محمد شهباز/دستورالعمل درجه بندی سنی فیلمهای سینمایی به دستگاههای ذی ربط ابلاغ شده است.دستورالعملی که قرار است مخاطبین به خصوص والدین را در انتخاب فیلم برای تماشا جهت داده و از آسیب های روانشناختی صحنه ها و دیالوگ های خشن  و جنسی بر مخاطبین پیشگیری کند تاهرکس فیلم متناسب با رده سنی خودش را بتواند با خیال راحت ببیند.اما اجرایی شدن چنین دستورالعملی که ابلاغش کمی عجولانه و غیرکارشناسی به نظر می رسد منوط به بررسی چند نکته می باشد:

1.مقایسه اوضاع هنر و سینمای ایران با سینمای هالیوود و امریکا و کپی برداری از دستورالعمل مشابه آن ها که در سال 1968 تدوین شده از واقیت به دور است زیرا که از لحاظ اجتماعی و فرهنگی و سابقه سینمایی جوامع ایران و امریکا قابل مقایسه نیستند لذا هر دستورالعمل و برنامه عملیاتی در این حوزه می بایست با نگاه به شرایط فرهنگی و بومی کشور تدوین و ابلاغ گردد.

 2.فرض کنیم چنین دستورالعملی مقرر به اجرا شد چه طور و با چه مکانیسمی در این اوضاع افت فروش سینماها این تفکیک سنی صورت می گیرد؟ آیا سینماها متضمن اجرای چنین قانونی هستند؟ آیا مدیریت سینما مانع حضورخانواده ای که به همراه فرزندانش برای دیدن فیلم های دارای رده بندی سنی مراجعه کرده خواهد شد؟

3.نکته حائز اهمیت این است که فیلمها پس از اکران سینمایی (با فرض اعمال دقیق دستورالعمل) و ارائه در سینمای خانگی و فضای اینترنتی چگونه قرار است با تفکیک سنی به دست مخاطبان خاص خودش برسد؟

4.اساسا شورای تصمیم گیر و تعیین کننده رده بندی سنی فیلم ها کدام دستگاه و چه کسانی هستند؟ در حالی که این روزها (البته مسبوق به سابقه هم هست) شاهد باطل شدن پروانه نمایش فیلم هایی هستیم که شورای پروانه ساخت خودش مجوز ساختش را داده!

آیا چنین شورای امین و مورد قبول همه اقشار و تفکرات فعال در سینمای ایران وجود دارد؟ و نکته دیگر در این باب اینکه ملاک های تعیین این تفکیک سنی چیست؟ کدام صحنه ها و دیالوگ ها را مناسب افراد زیر 7سال یا 13سال یا 18 سال قلمداد خواهند کرد؟

در حالی که در سال های اخیر ما شاهد افزایش دیالوگ های سخیف و جنسی در برخی فیلم ها بوده ایم که اگر قرار رتبه بندی سنی باشد می بایست 40+ برایشان در نظر گرفت و این ها همه خروجی شورای پروانه ساختی است که یحتمل شاکله اصلی شورای درجه بندی را تشکیل خواهند داد؟ آیا سند 2030سینمایی در حال ابلاغ است؟و ملاک ها را بین المللی قرار داده اید تا فیلم ها بتوانند با سینمای روز دنیا رقابت کنند؟!

 5.به نظر می رسد تا زیرساخت اینترنت ملی جهت کنترل دقیق و مشخص ساختارهای حاکمیتی و والدین بر فضای مجازی ایجاد نشود و قانون کپی رایت که بسیاری از تولید کنندگان و تهیه کنندگان عرصه های مختلف را با چالش اساسی مواجه کرده با قاطعیت  و دقیق اجرا نشود و همچنین والدین و بزرگسالان به صورت کارگاهی و کارشناسی در این باره آموزش های لازم را نبینند صرف درجه بندی سنی فیلم ها تاثیری در کاهش مخاطبین ممنوعه آن دسته از فیلمها نخواهد داشت و چه بسا دستاویزی برای بیشتر دیده شدن فیلم‌هایی شود که در حالت عادی مخاطبی نخواهند داشت و در پایان متعرض می شود این تصمیم و ابلاغ چنین دستورالعملی بدون پیوست فرهنگی و زیرساخت اجتماعی لازم معایبش بیش از محاسنش خواهد بود.

انتهای متن/