هر مصاحبه و یادداشتی که از اصلاح‌طلبان درباره محمدعلی نجفی منتشر می‌شود، ملغمه‌ای از افشاگری، قبیله‌گرایی، دروغ و کلی اشتباهات فاحش جریان اصلاحات را بیرون می‌ریزد. جدل غلامحسین کرباسچی با اصلاح‌طلبان کم کم فروکش می‌کند، اما حالا حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران مصاحبه‌ای کرده که نکات قابل توجهی دارد. او در گفت‌وگویی با روزنامه همشهری می‌گوید: «آقای نجفی با توجه به شرایطی که خودشان از آن‌ها اطلاع داشتند، نباید پست شهرداری را می‌پذیرفتند. ما در آن زمان بنا نداشتیم در احوالات شخصی ایشان تفحص کنیم. به عقیده من مهم‌ترین اشتباه زندگی ایشان، پذیرش مسئولیت شهرداری تهران بود، در شرایطی که ایشان از نهاد‌های امنیتی هشدار‌های لازم را دریافت کرده بودند.» در واقع آنچه از برآیند این سخنان روشن است، اطلاع خواص اصلاح‌طلب از وضعیت نامناسب زندگی خصوصی نجفی و هشدار نهاد‌های امنیتی در مورد آن و بی اعتنایی این بزرگان اصلاحات نسبت به آن است. حتی به خود نجفی هم تذکر داده می‌شود، اما او اعتنایی نمی‌کند! مرعشی می‌گوید: «صحبت‌هایی از حضور زنی در زندگی ایشان بود. خبر اولیه توسط یکی از نهاد‌های امنیتی مطرح شده بود. ما جلسه تشکیل دادیم و از ایشان سؤال کردیم و ایشان تکذیب کردند.» مرعشی گزاره ارتباط مشکلات شخصی نجفی با آنچه افشاگری علیه قالیباف می‌نامد، را رد می‌کند: «به‌رغم اینکه دوستان اصلاح‌طلب ما بر این باورند که یکی از دلایل اصلی زمین خوردن آقای نجفی، افشاگری‌های ایشان است، من چندان این تئوری را قبول ندارم. مهم‌ترین پرونده مفاسد در دوره شهرداری آقای قالیباف، پرونده قائم‌مقام ایشان، آقای شریفی است که در این پرونده نه شورای شهر و نه خود دکتر و نه شهردار‌های بعدی نقش تعیین‌کننده‌ای نداشتند و توسط خود نظام به آن پرداخته شده است... ماجرا این است که به ایشان گفته شد که شهرداری را نپذیرید، اما پذیرفتند. همین تخطی برای پیگیری ضعف‌های ایشان کفایت می‌کرد.»
سخنان خیرخواهانه مرعشی در پایان مصاحبه جالب توجه است: «ما باید در ابتدا متوجه باشیم که خانم استاد و خانواده‌اش نخستین قربانی هستند. نباید نمک روی زخم این خانواده بپاشیم و باید تلاش کنیم درد‌های آن‌ها هم تسکین پیدا کند. حرمت نخستین قربانی را نگه داریم و با برداشت‌های شخصی آن‌ها را آزار ندهیم. از سوی دیگر همه می‌دانیم که بسیار حیف است شخصیتی مانند دکتر نجفی به اتهام قتل در انتظار اعدام باشد. در مرحله دوم باید از مقامات قضایی بخواهیم که با حوصله و دقت و وسواس بیشتری پرونده ایشان را بررسی کنند. به هر حال نباید حقی از هیچ‌کدام از طرفین زایل شود. از سوی دیگر من خودم این روز‌ها در خلوت خود توسل می‌جویم و دعا می‌کنم که فرصت دوباره‌ای به آقای نجفی برای زندگی داده شود.»