آریا رهنورد

یک روز قبل از برگزاری مسابقه حساس سپاهان و پرسپولیس در نقش‌جهان، امیرقلعه‌نویی تیمش را «شایسته‌ترین تیم» برای فتح جام حذفی می‌دانست. او تاکید داشت که سپاهان جلسه‌های تمرینی بسیار خوبی را پشت سر گذاشته و برای روبه‌رو شدن با قهرمان لیگ، در اوج آمادگی قرار دارد. با این وجود در زمین، نشانه‌ چندانی از آمادگی مدنظر آقای مربی دیده نمی‌شد. زردها در زمین، برتر از پرسپولیس نبودند و تا حدود زیادی تحت تاثیر بازی حریف قرار گرفتند. پرسپولیس در نیمه دوم بازی‌اش را به حریف تحمیل کرد و تا پایان وقت اضافه اول، دو بار تیر دروازه تیم میزبان را به لرزه درآورد. شاید اگر یکی از این موقعیت‌ها نیز به گل تبدیل شده بود، سپاهان در همان وقت‌های قانونی شکست می‌خورد. با این وجود بازی 120 دقیقه طول کشید و سرانجام قرمزها درست در ثانیه‌های پایانی گل برتری‌شان را به ثمر رساندند. هضم این شکست برای ژنرال به شدت دشوار به نظر می‌رسید. او همه خشونتش را به سالن کنفرانس خبری برد تا این بار به جای «دست‌های پشت‌ پرده» از نسخه به روز شده‌ای به نام «مهندسی نتایج» استفاده کند. غافل از اینکه «مهندس» اصلی پیراهن شماره 6 تیم خود او را بر تن داشته است. اگر مهدی کیانی در دقیقه 112 مسابقه از تصمیم بحث‌برانگیز داور برای اعلام پنالتی به سود سپاهان به درستی استفاده می‌کرد، باز هم شائبه مهندسی در این مسابقه از سوی قلعه‌نویی در مصاحبه بعد از بازی مطرح می‌شد؟ کیانی بهترین فرصت ممکن را از دست داد و در تیم مقابل، پرسپولیسی‌ها فرصت‌طلب‌تر ظاهر شدند تا فصل برای سپاهان بدون جام به پایان برسد و سرمربی عصبانی این تیم در کنفرانس، همه ارکان فوتبال را به حمایت از پرسپولیس متهم کند. مطرح کردن چنین ادعاهایی بدون ارائه سند، همه جای دنیا با محرومیت‌هایی طولانی پاسخ داده می‌شود اما در ایران دیگر همه به توجیه‌های همیشگی ژنرال عادت کرده‌اند. مردی که به جای ارتقای تاکتیک‌های فنی، همواره به دنبال استفاده از آخرین مد توجیه برای شکست بوده است. قلعه‌نویی پس از این مسابقه، به دنبال ایجاد یک موج جدید بود اما حالا موجی که از سوی پرسپولیسی‌ها، استقلالی‌ها و حتی تعدادی از سپاهانی‌ها ایجاد شده، به دیالوگی از فیلم آژانس شیشه‌ای مربوط می‌شود:«دهه‌ات گذشته مربی!».

اگر مهدی کیانی در دقیقه 112 مسابقه از تصمیم بحث‌برانگیز داور برای اعلام پنالتی به سود سپاهان به درستی استفاده می‌کرد، باز هم شائبه مهندسی در این مسابقه از سوی قلعه‌نویی در مصاحبه بعد از بازی مطرح می‌شد؟

رد پای نیمکت سپاهان در شکست تلخ این تیم در مرحله نیمه‌نهایی جام حذفی، انکارنشدنی به نظر می‌رسد. امیرقلعه‌نویی با فرار رو به جلو در کنفرانس مطبوعاتی پس از مسابقه، از «پاسخ دادن» به پرسش‌های فنی در مورد این مسابقه طفره رفته اما سوال‌های زیادی در مورد عملکرد او در این مسابقه وجود دارد. اگر کومان مصدومیت را پشت سر گذاشته بود، چرا از ابتدا در ترکیب سپاهان قرار نگرفت تا خط هافبک این تیم به این اندازه آسیب‌پذیر نباشد و اگر این بازیکن همچنان با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کرد، چرا در چنین بازی حساسی یکی از تعویض‌های تیمش را سوزاند؟ چرا ژنرال دو بار بازیکنانی که به زمین بازی فرستاده بود را تعویض کرد؟ چرا مهره‌های تیم او، تمرکز کافی را نداشتند و مدام با ستاره‌های حریف درگیر می‌شدند؟ چرا مهدی کیانی به عنوان یک ستاره پرتجربه، آنقدر فاقد تمرکز بود که یک پنالتی سرنوشت‌ساز را از دست داد و چرا سیاوش یزدانی به جای دقت روی روند بازی، همه هوش و حواسش را به درگیری‌ لفظی و فیزیکی با بازیکنان تیم مقابل گره زد و در نهایت خنجری در قلب تیم خودی فرو کرد؟ چرا امیر قلعه‌نویی به جای جذب ستاره در پنجره نقل و انتقالات زمستانی، به سراغ امضای قرارداد با مهره تمام‌ شده‌ای مثل «محمد ابراهیمی» رفته و با جذب ابراهیمی و «مسلمان» عملا ترکیب اصلی تیمش را کوچک‌تر کرده است؟ چرا تیم امیر به جز ارسال‌های بلند نقشه دیگری برای رسیدن به گل ندارد و در سه بازی این فصل با پرسپولیس، هرگز فوتبال خوبی ارائه نکرده است؟  تحمل قرار گرفتن زیر سایه یک تیم دیگر، همیشه برای قلعه‌نویی دشوار بوده است.  او سال‌ها قبل به عنوان سرمربی استقلال، قهرمانی پاس در لیگ برتر را با مطرح‌ کردن شائبه‌هایی زیر سوال برد. سال‌ها بعد وقتی در لیگ قهرمانان آسیا با ذوب‌آهن به استقلال باخت، نتیجه بازی را به فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش تبریک گفت. این روند هنوز هم تغییر نکرده است. او «بازنده» خوبی نیست و همچنان نمی‌تواند با شکست کنار بیاید.