استقلال ليگ نوزدهم بدون شک مرموزترين و پيچيده‌ترين تيمي خواهد بود که در تمام ادوار ليگ برتر ديده شده است؛ تيمي که 15، 16 بازيکن خود را از دست داده و با تعدادي بازيکن جوان و کم‌نام‌و‌نشان گام به عرصه رقابت خواهد گذاشت. گرچه بازيکناني همچون حسيني، دانشگر، شجاعيان، اسماعيلي، قائدي و تبريزي سابقه بازي در ليگ‌هاي گذشته را دارند، اما حقيقتا جز اسماعيلي هيچ‌يک جزو حلقه اول بازيکنان استقلال محسوب نمي‌شوند. البته حساب وريا غفوري هم جدا است و او در سال‌هاي اخير همواره يکي از کليدي‌ها بوده و شايد بتوان گفت او يگانه بازيکني است که نسبت به ديگر بازيکنان تجربه بيشتري دارد. اين حجم از تغييرات، ترکيبي نو را پديد خواهد آورد؛ تيمي با نفرات تازه و احتمالا تاکتيکي تازه.

آندره‌آ استراماچوني در جريان بازي‌هاي تدارکاتي استقلال کوشيد به ترکيب اصلي نزديک شود. به احتمال فراوان او ليگ را با بازيکناني شروع خواهد کرد که طي روزهاي اخير در تمرينات کنارش بودند و عرق ريختند. در واقع اگر بازيکناني همچون علي کريمي و حتي روزبه چشمي و شايد هم پژمان منتظري به استقلال بازگردد - و يا نفرات ديگر- آنها هم جايي در ترکيب اصلي نخواهند داشت و استراماچوني تيمش را بر اساس بازيکنان موجود ارنج خواهد کرد.

رويکرد استراماچوني کاملا درست است. ترکيب اصلي بايد به بازيکناني برسد که در روزهاي داغ تابستان تمرينات منظمي را سپري کرده‌اند و اين تصميم نادرستي است که بازيکنان تازه از راه رسيده ناگهان در ترکيب قرار بگيرند. احتمالا در روزهاي آتي، تعدادي بازيکن جديد در تمرين استقلال ديده خواهند شد که سرمربي استقلال به آن نيز اشاره‌اي داشته اما بعيد است حضور بازيکنان جديد تاثيري در انتخاب‌هاي استراماچوني داشته باشد. او ليگ را با بازيکناني استارت خواهد زد که تمرينات بيشتري را در کنارش سپري کرده‌اند.

به احتمال زياد استراماچوني شيوه‌اي را به کار خواهد گرفت که استقلال با آن بيگانه نيست. او روي بازي با روش 1-3-2-4 تاکيد دارد؛ روشي با تک مهاجم و 3 بازيکن هجومي پشت سرش. در اين سيستم ظاهرا استقلال داراي يک مهاجم راس است اما در اصل با 3يا 4بازيکن هجومي مقابل حريف قرار مي‌گيرد. استراماچوني در بازي‌هايي که با استقلال پشت سر گذاشته علاقه‌اش به بازي با اين روش را نشان داده است. او به بازي کردن با مهاجمان در سايه اهميت مي‌دهد؛ سيستمي که در اينترميلان نيز به اجرا درمي‌آورد. سرمربي استقلال بر اين باور است که داشته‌هاي کنوني راهي جز بازي با اين روش را باقي نمي‌گذارند و بايد با همين اصول تاکتيکي به ميدان برود.

اما استقلال در اين روش از کدام بازيکنان بهره خواهد گرفت؟ اکنون کفه ترازو به سمت اين بازيکنان سنگين‌تر است (يکي از ميان تبريزي يا ديابانه در راس) و بازيکناني همچون دشتي، شجاعيان و اسماعيلي پشت سرش. مسعود ريگي و احتمالا يکي از ميان فرشيد باقري يا علي کريمي هم مي‌توانند ترکيب هافبک‌هاي دفاعي را تشکيل دهند.

البته استراماچوني دستش در خط حمله بسيار باز‌تر از اين دايره بازيکنان است. بلبلي، قائدي و... را براي بازي در پست مهاجم در سايه در اختيار دارد که احتمالا يک بازيکن خارجي هم در روزهاي آتي به اين جمع اضافه خواهد شد.به‌نظر مي‌رسد استقلال مشکلي در خطوط هجومي نداشته باشد. دست استراماچوني براي ايجاد هر تغيير مثبتي در تيمش کاملا باز است اما شايد آن نقطه‌اي که استقلال را در طول ليگ آزار دهد خط دفاع باشد؛ جايي که قرار است سياوش يزداني و محمد دانشگر به‌عنوان زوج اصلي در قلب دفاع به کار گرفته شوند و زکي‌پور و غفوري در چپ و راست اين منطقه قرار بگيرند. حضور سيدحسين حسيني نيز چندان براي استقلال اطمينان‌بخش نيست اما اين دروازه‌بان ظرفيت‌هاي کافي براي بدل شدن به دروازه‌باني درجه يک را دارد و شايد در طول فصل به دروازه‌باني قابل اتکا نيز بدل گردد.