سرویس تئاتر هنرآنلاین: حصار دور پارک‌ها در زمان مدیریت شهری غلامحسین کرباسچی برداشته شد تا افرادی که قصد ورود به فضای سبز شهری  را دارند بتوانند به راحتی و بدون پیمودن مسیر زیادی وارد آن شوند. اما این اقدام منجر به برداشته شدن حصار اطراف تئاتر شهر که در آن دوران، دارای حریم جداگانه‌ای از پارک بود نیز شد و این موضوع از آن زمان بارها و بارها از سوی مدیران تئاتر شهر و هیئت مدیره خانه تئاتر مورد پیگیری قرار گرفته است؛ چراکه نبود حریمی خاص برای این مجموعه ضمن اینکه از امنیت آن کاسته است اهمیت آن را نیز نازل کرده است. 

مسجل است که با وجود پیگیری‌های بسیار از سوی مدیران و رسانه‌‌ها از شهرداری و شورای شهر تهران، مسئولان شهری گوش شنوایی برای شنیدن درخواست‌های بانیان و حامیان هنر تئاتر ندارند چراکه لزوم و ضروت این هنر در قرن بیست و یک در کشوری که ادعای فرهنگ و هنر دارد چندان که نه، اصلا حائز اهمیت نبوده و نیست. محوطه مجموعه تئاترشهر که زمانی محلی برای دورهمی اهالی فرهنگ و هنر بود رفته رفته‌ مکانی برای فروشندگان مواد مخدر و کارتن خواب‌ها شده و اراذل و اوباش به دادوستدهای نامرتبط با فضای یک مجموعه فرهنگی مشغول شده‌اند.

از زمان بازگشایی ایستگاه مترو در مقابل تئاتر شهر هم که باز هم اهالی تئاتر نسبت به آن واکنش منفی داشتند با وجود قول مدیران شهری برای اینکه این محوطه تبدیل به بساط فروشندگان دورگرد نشود، این روزها شاهد هستیم که به بازار روز و محلی برای کسب و کار دستفروشان تبدیل شد. اما همه گلایه‌ها که هر از چندگاهی به نحوی در رسانه‌ها مطرح می‌شد عصر روز یکشنبه وارد فاز جدیدی شد زیرا این مکان فرهنگی و تاریخی شاهد هفت‌تیرکشی دو جوان، به دلیل اختلافات ناموسی شد.

اما در بررسی اتفاقاتی که در دو دهه اخیر برای محوطه تئاتر شهر افتاده هرچند که اهالی هنر پیگیری‌ سرسختانه‌ای نداشته‌اند و همواره به بهانه برگزاری جشنواره و یا وقوع اتفاق خاصی به طرح مطالبات‌شان پرداختند. اما یکی از نابسامانی وضعیت موجود تئاتر شهر را نیز می‌توان به دوران کوتاه مدیریتی در عرصه‌های هنری هم مرتبط دانست چراکه تا مسئولی قصد می‌کند مسئله‌ای را پیگیری کند دوران مدیریتش سرآمده و جایگزین تازه‌ای برای او می‌آید. 

به بهانه اتفاق پیش آمده در محوطه مجموعه تئاترشهر در عصر روز یکشنبه 19 خرداد ماه و ورود این اتقاق به داخل مجموعه تئاتر شهر با 4 مدیر قبلی تئاترشهر و ایرج راد مدیرعامل پیشین خانه تئاتر که در دوران مدیریت‌های خود پیگیر ایمن‌سازی محوطه تئاتر شهر بودند  گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

 

سال‌هاست صدای این ناامنی اطراف تئاترشهر است

حسین پارسایی که سابقه چندین ساله در مدیریت تئاتر شهر دارد در پی وقوع حادثه تیراندازی در محوطه این مجموعه در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: شنیدن اخبار و وقوع چنین حوادثی مقابل یک مجموعه بزرگ فرهنگی تاریخی که محل رفت و آمد و تردد بی‌شمار مردم و هنرمندان است، بسیار باعث تاسف است. در مجموعه فرهنگی که در قطب فرهنگی تهران واقع شده و یک طرف آن مترو و کنارش پارک دانشجو است؛ ما شاهد هفت‌تیرکشی و تیراندازی شدیم و سپس ادامه این جریان به حریم مجموعه تئاتر شهر وارد شده و به هر نحو امنیت خاطر هنرمندان به خطر افتاده است.

او در ادامه افزود: به یاد دارم سال‌ 83 که مدیر مجموعه تئاترشهر شدم، طرح‌هایی از دوره مدیریت هنرمند دوست داشتنی آقای حسین پاکدل را در آنجا دیدم که مبنی بر آن طرح‌ها، با آقای حسین خسروجردی به عنوان یکی از طراحان چیره‌دست مذاکراتی برای طراحی حریم این مجموعه شده بود. این طرح‌ها متاثر از معماری تئاتر شهر برای حفاظت از این بنای فرهنگی تاریخی بود و با معماری این مجموعه هماهنگی داشت تا اهل فرهنگ و هنر و مراجعین در فضای امن و کنترل‌شده‌تری در آن تردد کنند و این محل به باغ نمایش تشبیه و تبدیل شود و احساس نشود تنها مجموعه‌ای وسط چهارراه ولیعصر به نام تئاترشهر داریم؛ بلکه تئاترشهر مانند موزه لوور و بسیاری از بناهای بزرگ دیگر دنیا جاذبه فرهنگی‌اش به حدی شود که همه تحت‌تاثیر آن قرار ‌گیرند؛ حتی مترو، اتوبوس‌ها و مردم.

مدیر اسبق مجموعه تئاترشهر با بیان اینکه روزانه ترددهای بسیاری در فضا و اتمسفر فرهنگی تئاترشهر که معماری بی‌نظیری دارد، صورت می‌گیرد و این فضا باید محافظت شده و به عنوان یک پیشینه فرهنگی و تاریخی برای آیندگان بماند، عنوان کرد: طی آن سال‌ها آقای پاکدل تلاش‌های بسیاری را انجام داد و این جریان به مرحله‌ای نیز رسید و طبیعی بود که شهرداری نیز باید همکاری می‌کرد و تامین بودجه و منابعی صورت می‌گرفت. پس از پایان مدیریت آقای پاکدل، مدیر مرکز هنرهای نمایشی وقت، چندی مدیر تئاترشهر بود تا سال 83 که آقای خسرو نشان به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی منصوب شد و در آن دوران مجموعه تئاترشهر ابتدا به صورت شورایی و سپس مدیریتی اداره می‌شد که من در آن سال‌ها این توفیق را داشتم که ابتدا در شورا باشم و سپس هم به عنوان مدیریت این مجموعه انتخاب شدم.

او در ادامه اضافه کرد: من نیز با هماهنگی با معاونت هنری و رئیس وقت مرکز هنرهای نمایشی طرح مطرح شده در زمان آقای پاکدل را در شهرداری پیگیری کردم. با آقای خسروجردی در این باره صحبت کردیم و این جریان را پیش بردیم تا بتوانیم تامین منابع کرده و حریم تئاترشهر را به نوعی جداسازی کنیم اما نه به معنای کشیدن دیوار و حصار چراکه در آن زمان همه حصارهای پارک‌ها برداشته شده بود و به جای آن شمشاد کاشته شده بود.

پارسایی همچنین افزود: طراحی جداسازی مدنظر برای مجموعه تئاترشهر حصار نبود بلکه بخشی از معماری تئاترشهر و دیدنی بود و طراحی منحصربه‌فردی داشت. به هر ترتیب متاسفانه من هم موفق به دریافت تامین منابع و کسب موافقت شهرداری نشدم و بعدها این موضوع منجر به آن شد که نمایشگاه‌های متعدد، بی‌ارتباط با حوزه فرهنگ و هنر در آن منطقه و حتی در حوض مجموعه تئاترشهر و پیرامون این مجموعه برگزار شود. دستفروشان، توزیع‌کنندگان و فروشندگان مواد مخدر به اطراف مجموعه آمدند و این محل به دلیل مجاورتش با پارک به قدری خطرناک و ناامن شد که به یاد دارم در دوره‌ای بازیگران و هنرمندانی که در این مجموعه مشغول به فعالیت بودند، مجبور شدند به همراه فردی از اتومبیل‌شان تا مجموعه می‌آمدند و پس از اجرای نمایش نیز تا ماشین‌شان همراهی می‌‌شدند. این موضوع برای یک مجموعه فرهنگی مطلوب نیست چراکه ما در ترمینال اجرای نمایش نداریم ما در چهارراه ولیعصر، قطب فرهنگی پایتخت و در مجموعه تئاترشهر هستیم.

این کارگردان و مدیر فرهنگی با بیان اینکه زمانیکه فضای فرهنگی هنری ناامن باشد، به صورت طبیعی ریزش مخاطب وجود خواهد داشت و خانواده‌ها اطمینان نمی‌کنند خود و یا فرزندشان را به این محل بفرستند، خاطرنشان کرد: وقوع حادثه تیراندازی در محوطه مجموعه تئاترشهر مثل آن می‌ماند که جلوی دانشگاه تهران چاقوکشی شود و یا جلوی کتاب‌خانه ملی نارنجک دستی پرتاب شود. همه محیط‌های ما نیازمند امنیت روانی و حرفه‌ای است و باید تردد در این محل‌ها همراه با امنیت خاطر هنرمند و مراجعین باشد.

او ضمن اشاره به اینکه اکنون صدای این ناامنی در قالب شلیک از تفنگ دو آدم خیابانی درآمده در صورتی‌که سال‌هاست صدای این ناامنی اطراف تئاترشهر است، گفت: متاسفم از اینکه هر وقت هر کدام از عزیزان علاقمند، مسئول و دلسوز خانواده و صنف تئاتر خواستند درباره تئاترشهر بگویند نه تنها گوش شنوایی نبوده بلکه همه ما را متهم به این کردند که می‌خواهید حصاری را به دور تئاترشهر بکشید. حصار زمانی معنا پیدا می‌کند که ما احساس کنیم قادر نیستیم آن مجموعه را مدیریت کنیم. فضای بیرونی مجموعه تئاترشهر تحت کنترل و مدیریت نیست و هر آدمی در آن آمدوشد می‌کند و محل رفت و آمد خلافکارانی شده که هر لحظه ممکن است از جیب‌شان سلاح سرد یا گرمی در آورند و این مسئله زیبنده مجموعه تئاترشهر و شرایط فرهنگی ما نیست و باید به همه بر بخورد.

حسین پارسایی همچنین افزود: صدای ناامنی اطراف مجموعه تئاترشهر از بیست سال پیش تاکنون بارها شنیده شده و پژواک آن به گوش مسئولان رسیده و این چند شلیک اخیر شاید تلنگری باشد بر اینکه اگر این بار اقدام نشود شاید خسارات جبران ناپذیری به وجود آید.

مدیرکل سابق اداره کل هنرهای نمایشی در پاسخ به این پرسش که این بی‌مبادلاتی از سوی کیست؟ گفت: همه ما هر کدام به اندازه سهم خودمان مقصریم؛ منِ هنرمند، صنف، مرکز هنرهای نمایشی، وزارت ارشاد و بالاخره در راس آن شهرداری. زمانی‌که مجموعه تئاترشهر رها می‌شود از تامین اعتبار تا تعمیر و نگهداری، بودجه بازسازی ارتقا و تجهیزات، همه ما سهمی در این تقصیر داریم و من نمی‌توانم پس از ده سال که در این مجموعه نبودم، یکباره شهرداری را بابت این موضوع نشانه بگیرم. در وحله نخست خانه تئاتر و مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد هستند که باید به تئاترشهر فکر کنند و آن‌ها باید مطالبه داشته باشند. طبیعی است که هر کس که آمده علاقمند بوده بهترین شیوه مدیریت برای حفظ و صیانت این مجموعه و اطراف آن را داشته باشد اما آن‌ها هم تا جایی برش داشته‌اند.

او همچنین اضافه کرد: اکنون به نظرم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این امکان را دارد تا در راس چند وزارتخانه و نهادهای امنیتی بنشیند و برای مجموعه تئاترشهر فکری جدی کند. تئاترشهر صرفاً سالن تئاتر نیست بلکه نماد تئاتر است. اینجا خانه هنرمندان تئاتر، نماد فرهنگی تاریخی و هنرهای نمایشی ایران است. این مجموعه موزه و میراث تئاتر است و بنابراین از خانه تئاتر، اداره کل هنرهای نمایشی، معاونت امور هنری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خواهش می‌کنم که این مطالبه جدی را از شهرداری محترم داشته باشند تا این مجموعه تحت کنترل باشد و بتوانند با یک معماری منحصربفرد و حتی طرحی که حسین خسروجردی عزیز سال 83 پیشنهاد داد و آقای پاکدل بانی و پیگیر آن بود و ما هیچکدام نتوانستیم به این طرح جامه عمل بپوشانیم، با یک بازنگری مجدد این مجموعه را چنان محافظت و صیانت کرده تا تبدیل به یک پایگاه بزرگ فرهنگی و مطالعاتی شود.

حسین پارسایی در پایان صحبت‌هایش یادآور شد: با این حال همه این اتفاقات به این برمی‌گردد که ما پیگیری‌های‌مان را در مقطع زمانی رها می‌کنیم تا زمانی‌که موضوع و حادثه‌ای پیش آید. همه باید فکر کنیم، نباید بگوییم که ما نشستیم و چرا شهرداری کاری انجام نمی‌دهد؟ به نظرم وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاون مربوطه باید از امروز دست به کار شده و یک بازدید میدانی گذاشته و این موضوع را بررسی و آنالیز کرده و برایش تصمیمی قاطع بگیرند که اگر قرار است اتفاقی بیفتد این مجموعه دستخوش سلیقه و بازی‌های دیگری نشود؛ یک طراحی بکر، ماندگار و تاثیرگذار برای اینکه مجموعه تئاترشهر را از بحران‌های دیروز و امروز نجات دهیم.

 

محوطه تئاترشهر حریم این مجموعه است نه حریم شهرداری

مهرداد رایانی مخصوص درباره اقدامات صورت گرفته در دوران مدیریتش در مجموعه تئاترشهر برای محصور کردن این مجموعه گفت: زمانی‌که من به عنوان مدیر این مجموعه منصوب شدم تاکید موکد بر این بود که به دلیل ترکیدگی لوله‌ها و شرایط نامناسب باید به سرعت بازسازی این مجموعه انجام شود و حتی در آن زمان دفتر طرح‌های عمرانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرد مطالعات 6 ماهه‌ای را پیش رو دارد و فعلاً به این دلیل امکان بازسازی برایش وجود ندارد و پس از آن اقدام خواهد کرد. اما از آنجا که بازسازی فوری تئاترشهر ضرورت داشت معاونت هنری به این نتیجه رسیده بود که بازسازی این مجموعه باید انجام شود. از این رو بنیاد رودکی مجری این طرح شد و بنابراین همزمان با ورود من به این مجموعه، بازسازی آن آغاز شد و تئاترشهر برای مدتی تعطیل بود.

او همچنین در ادامه افزود: من حدود یک سال و نیم مدیریت این مجموعه را برعهده داشتم که از این مدت بالغ بر هفت ماه آن، به بازسازی مجموعه گذشت. در دوران بازسازی عملاً من کاری را انجام ندادم چراکه مجموعه درگیر این امر بود و در آن زمان تنها اقدام من این بود که کنداکتور اجرایی را حفظ کنم تا تئاترشهر از آب و گل درآمده و سپس بیبنیم که چه می‌شود کرد.

این کارگردان و مدرس تئاتر اضافه کرد: پس از بازسازی مجموعه و درست همزمان با شکل‌گیری بحران مترو تحصن اهالی تئاتر با آقای مسجدجامعی در شورای شهر تهران وارد رایزنی شدم. اتفاقاً در همان زمان طی جلسه‌ای که با حضور من، آقایان ایرج راد و عزت الله انتظامی با آقایان مسجد جامعی و محسن هاشمی شکل گرفت، صورتجلسه‌ای نوشته شد که اکنون نیز در مجموعه تئاترشهر موجود است. طی آن صورتجلسه اطلاق نام تئاترشهر بر ایستگاه مترو این منطقه تصویب شد و همچنین طی آن با تاکید شفاهی آقایان مسجدجامعی و هاشمی قرار بر این شد حریم این مجموعه نیز درست شود. طی این جلسه بحث گذر فرهنگ و هنر از تالار وحدت تا تئاترشهر نیز مطرح شد. اما آنچه که مصوب شد نام‌گذاری تئاترشهر بر مترو این منطقه و اضافه شدن سالن به این مجموعه و تعبیه دری در خیابان شیخ هادی برای این مجموعه بود.

رایانی مخصوص در ادامه افزود: دو یا سه سال پیش که آقای مسجد جامعی را دیدم، تغییر نام ایستگاه چهارراه ولیعصر به ایستگاه تئاترشهر را به ایشان یادآوری کردم و یک ماه بعد نام این ایستگاه تغییر کرد.

او با بیان اینکه در دوران مدیریت کرباسچی در شهرداری تهران حصارهای پارک‌ها برداشته شد، خاطرنشان کرد: در آن زمان حتی تئاترشهر نیز دارای حصار بود که در اقدام نخست حصار پارک و سپس حصار مجموعه تئاتر شهر برداشته شد. من مطمئن هستم در صورتی‌که با شهرداری و چند محل دیگر دیالوگ برقرار شود و پیگیری‌های لازم صورت گیرد این مجموعه حریم پیدا خواهد کرد.

مدیر انتشارات نمایش اداره کل هنرهای نمایشی ضمن اشاره به این موضوع که همواره تئاترشهر به دلیل نداشتن حریم، حتی برای اجرای برنامه در محوطه نیز دارای معضل بوده است، عنوان کرد: به نظرم محیط اطراف تئاترشهر حریم و حیاط این مجموعه است و باید خود این مجموعه برای آن برنامه‌ریزی کند و اگر قرار است اقدامی خارج از برنامه‌های این مجموعه در این محوطه صورت گیرد دیگران هستند که باید به تئاترشهر مراجعه کنند نه اینکه این مجموعه برای برگزاری برنامه‌هایش به شهرداری و اماکن مراجعه کند.

 

زمانی به فکر رفع و پیگیری اینگونه مسائل می‌افتیم که حادثه‌ای رخ داده باشد

ایراج راد که سال‌ها مدیرعامل خانه تئاتر بوده است و ایجاد حصار در اطراف مجموعه تئاترشهر را بارها مورد پیگیری قرار داده است، در این باره گفت: پارک دانشجو و مجموعه تئاترشهر در گذشته دارای حصار بود و زمانی از سوی شهرداری اعلام شد که حصار همه پارک‌ها حتی پارک‌های بزرگ نیز باید برداشته شود تا افراد از هر بخشی بتوانند به این مکان وارد شوند و نیاز نباشد که مسیر طولانی را برای ورود به پارک طی کنند.  من منکر این تصمیم نمی‌شوم و به نظرم اقدام بسیار خوبی بود. اما در آن دوران حصار مجموعه تئاترشهر نیز برداشته شد.

او در ادامه اضامه کرد: اما مسئله مجموعه تئاتر شهر که در بخشی از پارک دانشجو است متفاوت است و به اعتقاد من این مجموعه نیازمند طراحی و معماری خاصی برای ایجاد حریم و محصور شدن است که خیلی عجیب و غریب نباشد و متناسب فضای فرهنگی این مجموعه باشد اما در عین حال تئاترشهر را در هاله‌ای قرار دهد که امکان دسترسی به جزء برای مراجعه‌کنندگان به این مجموعه به راحتی میسر نشود.

مدیرعامل اسبق خانه تئاتر با بیان اینکه تئاترشهر نباید به صورتی محصور شود که احساس خفقان ایجاد شود، عنوان کرد: ایجاد این حریم در اطراف مجموعه تئاترشهر باید در حدی باشد که کسانی که در آن محدوده و اطراف آن هستند امنیت و ایمنی لازم را داشته باشند و هنرمندان و هنردوستانی که به این مجموعه مراجعه می‌کنند دوراز هیاهو و مسائل اینچنینی در امنیت کامل باشند. از گذشته تاکنون خواستار این موضوع بوده‌ایم و هم اکنون نیز هستیم.

راد همچین افزود: مجموعه تئاترشهر به عنوان یک مکان فرهنگی هنری و شناخته شده باید از محیط اطراف جداسازی شود چراکه این محل تبدیل به مکانی برای معتادان و دادوستدهای نامناسب و دور از شئونات فرهنگی شده است که این مسئله در شأن و منزلت این مجموعه نیست.

او ضمن اشاره به اینکه تاکنون پیگیری‌های بسیاری برای ایجاد حریم این مجموعه صورت گرفته است، خاطرنشان کرد: با وجود مذاکرات بسیاری که شده است اما متاسفانه به دلیل تغییر و جابه‌جایی مسئولان و مدیران این امر تاکنون محقق نشده است و تا به حال دلیل قانع‌کننده‌ای برای این موضوع به کسانی که پیگیر این جداسازی بوده‌اند، ارائه نشده است.

این بازیگر تئاتر در ادامه اضافه کرد: متاسفانه زمانی ما به فکر رفع و پیگیری اینگونه مسائل می‌افتیم که حادثه‌ای رخ داده باشد. از شهرداری و شورای شهر تهران تقاضا داریم که پیش از رخ دادن اتفاقی دیگر، چاره‌ای برای این مجموعه و مکان‌هایی از این دست بیاندیشند. مکان‌‌های فرهنگی و هنری همچون دانشگاه تهران در سطح شهر وجود دارد که محصور هستند. در مقابل دانشگاه تهران هرگز دست فروشی دیده نمی‌شود و کتابفروشان نیز در آن سمت خیابان اقدام به فروش کتاب‌هایشان می‌کنند. بسیاری از ادارات دولتی، سازمان‌ها و وزارت‌خانه‌ها نیز شرایطی اینچنینی دارند و برخوردار از حریم خاص خود هستند.

ایرج راد در پایان یادآور شد: مجموعه تئاترشهر نیز باید جایگاه خود را داشته باشد و فضای اطرافش متناسب یک مجموعه فرهنگی وهنری باشد.

 

پاک کردن صورت مسئله دردی را مداوا نمی‌کند

اتابک نادری که چند سالی مدیریت مجموعه تئاترشهر را برعهده داشته اما نظری مخالف دیگر مدیران این مجموعه دارد. او در گفت‌وگو با هنرآنلاین گفت: به نظرم با وقوع این اتفاق، تئاترشهر مورد بحث نیست چراکه به نظرم این مکان فرهنگی باید عمومی باشد و چرا باید دور آن را حصار بکشیم؟ مجموعه تئاترشهر باید کارکرد فرهنگی داشته باشد و از این رو در زمان مدیریت پیمان شریعتی اقدام به نورپردازی و چراغ‌کشی این مجموعه شد که تئاترشهر تبدیل به مکانی عمومی شود.

او با بیان اینکه اقدامات برای جلوگیری از بزهکاری باید در همه جا انجام شود نه اینکه برای جلوگیری از چنین اتفاقی مکانی را محصور کنیم، خاطر نشان کرد: ما می‌گوییم جلوی ساختمان مجموعه تئاترشهر نباید بزهکاری و اقدامات خلاف فرهنگی صورت گیرد در صورتی‌که باید ببینیم که چرا بزهکاری تا این اندازه ترویج داشته و چرا اراذل و اوباش به تازگی مسلح شده‌اند. ممکن بود درگیری اخیر در محوطه تئاتر شهر، در داخل پارک صورت می‌گرفت و یک نفر هم کشته می‌شد.

این بازیگر ضمن اشاره به اینکه ابتدا باید بررسی شود که چرا تا این اندازه نظارت و امنیت شهروندی نازل شده است، عنوان کرد: پس از اینکه به چرایی به وجود آمدن و گسترش چنین حوادث و اتفاقاتی پرداخته شد سپس باید نگران مجموعه تئاترشهر باشیم. این اتفاق می‌توانست جلوی یک کتابخانه نیز روی دهد. بحران ما چیز دیگری است؛ زمانیکه مقررات پیچیده باشد و پلیس و امنیت شهری با متخلفان با قاطعیت برخورد کند چنین حادثه‌ای در هیچ مکانی رخ نخواهد داد و در شرایطی که دستگاه‌های مرتبط رسیدگی نکنند شاهد چنین هرج و مرجی خواهیم بود.

او در ادامه افزود: من به عنوان یک شهروند به تیراندازی پیش آمده در محوطه مجموعه تئاترشهر نگاه می‌کنم، چراکه در صورتیکه این مجموعه هم محصور باشد در شرایطی که اینگونه مسائل با برخورد جدی مسئولان امنیتی مواجه نشود، امکان دارد چند متر آن‌طرف‌تر این مجموعه رخ دهد. سرپوش گذاشتن و پاک کردن صورت مسئله دردی را مداوا نمی‌کند و برای این دست از مسائل و معضلات باید فکر اساسی شود.

اتابک نادری در پایان صحبت‌هایش گفت: اتفاق پیش آمده ربطی به تئاترشهر ندارد و ممکن بود این حادثه جلوی یک موزه بدون حصار رخ دهد. اینگونه هرج و مرج‌ها و ناهنجاری‌های اجتماعی باید توسط دستگاه‌های امنیتی مرتبط مرتفع شود.  

 

با طراحی هنرمندانه‌ای امکان آن هست که حریمی برای تئاترشهر در نظر گرفته شود

پریسا مقتدی نیز به عنوان یکی از مدیران پیشین مجموعه تئاتر شهر درباره اتفاق پیش آمده در محوطه این مجموعه گفت: من نیز مانند دیگر مدیران این مجموعه با مسئله ناامنی تئاترشهر مواجه شدم و حتی حالت نگران‌کننده این موضوع در زمان مدیریت من در این مجموعه اوج گرفت. در آن زمان بر تعداد دستفروشان بالاخص در ایام شب‌های عید افزوده و محدوده تئاترشهر مملو از این افراد شد. بخش ناامن و نگران‌کننده این جریان در ساعات نامعمول بود که مخاطره‌ای برای رفت‌وآمد همکاران، هنرمندان و تماشاگران ایجاد کرده و منجر به مشکلاتی شده بود.

او در ادامه اضافه کرد: در این راستا با سازمان زیباسازی شهر تهران و شهرداری منطقه 11 مکاتبات و نامه‌نگاری‌هایی داشتم. خوشبختانه در آن زمان آقای عیسی علیزاده مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران از هنردوستان و تماشاگران حرفه‌ای تئاتر بود و خود موافق پیگیری و ایجاد حریمی برای این مجموعه فرهنگی هنری بود. اما متاسفانه در خلال این پیگیری‌ها محل خدمت آقای علیزاده تغییر کرد و جایگزین دیگری برای او در نظر گرفته شد.

این بازیگر و مدیر فرهنگی همچنین اضافه کرد: با این حال پیگیری این موضوع از طریق آقای مسجد جامعی که او نیز موافق محصور کردن این مجموعه بود ادامه داشت و مکاتباتی در این خصوص صورت گرفت اما شهرداری بر این اعتقاد بود که چون حصار دور پارک‌ها برداشته شده و تئاترشهر نیز در دل پارک دانشجوست، شرایط مساعدی وجود ندارد که دوباره برای آن حصاری در نظر گرفته شود.

مدیر تماشاخانه سنگلج با بیان اینکه با یک طراحی ویژه این امکان وجود دارد که حریمی برای مجموعه تئاترشهر در نظر گرفته شود، خاطرنشان کرد: ایجاد حصار به این معنا نیست که حتماً دیوار و یا نرده‌ای به دور این مجموعه کشیده شود و با طراحی هنرمندان و کارشناسانه می‌شود محدودیتی برای ورودی در اطراف تئاترشهر ایجاد شود و با کمک نیروی انسانی نگهبانی از آن صورت گیرد و این امر نیازمند مطالعات کارشناسی بیشتری است.

او همچنین افزود: در زمان مدیریت پیمان شریعتی نیز پیگیری‌ها، مکاتبات، پیشنهادها و جلساتی در این خصوص انجام شد اما این پروژه همچنان به سرانجام نرسیده است.

مقتدی با بیان اینکه همجواری تئاترشهر در پرترددترین و استراتژیک‌ترین منطقه شهر تهران مسئله ایجاد حریم را سخت و پیچیده می‌کند، عنوان کرد: تئاترشهر در منطقه‌ای واقع شده است که تصمیم‌گیری برای آن نیازمند همت عمومی همه ارگان‌های مرتبط است و به سادگی این امر میسر نمی‌شود. به نظر می‌رسد در صورتیکه همت همه‌جانبه‌ای از سوی همه مسئولان مرتبط صورت گیرد این امر و حفاظت از این مجموعه میسر خواهدشد.

او ضمن اشاره به اینکه مجموعه تئاترشهر از ابعاد مختلف دچار مسئله است، یادآور شد: اگر تاکنون توجه به ایجاد حریمی برای این مجموعه چندان حائز اهمیت نبوده به این دلیل بوده که وقوع خطر جانی کمتر در این مکان به چشم می‌آمد و تا به حال شاهد آسیب به بدنه تئاترشهر توسط کارتن خواب‌ها با روشن کردن آتش بوده‌ایم و یا حضور بزهکاران در اطراف این مجموعه ما را به لحاظ شکل و شمایل فیزیکی این مجموعه نگران می‌کرد. اما اتفاق چند روز پیش ذهنیت‌ها را به این سمت برده است که عدم تجانس فرهنگی این مجموعه با محوطه‌اش تبدیل به خطر جانی نیز شده است.

پریسا مقتدی در ادامه و پایان صحبت‌هایش گفت: تاکنون به مخاطرات محدوده تئاترشهر آنقدر توجه نشد که این مسئله خطر جانی را رقم زد و در این مرحله این موضوع  همت عمومی را می‌طلبد تا این نگرانی برطرف شود.