از جوانان با استعداد این مرز و بوم رسیده است. لطفا نامه‌ها را دوباره و چندباره بخوانید. رازهای زیادی میان این واژگان نهفته است. شما پیدایش کنید. شما کشف‌اش کنید. نمی‌گویم مسیر را کوتاه کنید، اما پیش از سفر، بنشینید پای سخن آنها که پیش از ما و شما این راه را پیموده‌اند. خیلی‌ها امید بسته‌اند و چشم دوخته‌اند به شما، به ذهن خلاق‌تان، به سرانگشتان با ذوق‌تان، به خیال‌هایی که در سرمی‌پرورانید و آنچه در سر می‌سازید و می‌کِشید و ثبت می‌کنید! خیال‌های‌تان، "چون لحظه شوق، شبهه، انتظار و نگرانی در گشودن بسته بزرگی که نمی‌دانی در آن چیست چون سفر نخستین با هواپیما بر فراز اقیانوس، چون غوغای درونم، لرزش دل و دستم در آستانه دیدار..."ست برای همه ما. گفتم خیلی‌ها! و این واژه را با دقت انتخاب کردم که نگفتم خیلی از ما و دبیران و داوران و ستاد جشنواره. "خیلی‌ها" یعنی همه آنهایی که ایران عزیز را بزرگ و سربلند می‌خواهند. "خیلی‌ها "یعنی همه امیدواران به فردای بهتر برای این خاک. این آب. این بوم و این مردم نجیب.
گفتنی است، بیست و ششمین جشنواره ملی هنرهای تجسمی جوانان ایران با شعار "نرسیده به درخت، دو قدم مانده به گل" از سی ام مرداد تا سوم شهریور ماه در ایلام در حال برگزاری است . اختتامیه این جشنواره، عصر یکشنبه، سوم شهریور ماه در دانشگاه ایلام برپا می شود و برترین های جشنواره تجسمی جوانان ایران در رشته های نه گانه هنرهای تجسمی معرفی خواهند شد .
نظر شما