به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز کهگیلویه و بویراحمد،
ماه شعبان از جمله ماه هايى است كه از چند سو مورد عنايت و اهتمام واقع شده است از يك سو اين ماه به رسول خدا(ص) منسوب دانسته شده و عبادت، نماز و روزه در آن بسيار مورد تأكيد واقع شده است. 
و از سوى ديگر اين ماه به ولادت چند تن از ائمه راستين شيعه قرين بوده و اين خود موجب شده است كه اين ماه در نزد شيعه به خجستگى و فرخندگى معروف باشد چه آنكه امام سوم شيعيان امام حسين(ع)، امام چهارم مؤمنان حضرت امام سجاد(ع) و همين طور منجى عالم بشريت دوازدهمين امام شیعیان نيز در اين ماه چشم به عالم خاك گشوده و عالم را به نور وجودشان منوّر مزيّن نموده اند.
قمر بنى هاشم حضرت ابوالفضل(ع)، برادر وفادار امام حسين(ع) و علمدار روز عاشورا نيز در اين ماه قدم به عالم خاك نهاده است.
آغازين روزهاى اين ماه كه به ترتيب شاهد تولد امام حسين(ع)، حضرت ابوالفضل(ع) و امام سجاد(عليهم السلام) مى باشد ياد كربلا و حوادث خونبار و عبرت انگيز آن را بر هر شيعه اى تداعى مى كند چه آن كه اين عزيزان هر سه در كربلا بودند و از حماسه سازان اين واقعه محسوب مى شوند.
امام حسين(ع) به عنوان رهبر و سالار اين كاروان عشق، حضرت عباس(ع) به عنوان علمدار، مدافع و جانباز سرزمين كربلا و حضرت زين العابدين(ع) نيز در تحت عنوان احيا كننده پيام كربلا و پيام رسان هدف اين قيام به گوش غافلان آن زمان و تمام آزادگان جهان تا عصر حاضر بلكه تمامى انسان هاى جهان تا ابد.
امام حسین(ع) در روز سوم شعبان سال چهارم هجرت در شهر مدينه به دنيا آمد.
پدر بزرگوار ايشان امير المؤمنين على(ع) و مادر ايشان حضرت فاطمه(س) سيد زنان اهل عالم است.
پس از آن كه عالم وجود به وجود ذى وجود ايشان منوّر شد پيامبر اكرم به على(عليه السلام) فرمود: چه نامى بر اين فرزندم نهادى، ايشان عرض كرد ما در نام گذارى اين فرزند بر شما پيشى نمى گيريم.
پيامبر فرمود: من نيز در اين نام گذارى بر خداوند سبقت نمى گيرم، پس از مدتى جبرئيل بر پيامبر نازل شد و عرضه داشت يا رسول الله خداوند به تو سلام مى رساند و مى فرمايد" نسبت على به تو به مانند نسبت هارون به موسى است پس فرزندت را به نام فرزند هارون بنام.
پيامبر فرمود" نام فرزند هارون چه بود جبرئيل عرض كرد «شبير» پيامبر فرمود: زبان ما عربى است او را به عربى چه بنامم و جبرئيل گفت او را حسين بنام.
رسول خدا علاقه بسيارى نسبت به ايشان و برادر عزيزشان امام حسن(ع) داشت به طورى كه محبت خويش را به صورت علنى نسبت به آنان ابراز مى نمود بدين صورت كه گاه از منبر به زير آمده آنان را بوسيده و مجدداً از منبر بالا مى رفت و گاه آن دو را به دوش مى گرفت و با آنها به بازى مى پرداخت و گاه بدين صورت مى شد كه حضرت در بين اصحاب نشسته بود و حسين(ع) وارد مى شد آنگاه حضرت رسول اكرم(ص)كلام خود را قطع مى نمود برمى خاست و از او استقبال مى كرد، وى را به دوش گرفته و در دامان خود مى نشاند و مى فرمود: انه مهجة قلبى
امام حسين حدود هفت سال سن داشت كه جدش پيامبر در بيست و هشت صفر سال يازده هجرى از دنيا رفت، وى در سنين كودكى شاهد آن بود كه ياران ديروز جدش حق مسلم پدرش را غصب نموده و از گرد وى پراكنده شده و وى را خانه نشين نمودند.
در همان ايام در ميان حزن رحلت جدش پيامبر و خانه نشينى پدر، مادر عزيزش كه رنج بسيارى را تحمل كرده بود از دست داد.
حضرت بعد از رحلت پيامبر پيوسته به همراه پدر بزرگوارش بود چنانچه در جنگ هاى جمل، صفين و نهروان حضور داشت و در كنار پدر به جنگ با پيمان شكنان و ظالمان پرداخت.
ايشان سى و هفت ساله بود كه پدر بزرگوارشان در بيست و يكم رمضان سال 41 قمرى به شهادت رسيده و اهل بيت را به غمى جانگاه مبتلا نمودند.
امام حسين پس از شهادت پدر در كنار برادرش امام حسن(عليه السلام) بود و از سياست هاى وى دفاع مى نمود، حتى پس از آن كه او با معاويه بيعت كرد شيعيان كوفه همان روز صلح نزد او رفته و خواهان نقض صلح و قيام عليه معاويه شدند ولى ايشان نپذيرفت و بر ادامه صلح برادر تأكيد نمود پس از خروج معاويه از كوفه هم مجدد به نزد ايشان رفته و خواستار قيام شدند كه آن حضرت باز هم نپذيرفت.
اهل بيت پس از قضيه صلح از كوفه به مدينه برگشتند و پس از حدود 10 سال بعد از شهادت امام حسن(عليه السلام) ايشان به امامت رسيده و در سن چهل و هفت سالگى نگهبانى از دين خدا و حفاظت از شيعيان به آن حضرت سپرده شد.
حلم و بردبارى،علم امام،فروتنى و تواضع،رقت قلب و مهربانى از ویژگی های بارز امام حسین(ع) ذکر شده است.
نظر شما