پایگاه خبری مدیکال ساینس روز یکشنبه گزارش داد، با تزریق آنتی بادی‌های متصل به غضروف به موش‌ها مشخص شد این جانوران پس از دریافت آنتی‌بادی حتی پیش از ظهور علائم التهاب در مفاصل نیز حساسیت بیشتری نسبت به درد دارند.
محققان دریافتند آنتی‌بادی‌هایی که موجب تغییرات رفتاری می‌شوند، شامل آن دسته از آنتی‌بادی‌ها هستند که به عنوان مجموعه‌های ایمنی شناخته می‌شوند و در برگیرنده کلاسترهایی از آنتی بادی‌ها و پروتئین‌های غضروف درون مفاصل هستند. این مجموعه‌ها موجب فعال شدن احساس درد از طریق گیرنده‌های Fc-gamma واقع در نورون‌های درد موجود در بافت‌ها می‌شوند. محققان با کشت نورون‌های درد مربوط به موش‌ها متوجه شدند این سلول‌ها در تماس با مجموعه‌های آنتی‌بادی فعال می‌شوند. این فرایند تنها توسط گیرنده‌های Fc-gamma در نورون‌ها ایجاد می‌شود و گیرنده‌های موجود در سلول‌های ایمنی واکنشی به آنتی‌بادی‌ها ندارند. بنابراین محققان نتیجه گرفتنند مجموعه‌های آنتی‌بادی به طور مستقل از فعالیت سلول‌های ایمنی، عملکردی مانند مولکول‌های تولید کننده درد دارند.
با وجود اینکه تحقیقات با استفاده از موش‌ها انجام گرفت، محققان نشان دادند نورون‌های درد انسان نیز دارای گیرنده‌های آنتی بادی هستند که عملکردی مشابه گیرنده‌های نورون درد در موش‌ها دارد.
آرتریت (التهاب مفاصل) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته می‌شود که یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه می‌شوند. شایع‌ترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده می‌شود.
استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب می‌شوند. آرتروز شایع‌ترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل می‌شود و معمولاً در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهره‌ها بیشتر است. سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلیل بروز آرتروز هستند. استفاده از دارو، ورزش و در موارد حاد، عمل جراحی توصیه می‌شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Journal of Experimental Medicine منتشر شده است.